خطبه ۱۸۳ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه را در این مطلب وب گردی دنبال کنید.
به گزارش وب گردی خبرگزاری صداوسیما؛ در این مطلب وب گردی قصد داریم، خطبه شماره ۱۸۳ از کتاب ارزشمند نهج البلاغه با ترجمه محمد دشتی را مرور نماییم، ضمنا صوت خوانش خطبه و ترجمه آن ضمیمه شده است:
۱. خدا شناسى
ستایش خداوندى را سزاست که شناخته شد بى آن که دیده شود، و آفرید بى آنکه دچار رنج و زحمتى گردد، با قدرت خود پدیده‌ها را آفرید و با عزّت خود گردنکشان را بنده خویش ساخت و با بخشش خود بر همه بزرگان برترى یافت، او خدایى است که دنیا را مسکن مخلوقات برگزید و پیامبران خود را به هدایت جن و انس فرستاد، تا دنیا را آنگونه که هست بشناسانند و از زیان هاى دنیا بر حذر دارند و با مطرح کردن مثل ها، عیوب دنیا پرستى را نشان دهند و آنچه را که مایه عبرت است تذکّر دهند، از تندرستى‌ها و بیمارى ها، از حلال و حرام و آنچه را که خداوند براى بندگان اطاعت کننده و نافرمان، از بهشت و جهنّم آماده کرده، که وسیله کرامت یا سقوط و پستى است باز گو نمایند.
۲. ویژگى هاى قرآن
خدا را ستایش مى کنم چنانکه خود از بندگان خواسته است و براى هر چیزى اندازه اى قرار داده و براى هر اندازه اى مدّتى معیّن کرده و هر مدّتى را حسابى مقرّر داشته است.
قرآن فرماندهى باز دارنده و ساکتى گویا و حجّت خدا بر مخلوقات است. خداوند پیمان عمل کردن به قرآن را از بندگان گرفته، و آنان را در گرو دستوراتش قرار داده است. نورانیّت قرآن را تمام و دین خود را به وسیله آن کامل فرمود: و پیامبرش را هنگامى از جهان برد که از تبلیغ احکام قرآن فراغت یافته بود، پس خدا را آنگونه بزرگ بشمارید که خود بیان داشته است. خداوند چیزى از دینش را پنهان نکرده و آنچه مورد رضایت یا خشم او بود وا نگذاشته، جز آن که نشانه اى آشکار و آیتى استوار براى آن قرار داده است که به سوى آن دعوت یا پرهیز داده شوند، پس خشنودى و خشم خدا در گذشته و حال یکسان است. بدانید همانا خداوند از شما خشنود نمى شود به کارى که بر گذشتگان خشم گرفته و خشم نمى گیرد به کارى که بر گذشتگان خشنود بود. شما در راهى آشکار قدم بر مى دارید و سخن گذشتگان را تکرار مى کنید، خداوند نیازمندیهاى دنیاى شما را کفایت کرده و به شکرگزارى وادارتان ساخت و یاد خویش را بر زبان هاى شما لازم شمرد.
۳. سفارش به پرهیزکارى
خدا شما را به پرهیزکارى سفارش کرد و آن را نهایت خشنودى خود و خواستش از بندگان قرار داده است، پس بترسید از خدایى که در پیشگاه او حاضرید، و اختیار شما در دست اوست و همه حالات و حرکات شما را زیر نظر دارد. اگر چیزى را پنهان کنید مى داند، و اگر آشکار کردید ثبت مى کند، براى ثبت اعمال، فرشتگان بزرگوارى را گمارده که نه حقّى را فراموش، و نه باطلى را ثبت مى کنند. «آگاه باشید آن کس که تقوا پیشه کند و از خدا بترسد، از فتنه‌ها نجات مى یابد» و با نور هدایت از تاریکى‌ها مى گریزد و به بهشت و آنچه که دوست دارد جاودانه دسترسى پیدا مى کند. خدا او را در منزل کرامت خویش مسکن مى دهند، خانه اى که مخصوص خداست، سقف آن عرش پروردگارى و روشنایى آن از جمال الهى، و زائرانش فرشتگان و دوستان و همنشینانش پیامبران الهى، مى باشند. پس به سوى قیامت بشتابید و پیش از آن که مرگ فرا رسد آماده باشید، زیرا ناگهان آرزوهاى مردم قطع شده و مرگ آن‌ها را در کام خود مى کشد و در توبه بسته مى شود. شما امروز به جاى کسانى زندگى مى کنید که قبل از شما بودند و ناگهان رفتند و پس از مرگ تقاضاى بازگشت به دنیا کردند.
