دریاچه زریبار مریوان همانند همه تالاب‌های ایران در وضعیت قرمز قرار دارد و مشکلاتی مانند ورود فاضلاب‌ها و سدسازی این وضعیت را بحرانی‌تر کرده است، هرچند طرح نجات تالاب ها در دست تصویب است اما اکنون زمان اجراست.
احمدرضا لاهیجان زاده با اشاره به لجن و رسوب کف تالاب ها، افزود: اولویت اول، مدیریت طرح‌های آبخیزداری و جلوگیری از آلوده شدن بیشتر تالاب‌هاست و در صورت نیاز به لایروبی با انجام مطالعه نسبت به لایروبی نقاطی که ضروریست اقدام می‌شود.
فریبا رضایی مدیر کل محیط زیست کردستان نیز گفت: لایروبی تالاب زریبار نیازمند اعتبارات زیادی است و تاکنون محقق نشده است.
عرفان مؤمن پور معاون بهره برداری شرکت آب منطقه‌ای کردستان نیز در باره احداث سد خاکی در سال ۷۲ در خروجی آب تالاب زریبار گفت: این سد عملا حجم آب دریاچه را از حجم ۳۰ میلیون متر مکعب به ۶۰ میلیون متر مکعب رساند و در سال‌های اخیر با تبخیر سالانه حدود ۲۰ میلیون متر مکعب، آب دریاچه زریبار کم شده است.
آنچه فعالان زیست محیطی و اهالی محلی می‌گویند این است که در اطراف کاسه تالاب چند هزار حلقه چاه حفر شده است که بیشتر آن‌ها مجوز ندارد.
به گفته ناصح حسینی سفیر تالاب‌های ایران و فعال زیست محیطی، آلودگی آب تالاب‌ها بر اثر سموم کشاورزی، فاضلاب‌های خانگی و ویلا‌های احداث شده در اطراف اکثر تالاب‌های کشور به وضوح دیده می‌شود و آتش سوزی نیزار‌ها و تصرف مناطق خشک شده تالاب‌ها در بسیاری از تالاب‌های ایران ازجمله تالاب زریبار یکی از مهم‌ترین آسیب‌ها است.
اسماعیل کهرم بوم شناس نیز وضعیت همه تالاب‌های بین المللی را در ایران قرمز می‌داند و می‌گوید: اگر برای نجات بخشی و احیای تالاب‌های ایران کاری انجام نشود ریزگرد‌ها حیات و زندگی را در کشور به خطر می‌اندازد.