سوره مُرسَلات هفتاد و هفتمین سوره از سوره‌های قرآن کريم است که در جزء ۲۹ قرار دارد. مرسلات به معنای فرستادگان است و این کلمه در آیه نخست این سوره آمده است.
به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سيما، سوره مرسلات بر وقوع قیامت تأکید و منکران آن را پیاپی تهدید می‌کند. این سوره همچنین اعمال و نشانه‌های مجرمان و پرهیزکاران را برمی‌شمرد و در مورد سرنوشت آنان سخن می‌گوید. درباره فضیلت تلاوت این سوره از جمله از پیامبر (ص) روایت شده است هر کس سوره مرسلات را قرائت کند، براى او نوشته شود که از مشرکان نیست.
علت نامگذاری
این سوره را مُرسَلات (به معنای فرستادگان) نامیده‌اند؛ به دلیل آنکه در آغاز سوره به آنان سوگند یاد شده است. نام دیگر این سوره «عُرف» است که در نخستین آیه به کار رفته است.
محل و ترتیب نزول
سوره مرسلات جزو سوره‌های مکی و در ترتیب نزول، سی و سومین سوره‌ای است که بر پیامبر (ص) نازل شده است. این سوره در چینش کنونی مُصحَف، هفتاد و هفتمین سوره است و در جزء ۲۹ قرآن جای دارد.
تعداد آیات و دیگر ویژگی‌ها
سوره مرسلات ۵۰ آیه، ۱۸۱ کلمه و ۸۴۱ حرف دارد. این سوره به لحاظ حجمی جزو سوره‌های مُفَصَّلات (دارای آیات کوتاه) و از سوره‌های نسبتاً کوچک قرآن است. در ۵ آیه نخست این سوره به پنج موضوع مختلف سوگند یاد شده است.
محتوا
سوره مرسلات با تأکید فراوان بر وقوع قیامت و نشانه‌های آن و همچنین ذکر بخشش‌های خداوند به بشر، در مورد اعمال و نشانه‌های مجرمان و پرهیزکاران و سرنوشت نهایی هر دو گروه سخن می‌گوید. این سوره تأکید خود بر قیامت را با تهدیدی شدید به منکرانِ قیامت و انذار و بشارت به دیگران همراه می‌کند و بیش از دیگر مطالب، به تهدید می‌پردازد؛ به همین دلیل آیه " وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ- واى در آن روز بر تکذیبگران" ده مرتبه در آن تکرار شده است.
فضیلت و خواص
در فضیلت قرائت سوره مرسلات از پیامبر (ص) روایت شده است هر کس این سوره را بخواند نوشته می‌شود که او از مشرکان نیست. از امام صادق (ع) نیز نقل شده هر کس سوره مرسلات را بخواند خداوند در روز قیامت بین او و پیامبر (ص) آشنایی ایجاد می‌کند.
متن و ترجمه سوره
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ
وَالْمُرْ‌سَلَاتِ عُرْ‌فًا ﴿١﴾ فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿٢﴾ وَالنَّاشِرَ‌اتِ نَشْرً‌ا ﴿٣﴾ فَالْفَارِ‌قَاتِ فَرْ‌قًا ﴿٤﴾ فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرً‌ا ﴿٥﴾ عُذْرً‌ا أَوْ نُذْرً‌ا ﴿٦﴾ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿٧﴾ فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿٨﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِ‌جَتْ ﴿٩﴾ وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا الرُّ‌سُلُ أُقِّتَتْ ﴿١١﴾ لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿١٢﴾ لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿١٣﴾ وَمَا أَدْرَ‌اکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿١٤﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿١٥﴾ أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ ﴿١٦﴾ ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِ‌ینَ ﴿١٧﴾ کَذَٰلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِ‌مِینَ ﴿١٨﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿١٩﴾ أَلَمْ نَخْلُقکُّم مِّن مَّاءٍ مَّهِینٍ ﴿٢٠﴾ فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَ‌ارٍ مَّکِینٍ ﴿٢١﴾ إِلَىٰ قَدَرٍ مَّعْلُومٍ ﴿٢٢﴾ فَقَدَرْ‌نَا فَنِعْمَ الْقَادِرُ‌ونَ ﴿٢٣﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٤﴾ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْ‌ضَ کِفَاتًا ﴿٢٥﴾ أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿٢٦﴾ وَجَعَلْنَا فِیهَا رَ‌وَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُم مَّاءً فُرَ‌اتًا ﴿٢٧﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٨﴾ انطَلِقُوا إِلَىٰ مَا کُنتُم بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿٢٩﴾ انطَلِقُوا