۴. ضرورت یاد قیامت و عذاب الهى
مردم شما چونان مسافران در راهید، که در این دنیا فرمان کوچ داده شدید، که دنیا خانه اصلى شما نیست و به جمع آورى زاد و توشه فرمان داده شدید. آگاه باشید این پوست نازک تن، طاقت آتش دوزخ را ندارد پس به خود رحم کنید، شما مصیبت هاى دنیا را آزمودید، آیا ناراحتى یکى از افراد خود را بر اثر خارى که در بدنش فرو رفته، یا در زمین خوردن پایش مجروح شده، یا ریگ هاى داغ بیابان او را رنج داده، دیده اید که تحمّل آن مشکل است پس چگونه مى شود تحمّل کرد که در میان دو طبقه آتش، در کنار سنگ هاى گداخته، همنشین شیطان باشید آیا مى دانید وقتى که مالک دوزخ بر آتش غضب کند، شعله‌ها بر روى هم مى غلتند و یکدیگر را مى کوبند و آنگاه که بر آتش بانگ زند میان درهاى جهنّم به هر طرف زبانه مى کشد اى پیر سالخورده که پیرى وجودت را گرفته است، چگونه خواهى بود آنگاه که طوق هاى آتش به گردن‌ها انداخته شود، و غل و زنجیرهاى آتشین به دست و گردن افتد چنانکه گوشت دست‌ها را بخورد
۵. روش استفاده از دنیا
پس خدا را خدا را اى جمعیّت انسان‌ها پروا کنید حال که تندرستید نه بیمار و در حال گشایش هستید نه تنگ دست، در آزادى خویش پیش از آن که درهاى امید بسته شود بکوشید، در دل شب‌ها با شب زنده دارى و پرهیز از شکمبارگى به اطاعت برخیزید، با اموال خود انفاق کنید، از جسم خود بگیرید و بر جان خود بیفزایید و در بخشش بخل نورزید که خداى سبحان فرمود: «اگر خدا را یارى کنید، شما را پیروز مى گرداند و قدم هاى شما را استوار مى دارد» و فرمود: «کیست که به خدا قرض نیکو دهد تا خداوند چند برابر عطا فرماید، و براى او پاداش بى عیب و نقصى قرار دهد» درخواست یارى از شما به جهت ناتوانى نیست و قرض گرفتن از شما براى کمبود نمى باشد، در حالى که از شما یارى خواسته که: «لشکرهاى آسمان و زمین در اختیار اوست و خدا نیرومند و حکیم است» و در حالى طلب وام از شما دارد که گنج هاى آسمان و زمین به او تعلّق دارد و خدا بى نیاز و حمید است، بلکه خواسته است شما را بیازماید که کدام یک از شما نیکوکارترید، پس به اعمال نیکو مبادرت کنید، تا با همسایگان خدا در سراى او باشید که هم نشینان آن‌ها پیامبران و زیارت کنندگانشان فرشتگانند و چنان گرامى داشته مى شوند که صداى آهسته آتش را نشنوند و بر بدن هایشان هیچ گونه رنج و ناراحتى نرسد. «این بخشش خداست به هر کس بخواهد مى دهد و خدا صاحب بخشش بزرگ است.» من آنچه را مى شنوید مى گویم و خداوند را به یارى خود و شما مى خوانم که او کفایت کننده و بهترین وکیل است.
۱۸۳- من خطبة له (علیه السلام) فی قدرة اللّه و فی فضل القرآن و فی الوصیة بالتقوى الله تعالى:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الْمَعْرُوفِ مِنْ غَیْرِ رُؤْیَةٍ وَ الْخَالِقِ مِنْ غَیْرِ مَنْصَبَةٍ خَلَقَ الْخَلَائِقَ بِقُدْرَتِهِ وَ اسْتَعْبَدَ الْأَرْبَابَ بِعِزَّتِهِ وَ سَادَ الْعُظَمَاءَ بِجُودِهِ وَ هُوَ الَّذِی أَسْکَنَ الدُّنْیَا خَلْقَهُ وَ بَعَثَ إِلَى الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ رُسُلَهُ لِیَکْشِفُوا لَهُمْ عَنْ غِطَائِهَا وَ لِیُحَذِّرُوهُمْ مِنْ ضَرَّائِهَا وَ لِیَضْرِبُوا لَهُمْ أَمْثَالَهَا وَ لِیُبَصِّرُوهُمْ عُیُوبَهَا وَ لِیَهْجُمُوا عَلَیْهِمْ بِمُعْتَبَرٍ مِنْ تَصَرُّفِ مَصَاحِّهَا وَ أَسْقَامِهَا وَ حَلَالِهَا وَ حَرَامِهَا وَ مَا أَعَدَّ اللَّهُ لِلْمُطِیعِینَ مِنْهُمْ وَ الْعُصَاةِ مِنْ جَنَّةٍ وَ نَارٍ وَ کَرَامَةٍ وَ هَوَانٍ أَحْمَدُهُ إِلَى نَفْسِهِ کَمَا اسْتَحْمَدَ إِلَى خَلْقِهِ وَ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْراً وَ لِکُلِّ قَدْرٍ أَجَلًا وَ لِکُلِّ أَجَلٍ کِتَاباً.
