زخم خصوصی سازی بر پیکر ماشین سازی

به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز آذربایجان شرقی، خریداران کارخانه زمانی می پنداشتند کلید ۲ باغ را در دست گرفته اند که اتفاقا ۲ کارخانه نیز در دل خود دارد.
هشتم آبان ۱۴۰۰ در ماشین سازی تبریز واقع در گوشه ای از منطقه صنعتی قراملک تبریز، کارگران خط تولید دست از کار کشیدند این بار نه به علت پرداخت نشدن حقوق و مزایا، بلکه از نحوه مدیریت گله داشتند، از تبعیض هایی که در حق شان می شود.

"اعتصاب نکرده ایم، اعتراض صنفی است"
به آنجا می روم، به جمع کارگران معترض؛ می گویند: "اعتصاب نکرده ایم، اعتراض صنفی است و البته به حق، الان هم سر کارمان برگشته ایم".

رئیس شورای کارگری کارخانه می‌گوید: رفتار‌های برخی مدیران میانی باعث شد تا برای ۲ ساعتی دست از کار بکشیم، ۳۰۰ نفر بودیم آن هم از ساعت ۱۰ تا ۱۲ ظهر.
از مشکلات دست و پا گیر دیگر هم می گوید: از اینکه گمرک مواد اولیه کارخانه ترخیص نمی کند و کارت بازرگانی کارخانه شارژ نشده اما هیچ کدام از این مشکلات چاشنی اعتراض امروز شان نبوده، فقط از نحوه مدیریت گله دارند، از نیروهایی که فله ای وارد کارخانه شده اند و الان شده اند سربار.

از سال ۹۷ تا همین امروز که این خبر مخابره می شود، شرکت کارت بازرگانی ندارد و این یعنی خاک خوردن مواد اولیه در گمرک و گره ههایی که در جان صادرات تولیداتش افتاده است.
یک سالی از بازگشت این کارخانه به آغوش سازمان گسترش صنایع نمی گذرد، اما شواهد و اعتراضات کارگری نشان می دهد، چرخه به نفع کارگران و آینده شرکت نمی چرخد.

در محیط کارخانه از مدیران کارخانه خبری نیست، تماس می گیرم تا پاسخی دریافت کنم، اما بی نتیجه می ماند.
آقای نورآئین مدیر عامل شرکت می گوید: "بهتر است مصاحبه را به زمان دیگری موکول کنیم، جو کارخانه برای حضور من مناسب نیست".
آنچه از دیگر کارگران می شنوم، حاکی از زد و خورد بین مدیران و کارگران است، که در نهایت مدیر کارخانه ترجیح داده برای آرام شدن اوضاع، از کارخانه خارج شود.
خبر در همین حد می ماند: "اعتراض کارگران به حق بود، و کارگران مشغول کارند."

ماشین‌سازی تبریز دومین ماشین‌سازی کشور
اگر قرار به سابقه و قدمت باشد، پس از ماشین‌سازی اراک، دومین ماشین‌سازی ایران محسوب می‌شود.
ورود به دهه پنجاه، مصادف بود با گذاشتن سنگ بنای گروه ماشین سازی تبریز، یکی از بزرگترین و قدیمی ترین کارخانه‌های شهر تبریز واقع در قراملک.

دست سرنوشت، بخش گسترش صنایع ریلی ایران را از بخش های ریخته گری و شرکت ماشین سازی تبریز، منفک کرد.
از اوایل دهه ۸۰ ماشین سازی دیگر آن ماشین سازی و غول صنعت آذربایجان نبود، اعتصاب های کارگری، کاهش تولید، مدیریت های نابجا، همگی در فلج کردن کارخانه سهیم بودند تا جایی که حتی فروش اموال و دارایی های شرکت هم برای برون رفت از وضعیت بدهی های سنگین شرکت، کارساز نبود.

لکه ننگ خصوصی سازی بر دامن ماشین سازی
ادامه این وضعیت نام این کارخانه را در لیست کارخانه های واگذاری به بخش خصوصی قرار داد.
از قضا، از سال ۸۳ و درست زمانی که ۳ هزار کارگر از چرخش چرخ های این کارخانه ارتزاق می کردند، با مجوز خصوصی سازی واگذار شد، از وقتی که این لکه ننگ دامنش را گرفت، شرکت در منجلاب مشکلات گرفتار شد.

