محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به حذف فلزات سنگین از آب تولیدی میادین نفتی با نمک بالا با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی شدند که عوامل سرطان‌زای آب را حذف و پس از نمک‌زدایی برای کشاورزی یا آب آتش‌نشانی می‌توان از آن بهره برد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما به نقل از روابط‌عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، مهدیه مهری دانش‌آموخته و مجری طرح «حذف فلزات سنگین از آب تولیدی میدان‌های نفتی با نمک بالا با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی» گفت: تا کنون در مقالات علمی منتشر شده حذف فلزات سنگین از آب تولیدی میدان‌های نفتی با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی مورد پژوهش قرار نگرفته بود.
وی افزود: ازاین‌رو بر اساس نتایج این تحقیق با استفاده از روش انعقادسازی الکتریکی می‌توان آب تولیدی میادین نفتی را که دارای آلاینده‌های آلی و فلزات سنگین گوناگون است را تصفیه کرد و به بازدهی جداسازی و سینتیک حذف قابل قبولی دست‌یافت.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه در نهایت می‌توان مطابق با استاندارد‌های زیست‌محیطی پس از نمک‌زدایی، از این آب برای مصارف گوناگون مانند آبیاری کشاورزی یا آب آتش‌نشانی و ... استفاده کرد، گفت: همچنین می‌توان این آب را در چاه‌ها بدون آسیب زیست‌محیطی تخلیه کرد.
به گفته مهری، به دلیل حضور هم‌زمان آلاینده‌های آلی و فلزات سنگین و همچنین شوری بسیار زیاد آب‌های تولیدی پیچیدگی‌های زیادی در ارتباط با بازدهی حذف هر گروه آلاینده و مدت‌زمان موردنیاز برای فرایند به وجود می‌آید که پرداختن به هر عامل نیازمند شناخت دقیق از برهم‌کنش‌ها و فعل‌وانفعالات داخل رآکتور دارد.
دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: به‌صورت کاربردی می‌توان از این روش، برای تصفیه آب‌های تولیدی میادین نفتی در صنعت نفت و گاز و استفاده مجدد از حجم عظیم آب تولید شده برای کاربرد‌های مفید در صنعت بدون آسیب به محیط‌زیست بهره برد. به‌عبارت‌دیگر، باتوجه‌به میزان زیاد آب تولیدی نیازی به انتقال آب شیرین شده دریا نیست و با نمک‌زدایی از این آب می‌توان برای کشاورزی و سایر کاربرد‌ها استفاده کرد.
مهری ادامه داد: این طرح با استفاده از راکتوری با طراحی نسبتاً ساده و با استفاده از فلزات در دسترس مانند آهن، آلومینیوم، مس و روی به همراه هوادهی با استفاده از کمپرسور هوا اجرا شده است.
وی تاکید کرد: مصرف برق مهم‌ترین عامل در کنترل مصرف انرژی و بهبود بازدهی این فرایند است، زیرا میزان تولید ذرات جاذب آلاینده‌ها به آن وابسته است.
مهری با بیان اینکه پیش‌ازاین در مقالات علمی و نشریه‌های صنعتی از روش انعقادسازی الکتریکی برای حذف فلزات سنگین یا آلاینده‌های آلی از آب‌ها و پساب‌های گوناگونی مانند آب‌های زیرزمینی یا پساب فلزکاری یا صنایع چرم و صنایع پالایشگاهی استفاده شده بود، عنوان کرد: ولی حذف هم‌زمان فلزات سنگین و گونه‌های هیدروکربنی از آب تولیدی میدان‌های نفتی مورد پژوهش قرار نگرفته بود.
این محقق با اشاره به مزیت رقابتی پروژه گفت: مزیت رقابتی طرح قابلیت اجرای آن در نقاط جغرافیایی گوناگون که دسترسی به برق و فلزات پرکاربرد مانند ورق آهن یا آلومینیوم وجود داشته باشد بدون نیاز به افزودن مواد شیمیایی مختلف است.
وی ادامه داد: از این طرح می‌توان در تصفیه آب‌ها و پساب‌های صنعتی دارای فلزات سنگین که اغلب سرطان‌زا هستند و انواع آلاینده‌های هیدروکربنی مانند اجزای نفتی استفاده کرد.
گفتنی است: اساتید راهنمای این پروژه دکتر بهرام ناصرنژاد و دکتر نرگس فلاح اعضای هیئت‌علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر بوده‌اند.