یک روزنامه چاپ فلسطین اشغالی نوشت، مدیریت جهان هرگز نباید به عهده آمریکا گذاشته میشد و شکست در افغانستان باید آخرین جنگ امپریالیستی ایالات متحده باشد.
در ابتدای این یادداشت آمده است: «امپراتوری آمریکا، دوران پرهزینه، متناقض و جاهطلبانه تاریخ این کشور در آستانه پایان قرار گرفته است. چیزی که با تصرف هاوایی و فیلیپین در ۱۲۰ سال قبل شروع شد و سپس به قدرتمندترین امپراتوری تاریخ بدل گشت، اکنون از نظر اندازه به پوچی، از نظر هزینه به گزافی و از نظر اهداف به بیربطی رسیده است.»
در زمانی که جامعه آمریکا با مشکلات بسیار دیگری از هم گسیخته شده - از کنترل تسلیحاتی و نظام درمانی گرفته تا رفاه و سقط جنین - عقبنشینی امپریالیستی یکی از اهدافی بود که دونالد ترامپ، باراک اوباما و همینطور جو بایدن در آن شریک بوده و آن را انجام دادند، البته با درجههای مختلفی از بیعُرضگی».
این روزنامه ادامه داد: «با در نظر گرفتن تاریخچه امپریالیستی، شرایط بینالمللی و ژنتیک جامعه آمریکا، اکنون عقبنشینی در عرصه جهان تنها کاری است که عمو سام باید انجام دهد... امپراتوری آمریکا در سراسر جهان ۸۰۰ پایگاه نظامی ایجاد کرد، بیشتر از ۲۰ برابر ترکیب چهار ابرقدرت دیگر. تعداد نیروهای آمریکایی که در خارج از کشورشان مستقر هستند، ۲۰۰ هزار نفر است که برابر اندازه کل ارتش فرانسه است. حدود ۱۵۰ کشور از کل ۱۹۵ کشور جهان، میزبان نیروهای آمریکایی است».
نویسنده این یادداشت با بیان اینکه بودجه نظامی سالیانه آمریکا بیش از ۷۷۰ میلیارد دلار است، توضیح داد: «آمریکاییها در طول تاریخ و در برهههای مختلف، به دنبال چیزهای متفاوتی بودند... در پایان جنگ جهانی دوم، موضع امپریالیستی آمریکا تغییر کرده بود؛ آمریکا دیگر یک کشور جوان نبود که بهدنبال اعمال قدرت خود باشد، بلکه اکنون نگرانیها برای بقا در جهان آن را به جلو میراند».
عاسائِل ضمن اشاره به فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در پی اقدامات آمریکا و پایان جنگ سرد، نوشت: «سپس امپراتوری آمریکا به سمت فاز سوم خود رفت، چیزی که برنده آن نشد؛ ایجاد نو کیشی... امپراتوری آمریکا در آن زمان به دنبال انجیل و کتاب مقدسی مختص خود بود. تحمیل عقاید امپریالیستی آمریکا، پیش از حضور این کشور در افغانستان نیز شکست خورده بود و بعد از آن نیز شکست خواهد خورد. شانس عمو سام برای وادار کردن جهان به پذیرش باورهایش، بیش از بقیه نیست. به همین دلیل، شکست در افغانستان باید آخرین جنگ امپریالیستی آمریکا باشد».
در ادامه این یادداشت آمده است: «اینکه قدرت داشته باشی تا از یک تفکر محافظت کنی، مانند آنچه که آمریکا در جنگ سرد انجام داد، یک چیز است. اما اینکه بخواهی از آن قدرت برای گسترش تفکر خود استفاده کنید، چیزی کاملا متفاوت است. این [روش]کارگر نیست. این دومین دلیل برای بیمعنی بودن امپراتوری آمریکا در حال حاضر است. اولین دلیل نیز این است که ابرقدرتهای رقیب، برخلاف شوروی سابق، بهدنبال ترویج عقاید خود نیستند. روسیه و چین ضد دموکراسی هستند، اما راهوروش مدیریتی غرب را به چالش نمیکشند».
جروزالمپست سپس با پرسیدن این سوال که «پس چرا جهان را با نیروهای آمریکایی، پایگاههای و ناوهای هواپیمابر محاصره میکنید»، ادامه داد: «و اینکه چرا باید ۷۷۰ میلیارد دلار را سالانه خرج بودجه نظامی کنید، در حالی که کلانشهرهای آمریکا بهدلیل زاغهنشینهای گسترده، متعفن شدهاند؛ مکانهایی که میلیونها آمریکاییِ بیسواد در فقر، تحقیر و ناامیدی زندگی میکنند؟»
این روزنامه تصریح کرد: «امپراتوری آمریکا به نوعی پوچی تبدیل شده که به مردم خود بیاعتنایی میکند، اما خزانه خود را برای جنگیدن برای آرمانی غیرممکن علیه دشمنی که دیگر وجود ندارد، خالی میکند. دوران امپراتوری آمریکا دشوار بود».
پیش از این نیز «هنری کیسینجر» وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی اسبق و نظریهپرداز دیپلماسی آمریکایی در مقالهای نوشت آنچه که در افغانستان روی داد یک شکست داوطلبانه و ناگزیر آمریکا بود و واشنگتن خود را در شرایطی دید که مجبور به عقبنشینی از افغانستان شد.