خیرخواه در کتابی با عنوان خطای خصوصی سازی به واگذاری ماشین سازی انتقاد می کند، اولا اینکه هیچ کارخانه مادر تخصصی نمی بایست در لیست واگذاری به بخش خصوصی قرار می گرفت و در ثانی اگر قرار به واگذاری به بخش خصوصی بود، شرکت باید در شرایط سودآور واگذار می شد، نه اینکه وقتی شرکت در آستانه ورشکستگی قرار گرفته بود.

بعد از ۲۰ سال که شیره جان این شرکت مادر تخصصی را بخش خصوصی مکید، پیکر نحیفش بالاخره سال گذشته، به آغوش سازمان گسترش صنایع بازگشت.
هم اکنون، شرکت ماشین سازی تبریز تولید کننده انحصاری انواع ماشین‌های صنعتی همانند انواع ماشین‌ابزار، شامل ماشین‌های تراش، ماشین‌های فرز، ماشین‌های مته، قطعات ریخته‌گری و دستگاه‌های سی‌ان‌سی است، تولیداتی که در همه کارخانه های صاحب نام ایرانی جا خوش کرده اند.

استاندار، گوش شنوای کارگران خط تولید می شود
می رسیم به اول صبح ۱۹ آبان، ۱۰ روز بعد از اعتراض صنفی کارگران ماشین سازی.
این بار استاندار به همراه معاون اقتصادی، فرماندار، رئیس سازمان صمت و مدیر کل کار تعاون و رفاه اجتماعی استان و شورای تامین از کارخانه بازدید می کند.
عابدین خرم که اول آبان به صورت رسمی به عنوان سکاندار استانداری آذربایجان شرقی معرفی شده است، مستقیم و بی واسطه گوش شنوای کارگران خط تولید می شود.

نوروزی یکی از این کارگران است، ۱۸ سالی سابقه دارد، از باند بازی ها گلایه دارد، معتقد است وقتی کار در
کارخانه تعریف شده است، دلیلی برای حضور این همه مدیر در رده میانی نداریم، مگر قرار است کار شاقی بکنند یا خط تولید جدید راه اندازی کنند؟

به گفته این کارگر خط تولید، ۱۸ سال در گروه ۴ کارگری کار کرده تا بتواند به عنوان گروه ۹ شغلی تعریف شود، اما خیلی ها هستند که یک شبه گروه شغلی شان، تغییر کرده است، همان ها که هنوز یکسال از مُهر استخدام شان در این کارخانه نمی گذرد.

کم کم حلقه کارگران دور استاندار بزرگتر می شود، این بار مرشدی مدیر تولید شرکت، استاندار را مورد خطاب قرار می دهد.
او می گوید: قبل از واگذاری مجدد به سازمان گسترش صنایع و تا همین یک سال پیش در تامین مواد اولیه از ریخته گری مشکل داشتیم، اما در یک سال اخیر، تولیدات شرکت به نسبت سالهای قبل بهتر شده است.
البته او این تغییر و تحولات را برازنده نگین صنعت آذربایجان، نمی داند و آرزو دارد که ماشین سازی به روزهای اوج خود بازگردد.

کارگری دیگر از قدیمی بودن دستگاهها و ابزارآلات انتقاد می کند، سیستمی که نیازی اورژانسی به سرمایه گذاری دارد، آن هم در دستگاههای گلوگاهی، تا بهره وری کارخانه بالا برود.

جذب های فله ای کمر شرکت را شکسته است
امامی رئیس شورای اسلامی کارگری شرکت این بار نیز در حضور استاندار از دغدغه یکسان کارگران این مجموعه می گوید: از تبعیض.
او می گوید: این جذب های فله ای کمر شرکت را شکسته است، اگر نیروهای جدید متخصص باشند، استقبال می کنیم ولی تاکنون قریب به اتفاق ۹۰ درصد جذب هایی که در ماشین سازی صورت گرفته، غیر تخصصی و به اصطلاح سفارشی هستند.

