خلیج فارس، نگین درخشان خطه جنوب ایران، با بنادر و جزایری یکی از یکی زیباتر و دل نوازتر، در نام و مکان متفاوت؛ اما پیوند خورده به قلب دریایی بی مثال با گرهی ناگسستنی، قوت گرفته در طول تاریخ
از سیراف پرآوازه و دره لیر با آبراه‌های افسانه‌ای تا بهشت پرندگان نخیلو.
از خلیج نایبند و حرا‌های افسونگرش تا رقص امواج بر ساحل صخره‌ای بنود.
از عسلویه؛ گنجینه ایرانیان در خلیج فارس تا جزیره زیبای قشم، عرصه هنرنمایی آب و باد و خاک.
از ساحل فیروزه‌ای لارک بر حریر آبی خلیج فارس تا ساحل نقره فام هنگام.
و شاه کلید خلیج فارس؛ جزیره رنگ‌ها و گنج ها؛ هرمز هزار رنگ.
خلیج فارس خانه ماست ... نه فقط به شهادت آثار و نقشه‌های هرودوت و بطلمیوس و هزاران سند و نقشه جغرافیایی و تاریخی که به گواهی صد‌ها سند زنده عربی و غربی در همین نزدیکی‌ها
هنوز نام خلیج فارس بر مدال فرمانده ناو وینسنس آمریکا می‌درخشد، مدالی به نشانه لیاقت فرمانده‌ای که ۲۹۰ انسان بی گناه را مسافر سفری بی بازگشت کرد.
حتی بر سنگ قبر سربازان تروریست سنتکام هم نام خلیج فارس سنگینی می‌کند و نشان‌هایی که به افتخار جنگ افروزی‌های مداوم در غرب آسیا بر سینه هاشان به نام خلیج فارس نقش بسته.
آری خلیج فارس خانه ماست دیار مهربان مردمانی، از جنس غیرت و عزت، آب دیده در گذر زمان.
ما هرگز در خانه خود آتش به پا نمی‌کنیم؛ اما آتش آتش افروزان را با قطره قطره خونمان فرو می‌نشانیم.
این طنین صدای سردار شجاع صفوی امام قلی خان است از بلندی‌های جزیره هرمز؛ که رشادتش پس از دو ماه جنگ دریایی سخت، پایانی شد بر ۱۱۷ سال غارتگری پرتغالی‌ها و مزین شدن آزادسازی هرمز به روز ملی خلیج فارس مدال شجاعت و غیرتش.
کمی این سوتر، حکایت قلعه ریشهر در ساحل بوشهر شنیدنی است؛ از رشادت احمدخان تنگستانی و گورستان متجاوزان انگلیسی که گواهی است بر غیرت او و ۷۲ یار شهیدش.
و واگویه‌های تپه رشادت، از شاهکار بی بدیل دلاور دلوار؛ کابوس بریتانیا در خلیج فارس؛ شهید رئیسعلی دلواری که بزرگترین ارتش دنیا را به خاک مذلت کشانید.
و این صدای سیلی تاریخی فرمانده ناوگروه ذوالفقار، نادر مهدوی است؛ مهر ۶۶، رویاروی شیطان، جزیره فارسی؛ که طنین کوبنده اش دی ماه ۹۴، اشک تفنگداران دریایی آمریکا را بار دیگر سرازیر کرد.
ای مهمان ناخوانده؛ موج دریا دیده را از شورش طوفان چه باک؟
ما را باکی از رجز خوانی و خط و نشان‌ها و حرف‌های شیک دانشکده‌های روابط بین الملل غرب در تحریف نام خلیج فارس نیست و هم خانه‌هایی که زنگی مست را به خانه خوانده و دوشادوش او رقص شمشیر می‌کنند.
خلیج فارس، خانه ماست، خانه امید و آرزویمان؛ که نام پر آوازه اش نه به رقص شمشیر‌های عربی می‌رود و نه به دلارپاشی‌های بی حساب و کتاب سعودی.
یادداشت: سکینه نعمتی