إِلَىٰ ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ ﴿٣٠﴾ لَّا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّـهَبِ ﴿٣١﴾ إِنَّهَا تَرْ‌مِی بِشَرَ‌رٍ کَالْقَصْرِ ﴿٣٢﴾ کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ ﴿٣٣﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٣٤﴾ هَـٰذَا یَوْمُ لَا یَنطِقُونَ ﴿٣٥﴾ وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُ‌ونَ ﴿٣٦﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٣٧﴾ هَـٰذَا یَوْمُ الْفَصْلِ ۖ جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ ﴿٣٨﴾ فَإِن کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿٣٩﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ ﴿٤١﴾ وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٤٢﴾ کُلُوا وَاشْرَ‌بُوا هَنِیئًا بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٤٣﴾ إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿٤٤﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٥﴾ کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُم مُّجْرِ‌مُونَ ﴿٤٦﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٧﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْ‌کَعُوا لَا یَرْ‌کَعُونَ ﴿٤٨﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِّلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٩﴾ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿٥٠﴾
به نام خداوند بخشنده مهربان
سوگند به فرستادگان پى‌درپى، (۱) که سخت توفنده‌اند. (۲) و سوگند به افشانندگان افشانگر، (۳) که [میان حق و باطل]جداگرند، (۴) و القاکننده وحى‌اند. (۵) خواه عذرى باشد یا هشدارى. (۶) که آنچه وعده یافته‌اید قطعاً رخ خواهد داد. (۷) پس وقتى که ستارگان محو شوند، (۸) و آنگاه که آسمان بشکافد، (۹) و آنگاه که کوه‌ها از جا کنده شوند، (۱۰) و آنگاه که پیمبران به میقات آیند، (۱۱) براى چه روزى تعیین وقت شده است؟ (۱۲) براى روز داورى. (۱۳) و تو چه دانى که روز داورى چیست؟ (۱۴) آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان! (۱۵) مگر پیشینیان را هلاک نکردیم؟ (۱۶) سپس از پى آنان پسینیان را مى‌بریم. (۱۷) با مجرمان چنین مى‌کنیم. (۱۸) آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان. (۱۹) مگر شما را از آبى بى‌مقدار نیافریدیم؟ (۲۰) پس آن را در جایگاهى استوار نهادیم، (۲۱) تا مدّتى معیّن! (۲۲) و توانا آمدیم، و چه نیک تواناییم. (۲۳) آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان. (۲۴) مگر زمین را محل اجتماع نگردانیدیم؟ (۲۵) چه براى مردگان چه زندگان. (۲۶) و کوه‌هاى بلند در آن نهادیم و به شما آبى گوارا نوشانیدیم. (۲۷) آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان. (۲۸) بروید به سوى همان چیزى که آن را تکذیب مى‌کردید. (۲۹) بروید به سوى [آن]دود سه شاخه، (۳۰) نه سایه‌دار است و نه از شعله [آتش]حفاظت مى‌کند. (۳۱) [دوزخ]، چون کاخى [بلند]شراره مى‌افکند، (۳۲) گویى شترانى زرد رنگند. (۳۳) آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان. (۳۴) این، روزى است که دم نمى‌زنند. (۳۵) و رخصت نمى‌یابند تا پوزش خواهند. (۳۶) آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان. (۳۷) این [همان]روز داورى است شما و [جمله]پیشینیان را گرد مى‌آوریم. (۳۸) پس اگر حیلتى دارید، در برابر من بسگالید. (۳۹) آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان. (۴۰) اهل تقوا در زیر سایه‌ها و بر کنار چشمه‌سارانند، (۴۱) با هر میوه‌اى که خوش داشته باشند. (۴۲) به [پاداش]آنچه مى‌کردید، بخورید و بیاشامید؛ گواراتان باد. (۴۳) ما نیکوکاران را چنین پاداش مى‌دهیم. (۴۴) آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان. (۴۵) [اى کافران]بخورید و اندکى برخوردار شوید که شما گناهکارید. (۴۶) [ولى]آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان. (۴۷) و، چون به آنان گفته شود: «رکوع کنید»، به رکوع نمى‌روند. (۴۸) آن روز واى بر تکذیب‌کنندگان. (۴۹) پس به کدامین سخن پس از [قرآن]ایمان مى‌آورند؟ (۵۰)