حالا نوبت به کارگری رسیده که سال ۷۷ استخدام شده، و هر سال یک مدیر عامل جدید را بر مسند این کارخانه دیده است، سوالش از استاندار این است: " چطور ممکن است در خط تولید ۳۰۰ کارگر مستقیم کار کنند و آمار شاغلان کارخانه ۷۳۰ نفر گزارش شود؛ کارگران خط تولید چند شیفت باید کارکنند تا حقوق بقیه را تامین کنند.

این کارگر خطاب به استاندار می گوید: همین نیروهای ستادی سالانه حدود ۵ میلیارد تومان به شرکت هزینه تحمیل می کنند، سوال من این است، کارگران خط چند ساعت باید کار کند تا بتوانند حقوق این نیروهای سربار را تامین کنند؟

استاندار برای اینکه جو کارگران را آرام کند، انتقادها را می پذیرد و یادآور می شود، موضوع سرمایه گذاری بحثی ملی است و کشور باید برای تامین سرمایه مورد نیاز این کارخانه فکری اساسی بکند.
خرم در مورد تبعیض و استفاده از کارگران غیر تخصصی و البته فله ای در شرکت، حق را به کارگران می دهد، چرا که معتقد است این موضوع باعث رنجش کارگران شده و نیاز به واکاوی دارد.

ریخته گری ماشین سازی، غرق در بدهی
مقصد بعدی استاندار کارخانه ریخته گری ماشین سازی است، در همسایگی ماشین سازی، یکی از کارخانه هایی که اتفاقا در یکی از ۲ باغِ واگذار شده به بخش خصوصی واقع شده است.
کارخانه ای که نه سیستم تهویه مناسب دارد، و نه تجهیزات به روز، بدهی مالیاتی دارد با سرمایه در گردش پایین، با این حال کارکنانش پای کار هستند.

سررشته مدیر عامل شرکت در تاریخ ۱۹ اسفند ۹۹ کارخانه را به نیابت از سازمان گسترش صنایع تحویل گرفته، زمانی که شرکت فقط در حساب بانکی اش ۱۲ میلیون تومان موجودی داشت، با ۱۸۰ میلیارد تومان بدهی.
با گذشت ۸ ماه از این واگذاری، موجودی شرکت به ۱۰۰ میلیارد تومان رسیده و با بودجه روزانه، حقوق و مزایای کارگران را پرداخت کرده است.

کارگران با همین دستگاه‌های فرسوده، در ۶ ماهه نخست سال نسبت به سال ۹۹ موفق شدند از نظر فروش یک هزار ۲۱۹ درصد و از نظر تولید ۳ برابر رشد داشته باشند.
با این حال، بدهی‌های شرکت از این قرار است؛ ۲۵ میلیارد تومان از بابت مالیات، ۴۰ میلیارد تومان از بابت تامین اجتماعی، ۴۵ میلیارد تومان بدهی به اشخاص و ۱۴ میلیارد تومان نیز از سال ۸۲ به عنوان پرونده‌های حقوقی به نام شرکت ثبت شده است.

استخدام های بی ضابطه در ماشین سازی
همین خلاء ها استاندار و هیات همراه را مجاب می کند تا در جلسه ای فوری صحبتهای مدیران ۲ مجموعه را نیز با مستندات لازم بررسی کند.
سر صحبت در این جلسه با استخدام های بی ضابطه در ماشین سازی تبریز باز می شود.
استاندار می گوید: بیکاری پنهان مشهود است، مدیر عامل می گوید: اگر استخدام بی ضابطه ای هم بوده، به مدیریت های قبلی برمی گردد.

معاون اقتصادی استاندار نیز می‌گوید: نسبت صف به ستاد از نسبت معقولی برخوردار نیست، نسبت صف به ستاد باید زیر ۱۰ به ۹۰ باشد، اما اینجا بالای ۲۰ به ۸۰ و بعضا ۴۵ به ۵۵ نیز گزارش شده است و این یعنی افزایش هزینه ها.