فضل القرآن
منها: فَالْقُرْآنُ آمِرٌ زَاجِرٌ وَ صَامِتٌ نَاطِقٌ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ أَخَذَ عَلَیْهِ مِیثَاقَهُمْ وَ ارْتَهَنَ عَلَیْهِمْ أَنْفُسَهُمْ أَتَمَّ نُورَهُ وَ أَکْمَلَ بِهِ دِینَهُ وَ قَبَضَ نَبِیَّهُ (صلى الله علیه وآله) وَ قَدْ فَرَغَ إِلَى الْخَلْقِ مِنْ أَحْکَامِ الْهُدَى بِهِ فَعَظِّمُوا مِنْهُ سُبْحَانَهُ مَا عَظَّمَ مِنْ نَفْسِهِ فَإِنَّهُ لَمْ یُخْفِ عَنْکُمْ شَیْئاً مِنْ دِینِهِ وَ لَمْ یَتْرُکْ شَیْئاً رَضِیَهُ أَوْ کَرِهَهُ إِلَّا وَ جَعَلَ لَهُ عَلَماً بَادِیاً وَ آیَةً مُحْکَمَةً تَزْجُرُ عَنْهُ أَوْ تَدْعُو إِلَیْهِ فَرِضَاهُ فِیمَا بَقِیَ وَاحِدٌ وَ سَخَطُهُ فِیمَا بَقِیَ وَاحِدٌ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَنْ یَرْضَى عَنْکُمْ بِشَیْءٍ سَخِطَهُ عَلَى مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ وَ لَنْ یَسْخَطَ عَلَیْکُمْ بِشَیْءٍ رَضِیَهُ مِمَّنْ کَانَ قَبْلَکُمْ وَ إِنَّمَا تَسِیرُونَ فِی أَثَرٍ بَیِّنٍ وَ تَتَکَلَّمُونَ بِرَجْعِ قَوْلٍ قَدْ قَالَهُ الرِّجَالُ مِنْ قَبْلِکُمْ قَدْ کَفَاکُمْ مَئُونَةَ دُنْیَاکُمْ وَ حَثَّکُمْ عَلَى الشُّکْرِ وَ افْتَرَضَ مِنْ أَلْسِنَتِکُمُ الذِّکْرَ.
الوصیة بالتقوى
وَ أَوْصَاکُمْ بِالتَّقْوَى وَ جَعَلَهَا مُنْتَهَى رِضَاهُ وَ حَاجَتَهُ مِنْ خَلْقِهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی أَنْتُمْ بِعَیْنِهِ وَ نَوَاصِیکُمْ بِیَدِهِ وَ تَقَلُّبُکُمْ فِی قَبْضَتِهِ إِنْ أَسْرَرْتُمْ عَلِمَهُ وَ إِنْ أَعْلَنْتُمْ کَتَبَهُ قَدْ وَکَّلَ بِذَلِکَ حَفَظَةً کِرَاماً لَا یُسْقِطُونَ حَقّاً وَ لَا یُثْبِتُونَ بَاطِلًا وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً مِنَ الْفِتَنِ وَ نُوراً مِنَ الظُّلَمِ وَ یُخَلِّدْهُ فِیمَا اشْتَهَتْ نَفْسُهُ وَ یُنْزِلْهُ مَنْزِلَ الْکَرَامَةِ عِنْدَهُ فِی دَارٍ اصْطَنَعَهَا لِنَفْسِهِ ظِلُّهَا عَرْشُهُ وَ نُورُهَا بَهْجَتُهُ وَ زُوَّارُهَا مَلَائِکَتُهُ وَ رُفَقَاؤُهَا رُسُلُهُ فَبَادِرُوا الْمَعَادَ وَ سَابِقُوا الْآجَالَ فَإِنَّ النَّاسَ یُوشِکُ أَنْ یَنْقَطِعَ بِهِمُ الْأَمَلُ وَ یَرْهَقَهُمُ الْأَجَلُ وَ یُسَدَّ عَنْهُمْ بَابُ التَّوْبَةِ فَقَدْ أَصْبَحْتُمْ فِی مِثْلِ مَا سَأَلَ إِلَیْهِ الرَّجْعَةَ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ وَ أَنْتُمْ بَنُو سَبِیلٍ عَلَى سَفَرٍ مِنْ دَارٍ لَیْسَتْ بِدَارِکُمْ وَ قَدْ أُوذِنْتُمْ مِنْهَا