چنانچه جمهوری اسلامی ایران پروژه اتصال بندر چابهار به بندر فاو را اجرایی کند، می تواند رونق اقتصادی و تجاری کم نظیری نصیب دو کشور نماید.
به گزارش سرویس پژوهش خبرگزاری صدا وسیما:عراق از کشور‌های مهم غرب آسیا و یکی از مهم ترین همسایگان جمهوری اسلامی ایران است که محصور در خشکی است و تنها از طریق خط ساحلی کوتاهی در بصره به آب های خلیج فارس و آب های آزاد بین المللی دسترسی دارد؛ لذا عمده ارتباطات تجاری این کشور از طریق زمینی به خصوص از راه ایران و ترکیه صورت می گیرد.
از چندین دهه قبل، احداث «بندر فاو» یکی از طرح های عظیم و رویا‌های بزرگ مقامات این کشور بود تا بتوانند از طریق آن به آب های آزاد بین المللی دست یابند، که البته به دلایل مختلف هیچ گاه تحقق نیافت؛ تا اینکه ۲۲ فروردین ۱۴۰۰، دولت «مصطفی کاظمی» کلنگ احداث پروژه بندر فاو را به زمین زد؛ با این هدف که تا سال ۲۰۳۸ آماده بهره برداری شود.
اما عراق با داشتن چهار بندر دیگر در استان بصره یعنی «ام القصر»، «خورالزبیر»، «المعقل» و «ابوفلوس»، چه نیازی به این پروژه پرهزینه دارد؟ عملیاتی شدن پروژه بندر فاو چه پیامد‌هایی برای منطقه به همراه دارد؟ دکتر «احد نوری اصل» کارشناس مسائل عراق در یک مصاحبه پژوهشی به این سؤالات پاسخ دادند.
متن کامل این مطلب در اینجا قابل دسترس است
پژوهشگر: مرجان شریف زاده