کلامی ادامه می دهد: علاوه بر خلاء در مسائل فنی، تامین بازار و ارتقای فن آوری، بیشترین خلا بین مدیریت با بدنه احساس می شود که مدیریت نتوانسته تغییر و تحولات را به بدنه منتقل کند و فرصتی برای موج سواری افراد فرصت طلب ایجاد شده است.

ماشین سازی بعد از ۲۰ سال سودآور شد
نورآیین اول آذر سال گذشته معرفی شده است، در ۴ ماهه پایانی حضورش در شرکت، بیش از ۲ برابر ۸ ماه نخست سال گذشته، تولید داشته است.
افزایش نقدینگی و تامین مواد اولیه از دیگر کار‌هایی است که نورآیین به آن‌ها استناد کرده و یادآور می‌شود، شرکت بعد از ۲۰ سال امسال موفق شده است به سود برسد، تا جایی که در ۶ ماه نخست سال، با افزایش تولید و پیش فروش ۴۰ میلیارد تومانی، ۶۵ میلیارد تومان سود کرده است.

نورآیین در قبال اعتراض کارگران به نیرو‌های سربار در شرکت می‌گوید: طبق قانون، سقف اضافه کاری تا ۱۲۰ ساعت است، اما در این شرکت اغلب کارگران تا ۲۴۸ ساعت اضافه کار ثبت می‌کنند.

جذب فله ای را سلطان ارز باب کرد
نورآیین از تعطیلی شیفت شب نیز خبر می دهد تا جایی که نیروی کار فعلی نه اجازه جذب نیروی جدید را می دهند و نه اجازه به کارگیری مجدد نیروهای بازنشسته شرکت را.

او جذب فله‌ای نیرو در زمان تصدی مدیریت بر مجموعه ماشین سازی تبریز را نیز رد کرده و می‌گوید: نیرو‌های فله‌ای جذب شده در شرکت به زمان مدیریت " قربانعلی فرخزاد" برمی گردد، در این دوران ۱۵۰ نفر در ریخته گری و ۳۵۰ نفر نیز در بدنه ماشین سازی، آن هم بدون هیچ آزمون و از روی رابطه جذب شده اند.

نورآیین ادامه می‌دهد: در یک سال گذشته ۶۰ نفر نیروی جدید جذب کرده ایم، آن هم جایگزین نیرو‌های بازنشسته که ۴۲ نفر از آن‌ها مدرک لیسانس و بالاتر دارند و همگی با آزمون وارد مجموعه شده اند.

"قربانعلی فرخزاد" همان شخص حقیقی است که سال ۹۷، شرکت را تصاحب کرد، از تمامی شرایط مدیریتی فقط تمکن مالی را داشت، اما به فاصله چند ماه، با عنوان سلطان ارز به اتهام اخلال ارزی محاکمه شد.

استاندار: جذب نیروها عارضه یابی شود
استاندار با این توضیحات قانع نشده و می گوید: در یک کارخانه تولیدی نباید نسبت ستاد به صف بیشتر باشد.
خرم خواستار عارضه یابی این موضوع می شود و مسئولیت بررسی وضعیت جذب نیروهای جدید را به اداره کار، تعاون و رفاه اجتماعی استان محول می کند.

استاندار یادآور می شود: بعضی از خواسته های کارگران معقول، منطقی و قانونی است و باید مسئولان پاسخ درست بدهند تا فشار کاری در شرکت، تعدیل و کاهش یابد.
وی ادامه می دهد: طرح این موضوع از سوی مدیر عامل که شیفت خالی وجود دارد و کارگران اجازه ورود نیروی جدید را نمی دهند نیز نیاز به بررسی دارد.

ریخته گری ماشین سازی، نیازی اورژانسی به جوان سازی تجهیزات دارد
نوبت به طرح مسائل ریخته گری می رسد، شرکتی که با این حجم از بدهی و با این دستگاههای فرسوده بعید است بتواند، خود را سرپا نگه دارد.
مدیر عامل ریخته گری ماشین سازی می گوید: مُسکن موقت شرکت، حل مسائل اداری با بانک، تامین اجتماعی و اداره مالیات و افزایش سرمایه در گردش است، اما برای بهبود اوضاع شرکت در دراز مدت، باید در اسرع وقت، تکنولوژی را ارتقا دهیم، وگرنه شرکت دچار روزمرگی خواهد شد.

سررشته نقشه‌های ارتقای فن آوری را رو می‌کند و به حضار اطمینان می‌دهد، اگر این سرمایه گذاری محقق شود، در کمتر از ۵ سال بازگشت سرمایه خواهد داشت.
او نوید راه اندازی ماشین سازی نوین را به تاریخ ۱۴۰۳ می‌دهد، به شرطی که پای تجهیزات مدرن به ریخته گری ماشین سازی تبریز باز شود.
راه اندازی خط "بی ام دی" گزینه روی میز شرکت ریخته گری ماشین سازی برای ارتقای تکنولوژی است تا محصولات تولیدی شرکت فرصت صادرات داشته باشند.

شرکت مادر، در جوان سازی ریخته گری، کم کاری می کند
راستی سرپرست سازمان صنعت، معدن و تجارت می گوید: وقتی شرکت به سازمان گسترش صنایع واگذار شده است، چرا این سازمان رفتاری در خور برای حل مشکلات شرکت ریخته گری انجام نمی دهد.
کلامی هم در تائید صحبتهای سرپرست سازمان صمت می گوید: فرسودگی تکنولوژی توان رقابتی ریخته گری ماشین سازی را کاهش داده و باید با شرکت مادر مکاتباتی صورت گیرد، تا بودجه مورد نیاز برای بروز رسانی تجهیزات تزریق شود.

استاندار قول می دهد: مشکلات مالیاتی، بدهی به بانک و تامین اجتماعی را در ستاد تسهیل در اولویت بررسی قرار دهد، تا ضمن تقسط بدهی ها، راهکارهای ارتقای تکنولوژی نیز بررسی شود.
خرم تاکید می کند: باید تکلیف هر ۲ شرکت شفاف شود، اگر دولتی هستند، و وابسته به سازمان گسترش؛ این سازمان باید زیر بار مشکلات بیاید تا نقدینگی مورد نیاز هر ۲ شرکت را، به موقع تزریق و برای نوسازی تجهیزات ریخته گری اقدام کند.

استاندار می گوید: اینکه سازمان گسترش حاضر نیست برای ارتقای تکنولوژی ریخته گری، سرمایه گذاری کند و در برابر این مقاومت، جایگزینی نیز برای سرمایه گذاری جدید معرفی نمی کند باید در جلسات کاری مشترک با حضور سازمان صمت، سازمان گسترش و سازمان خصوصی سازی بررسی شود.

خرم ادامه می دهد: ارتقای تکنولوژی شرکت ریخته گری زمانی عملیاتی می شود که گره های پیش پای تولید و فروش شرکت باز شود و سازمان گسترش و خصوصی سازی برای حل آنها در زمانبندی مشخص تصمیم قطعی بگیرند و تکلیف مدیران این دو مجموعه را مشخص کند.

ماشین سازی می ماند با وعده ها ...
جمع بندی صحبت های استاندار در این جلسه فوری این است که حل مشکلات زمانبر است، اما می توان ماهانه با تشکیل کارگروهی، مشکلات هر ۲ شرکت را رصد کرد تا با تسهیل گری مسیر مدیریت، هر ۲ کارخانه اعتلا پیدا کنند.
جلسه تمام می شود، و مجموعه ماشین سازی تبریز ( ماشین سازی و ریخته گری) می ماند با وعده هایی که برای بهبود اوضاعش داده اند.
همان مجموعه ای که روزگاری برای خود لنگری در صنایع محسوب می شد، این روزها برای سرپا ماندن دست و پا می زند.
شاید اگر در این سالهایی که از دست رفت، دست های واگذاری سر از سفره ماشین سازی برمی داشتند، حال و روز شرکت، اینی نبود که امروز شاهد آن هستیم.

آمار جذب نیرو، منافات دارد
یک هفته از تشکیل جلسه فوری می گذرد، از فتحی مدیر اداره کار تعاون و رفاه اجتماعی که از سوی استاندار به عنوان متولی عارضه یابی جذب نیروهای فله ای در ماشین سازی تبریز معرفی شده است، موضوع را پیگیری می کنم.
او می گوید: آسیب هایی از جمله توسعه محصول، توسعه محیط کار، تعالی سازی سازمانی، اصلاح ساختار، مدیریت تحول و مدیریت بحران مورد بحث و نظر کارشناسی قرار گرفته است.

به گفته فتحی در یک سال گذشته همزمان با مدیریت جدید، تعدادی از افراد بازنشسته و یا بازخرید شده اند و در این مدت ۱۱۰ نفر در خط تولید و بخش مدیریت جذب شده اند.

بررسی های آقای فتحی نشان می دهد: این افراد تازه جذب شده جایگزین افراد بازنشسته شده اند و اما با آمار جذبی که نورآیین در جلسه فوری داد، منافات دارد.
طبق اظهارات آقای نورآیین در جلسه فوری واکاوی مشکلاتِ هر ۲ شرکت، 65 نفر در مدت یک سال گذشته جذب شده بود.
فتحی می‌گوید: قربانعلی فرخزاد کارخانه را با ۴۳۸ کارگر تحویل گرفته بود و در زمان تصدی مدیریت کارخانه، با تبدیل وضعیت ۲۷۷ نفر، نیرو‌های کارخانه را به ۷۱۵ نفر افزایش داده بود.

مدیر کل اداره کار، تعاون و رفاه اجتماعی ادامه می‌دهد: در زمان آقای نورآیین نیز آمار قرار داد مستقیم از ۷۵۸ نفر به تعداد ۸۰۰ نفر و پیمانکاران شرکت نیز از ۲۲ نفر پیمانکار به ۹۰ نفر افزایش پیدا کرده اند.
به گفته فتحی برای حل مشکلات کارگری و فرسودگی ماشین آلات نیز نامه نگاری‌های لازم صورت گرفته و آنطور که اداره صمت پیگیر است قرار است بازدیدی صورت گیرد.

اراده ای برای احیای ریخته گری وجود ندارد
سراغ مدیر عامل شرکت ریخته گری ماشین سازی را می گیرم، که آیا از برگزاری جلسه عایدی نصیب شان شده است یا نه؟
آقای سررشته، رشته متالوژی خوانده است، می گوید: ریخته گری یکی از صنایع مادر است و متاسفانه عواقب دست دست کردن در کمک به بهبود اوضاع، دامن آن را خواهد گرفت.

او مجدد از بدهی شرکت می گوید و احساس می کند، آنچه که در برنامه سازمان گسترش صنایع به چشم نمی خورد، شکوفایی ریخته گری است تا این شرکت در یک شرایط بخور و نمیر مجدد به سازمان خصوصی واگذار شود.
هر چند این موضوع را خیرخواه پژوهشگر مسائل خصوصی سازی رد می کند، او می گوید: طبق قانون خصوصی سازی اگر شرکتی ورشکسته در لیست واگذاری قرار بگیرد جرم است و شرکت باید به سودآوری لازم برسد.

مدیر عامل شرکت ریخته گری تبریز ادامه می‌دهد: در مدت واگذاری مجدد شرکت به سازمان گسترش صنایع، هیات مدیره اول استعفا داده است، با توجه به شرایط حاکم بر شرکت، دومین هیات مدیره نیز کناره گیری کرد و به مدت ۵ ماه به تنهایی مدیریت کرده است که البته بدلیل بدهی بالا در این مدت کارت بازرگانی نداشته است.

شرکت با وجودی که حدود ۲۰۰ میلیارد تومان بدهی دارد، ولی تاکنون موفق به اخذ ۵ میلیارد تومان از سازمان گسترش صنایع به عنوان سرمایه در گردش شده است آن هم با اخذ سفته شخصی، در حالی که از لحاظ حقوقی، غیر قانونی است.

ایدرو، تمایلی به سرمایه گذاری ندارد
مدیر عامل شرکت ریخته گری ماشین سازی تبریز به جلسه روز سه شنبه ۲۵ آبان اشاره می کند، جلسه ای مابین سرمایه گذار معرفی شده از سوی شرکت و نماینده سازمان گسترش صنایع که اتفاقا یک ساعت و 45 دقیقه به طول انجامیده بود.

به گفته آقای سررشته، سرمایه گذار با سازمان گسترش صحبتهای اولیه را انجام داده است و آقای حسینی طرف مذاکره در سازمان گسترش صنایع، موضوع را با نظر شخصی رد کرده است.

او می گوید: قرار بر این بود که سازمان گسترش استعلام سرمایه گذار و مراحل قانونی طرح سرمایه گذاری را طی کند، اما شواهد نشان می دهد که سازمان گسترش تمایلی برای سرمایه گذاری در ریخته گری ندارد و استدلال آقای حسینی برای رد سرمایه گذار، بی پایه و اساس است.

او ادامه می دهد: اگر قرار به عارضه یابی مشکلات باشد، تمامی مشکلات را مطرح کردیم، منتها جواب قانع کننده ای نگرفته ایم، و شاید نیاز باشد تا با ورود استاندار علت این همه مقاومت در برابر سرمایه گذاری در ریخته گری بررسی شود.

ماشین سازی اموال مازاد را به زخمش بزند
اینکه چرا و با چه استدلالی طرح سرمایه گذار از سوی سازمان گسترش صنایع رد می شود، موضوعی است که پنج شنبه ۲۷ آبان به صورت تلفنی از آقای حسینی در سازمان گسترش صنایع پیگیری می کنم.
آقای حسینی پاسخ را به روز شنبه موکول می کند، اما روز شنبه حاضر به پاسخگویی نمی شود، تا دلایل رد طرح سرمایه گذار را شفاف سازی کند.
خیرخواه در تحلیل این نوع برخورد از سوی شرکت گسترش صنایع می گوید: اینکه نوسازی ریخته گری و ماشین سازی تبریز بر عهده شرکت گسترش صنایع است، شکی نیست اما مهم نحوه تجهیز و نوسازی این کارخانه ها، توسط شرکت گسترش صنایع است.

او ادامه می دهد: شرکت گسترش صنایع می تواند به صورت مستقیم یا به صورت جذب سرمایه گذاری در قالب قوانین شرکت اقدام به سرمایه گذاری کند، اما اینکه بخشی از نوسازی شرکت را به یک شرکت مستقل واگذار کند، عملیاتی نیست.
خیرخواه از راهکار دیگری برای پرداخت بدهی و نوسازی تجهیزات شرکت یاد می کند و آن فروش اموال مازاد و تسویه بدهی است.
به گفته  وی یکی از این اموال مازاد زمین های ائل گلی ماشین سازی تبریز است.
املاک مذکور در بهترین و گران‌ترین بخش شهر تبریز واقع شده دارای وسعتی معادل ۸۳ هزار و ۵۰۰ مترمربع است و قیمت پایه آن در آگهی مزایده سال ۱۳۹۴ نیز ۰۰۰/۰۰۰/۴۰۶/۲۶۸/ ۳ ریال تعیین شده است.

ماشین سازی، قربانی دست دست کردن ها
همه اینها در حالی مطرح است که از ورود فن آوری به مجموعه شرکت ماشین سازی تبریز، قریب به 50 سال می گذرد، تجهیزاتی که در روزها و سالهایی که گذشته، مستهلک شده اند و نیاز به جوان سازی دارند تا بتوانند این شرکت را لایق نام و نشانش پیش ببرند.

مجموعه ماشین سازی یکی از قربانیان اصلی خصوصی سازی است
مجموعه ای که روزگاری بین مدیران با بهانه خصوصی سازی دست به دست می شد، حالا نیز برای مدیریتی که لایق آن است، قربانی دست دست کردن ها می شود، و شاید تنها چیزی که در این میان از دست می رود، فرصت احیای کارخانه ای است که سرمایه ای عظیم در آن خوابیده است.

گزارش مکتوب از: اعظم قربانی ـ خبرگزاری صداوسیما ـ تبریز