شصت سال پس از نخستین برآورد‌ها و سه سال پس از پرتاب، کاوشگر خورشیدی پارکر، نخستین دست‌ساخته بشری است که خورشید را لمس کرده است.
این نقطه عطف نه‌تن‌ها بینش عمیق‌تری از تکامل خورشید و تأثیرات آن بر منظومه شمسی به ما می‌دهد، بلکه هر آنچه در مورد ستاره خودمان می‌آموزیم، در مورد ستاره‌های بقیه کیهان نیز به ما می‌آموزد.»
این اعلامیه در نشست پاییزی ۲۰۲۱ اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در نیواورلئان در روز سه‌شنبه ۱۴ سپتامبر اعلام شد.
کاوشگر خورشیدی پارکر در سال ۲۰۱۸ به فضا پرتاب شد و با هر بار دور زدن فاصله خود را به خورشید نزدیک‌تر و نزدیک‌تر کرد.
تاج خورشید بسیار داغ‌تر از سطح اصلی ستاره است و فضاپیما اکنون می‌تواند اطلاعات و بینشی در مورد دلیل آن ارائه دهد. تاج در گرم‌ترین نقطه خود یک‌میلیون درجه کلوین (۹۹۹ هزار و ۹۸۲ درجه سانتی‌گراد) است، درحالی‌که سطح خورشید حدود ۶۰۰۰ کلوین (۵ هزار و ۷۲۶ درجه سانتی‌گراد) حرارت دارد.
این فضاپیما پیش‌تر یافته‌های شگفت‌انگیزی درباره خورشید فاش کرده است، ازجمله کشف ساختار‌های زیگزاگ مغناطیسی در باد خورشیدی به نام «عقب‌گرد» (switchbacks) در سال ۲۰۱۹.
اکنون به لطف آخرین تلاش پارکر در نزدیک شدن به خورشید، این فضاپیما به دانشمندان کمک کرده تا دریابند که این عقب‌گرد‌ها از سطح خورشید نشات می‌گیرند.
قبل از اینکه مأموریت کاوشگر خورشیدی پارکر به پایان برسد، در طول هفت سال ۲۱ بار به سطح خورشید نزدیک خواهد شد. این کاوشگر در سال ۲۰۲۴ در فاصله ۶٫۲۷ میلیون کیلومتری از سطح خورشید خواهد چرخید، یعنی نزدیک‌تر از عطارد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید.
اگرچه این فاصله به نظر بسیار زیاد میرسد، اما محققان این فاصله را معادل کاوشگری می‌دانند که در خط ۳٫۵ متری یک زمین فوتبال قرار دارد و خورشید منطقه انتهایی آن است.
هنگامی‌که این فضاپیما در نزدیک‌ترین فاصله به خورشید است، سپر‌های خورشیدی کامپوزیت کربنی با ضخامت ۱۱٫۵ سانتیمتر آن باید دمایی نزدیک به ۱۳۷۱ درجه سانتی‌گراد را تحمل کنند. بااین‌حال داخل فضاپیما و ابزار آن در دمای اتاق باقی خواهند ماند.