با وجود گرمای طاقت فرسای تابستان گناباد در دل کویر خراسان رضوی و تشنگی مزارع و باغات، اما از قنات بهاباد اخبار خوشحال کننده‌ای مبنی بر احیا و جاری شدن دوباره به گوش حداقل دوهزار نفر از مردم منطقه نمی‌رسد.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز خراسان رضوی، اواسط بهار۱۴۰۰ منطقه گناباد با حادثه سیل ویرانگری مواجه شد که خسارت
با گذشت بیش از ۷۰روز از مسدود شدن و قطع جریان آب این قناتها، هنوز خبری از بازگشایی نیست و مردمان سختکوش این مناطق همچنان منتظرند.
سالهاست که منطقه گناباد با پدیده ورود سیل و سیلاب به چاه و مجرای قنات مواجه بوده است و مسئولان و کارشناسان ادارات مربوطه هم این موضوع را می‌دانند.
هر چند اقداماتی هم انجام گرفته، اما در حد جلوگیری از وقوع حادثه نبوده است و به نظر می‌رسد فقر پشتیبانی و همکاری بعضی از ادارات و کمبود منابع مالی و ... مانع کار موثر در جهت جلوگیری از ورود خسارت بوده و تاکنون اقدامی در جهت حل این مشکلات صورت نگرفته است.
باید در این خصوص با همفکری مالکان و صاحبنظران و کارشناسان و مسئولان، راهکار‌هایی ارائه و در نهایت با تدوین یک قانون جامع و کامل از بروز چنین خسارت ها، مشکلات و گرفتاری‌ها جلوگیری شود و کاری پایدار و اثربخش صورت گیرد.
بسته شدن قنات بهاباد بیش از ۷۰روز است که مردمان منطقه به ویژه کشاورزان را با بحرانی جدی مواجه کرده، فعالیت کشاورزی ساکنین که سالهاست با پدیده خشکسالی دست و پنجه نرم می‌کنند، از بین رفته است و باید تصمیم فوری در این زمینه گرفته شود.
خشک شدن زراعت و درختان باغ کشاورز به معنی نابودی کشاورزی است و مسئولان هم به نظر می‌رسد دست روی دست گذاشته اند و شاهد خشک شدن قناتها هستند و شاید خسارت استمرار این شرایط غیرقابل جبران باشد؛ چون کسی جرات نزدیک شدن به میله چاه و مجرای قنات را نخواهد داشت.
مردم منطقه درخواست دارند کارشناسان و متخصصان مسئول برای رفع این حادثه و بحران کمک و همکاری کنند و با به کارگیری وسایل، امکانات، ادوات و ماشین آلات لازم و ارائه راهکار و تلاش شبانه روزی، راهگشای رفع این حادثه و بحران در منطقه باشند.
ضرورت دارد مسئولان استانی باید پای کار آیند تا این مشکل رفع شود و زندگی دو هزار نفر از خطر نجات پیدا کند.
در سالی که مقام معظم رهبری با عنوان تولید، پشتیبانی‌ها و مانع زدایی‌ها نام نهاده شده، انتظار می‌رود مسئولان با هدف رونق و جهش تولید کشاورزی و پایداری سکونت جمعیت در منطقه و بهره برداری از منابع آب و خاک، به داد اهالی این منطقه برسند تا تولید ثروت در این منطقه پایدار شود.