بِالِارْتِحَالِ وَ أُمِرْتُمْ فِیهَا بِالزَّادِ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ لَیْسَ لِهَذَا الْجِلْدِ الرَّقِیقِ صَبْرٌ عَلَى النَّارِ فَارْحَمُوا نُفُوسَکُمْ فَإِنَّکُمْ قَدْ جَرَّبْتُمُوهَا فِی مَصَائِبِ الدُّنْیَا أَ فَرَأَیْتُمْ جَزَعَ أَحَدِکُمْ مِنَ الشَّوْکَةِ تُصِیبُهُ وَ الْعَثْرَةِ تُدْمِیهِ وَ الرَّمْضَاءِ تُحْرِقُهُ فَکَیْفَ إِذَا کَانَ بَیْنَ طَابَقَیْنِ مِنْ نَارٍ ضَجِیعَ حَجَرٍ وَ قَرِینَ شَیْطَانٍ أَ عَلِمْتُمْ أَنَّ مَالِکاً إِذَا غَضِبَ عَلَى النَّارِ حَطَمَ بَعْضُهَا بَعْضاً لِغَضَبِهِ وَ إِذَا زَجَرَهَا تَوَثَّبَتْ بَیْنَ أَبْوَابِهَا جَزَعاً مِنْ زَجْرَتِهِ أَیُّهَا الْیَفَنُ الْکَبِیرُ الَّذِی قَدْ لَهَزَهُ الْقَتِیرُ کَیْفَ أَنْتَ إِذَا الْتَحَمَتْ أَطْوَاقُ النَّارِ بِعِظَامِ الْأَعْنَاقِ وَ نَشِبَتِ الْجَوَامِعُ حَتَّى أَکَلَتْ لُحُومَ السَّوَاعِدِ فَاللَّهَ اللَّهَ مَعْشَرَ الْعِبَادِ وَ أَنْتُمْ سَالِمُونَ فِی الصِّحَّةِ قَبْلَ السُّقْمِ وَ فِی الْفُسْحَةِ قَبْلَ الضِّیقِ فَاسْعَوْا فِی فَکَاکِ رِقَابِکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُغْلَقَ رَهَائِنُهَا أَسْهِرُوا عُیُونَکُمْ وَ أَضْمِرُوا بُطُونَکُمْ وَ اسْتَعْمِلُوا أَقْدَامَکُمْ وَ أَنْفِقُوا أَمْوَالَکُمْ وَ خُذُوا مِنْ أَجْسَادِکُمْ فَجُودُوا بِهَا عَلَى أَنْفُسِکُمْ وَ لَا تَبْخَلُوا بِهَا عَنْهَا فَقَدْ قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ وَ قَالَ تَعَالَى مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ فَلَمْ یَسْتَنْصِرْکُمْ مِنْ ذُلٍّ وَ لَمْ یَسْتَقْرِضْکُمْ مِنْ قُلٍّ اسْتَنْصَرَکُمْ وَ لَهُ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ وَ اسْتَقْرَضَکُمْ وَ لَهُ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ وَ إِنَّمَا أَرَادَ أَنْ یَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا فَبَادِرُوا بِأَعْمَالِکُمْ تَکُونُوا مَعَ جِیرَانِ اللَّهِ فِی دَارِهِ رَافَقَ بِهِمْ رُسُلَهُ وَ أَزَارَهُمْ مَلَائِکَتَهُ وَ أَکْرَمَ أَسْمَاعَهُمْ أَنْ تَسْمَعَ حَسِیسَ نَارٍ أَبَداً وَ صَانَ أَجْسَادَهُمْ أَنْ تَلْقَى لُغُوباً وَ نَصَباً ذلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ أَقُولُ مَا تَسْمَعُونَ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ عَلَى نَفْسِی وَ أَنْفُسِکُمْ وَ هُوَ حَسْبُنَا وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ.