بی شک کفش از مهمترین لوازم کوهنوردی است که شناخت کامل از اجزای تشکیل دهنده آن می‌تواند نقش مهمی در پیمایش سالم و امنیت کوهنورد داشته باشد.
رضا نیکقدم منش، خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما در یادداشتی نوشت؛
کفش کوهنوردی را می‌توان مهمترین لازمه کوهپیمایی و کوهنوردی دانست که در مدل‌های متنوع از برند‌های متعدد مختلف با توجه به چگونگی برنامه موجود است.
کفش‌های کوهنوردی از نظر ساختار به بخش‌های مختلف تقسیم می‌شود که با توجه به نوع کارایی و برنامه جنس‌های متنوعی دارد، اما بطور کلی جنس لایه بیرونی کفش‌ها از پلاستیک، فایبر گلاس و کربن است.کفش‌های کوهنوردی از نظر کاربرد بصورت تخصصی به کفش‌های صعود‌های هیمالیایی، کفش‌های کوهنوردی سنگین، کفش‌های کوهنوردی کوهپیمایی و کفش‌های کوهنوردی راهپیمایی تقسیم می‌شود.
به جز چرم طبیعی و مصنوعی و پلاستیک در ساخت رویه کفش‌ها از پارچه‌های دیگری هم همچون گورتکس (لایه تنفسی که از ورود آب به کفش جلوگیری و بخارات پا را خارج می‌کند)، سیمپاتکس (با قابلیت تنفسی و ضد آب) و تینسولات (لایه گرما زا) استفاده می‌شود.
رویه کفش کوه باید ضد آب، دارای قابلیت تعریق، منعطف، محکم، دارای قابلیت ارتجاع، مقاوم به سرما گرما و عوامل محیطی، بند‌ها تا نزدیکی پنجه پا ادامه داشته باشد و روی پا و قوزک‌ها را بپوشاند.
اما بی شک یکی از مهمترین بخش‌های کفش کوهنوردی کفه یا تخت آن است که در سال‌های اخیر در ساخت آن از کربن و لاستیک استفاده می‌شود یکی از معروف‌ترین و بهترین برند‌های سازنده کفی کفش نام تجاری ویبرام است با جنسی سخت و مقاوم برابر سایش.
برای جلوگیری از انتقال فشار و ضربه به کف پا و خستگی و فشار کمتر به زانو‌ها در هنگام فرود از لایه‌های شوک گیر یا ضربه گیر استفاده می‌شود.
بطورکلی کفی یا تخت کفش‌های کوهنوردی باید منعطف، ضربه گیر، وضعیت استقرار کف پا در داخل کفش حفظ شود، دارای عاج‌های عمیق، چسبندگی خوب به سطح و مقاوم باشد.
خصوصیات لازم رویه کفش:
برای پیمایش ایمن و سلامتی پا در هنگام پیمایش باید بند‌های قسمت بالای‌ی را شل‌تر نموده تا قوزک پا دامنه حرکتی بیشتری داشته باشد. در موقع پایین آمدن از شیب بند کفش را محکم کنید تا از فشار بیش از حد در پنجه پا جلوگیری شود.
برای خرید کفش کوهنوردی با توجه به نوع برنامه باید توجه ویژه‌ای به سایزبندی و هماهنگی با پا داشت بطوریکه کفش نباید خیلی گشاد باشد که تاول ایجاد کند و نه خیلی تنگ باشد که به پا فشار وارد آورد.
اندازه کفش کوه باید به گونه‌ای باشد که کوهنورد بتواند ساعت‌ها پیمایش داشته باشد که بهترین راه رسیدن به این اندازه پوشیدن و راه رفتن در هنگام خرید است در این حالت نباید هیچ فشاری بر انگشتان در اطراف و گوشه‌های پا وارد شود جلوی کفش باید به اندازه کافی پهن باشد تا انگشتان پا داخل آن حرکت کند هنگام خرید کفش باید جورابی را بپوشید که هنگام برنامه از آن استفاده می‌کنید.
بطور کلی کفش کوه باید به اندازه ۱ نمره از پای شما بزرگتر باشد تا این فضا با جوراب پر شود.