علت مرگ و میر گاو‌های دریایی
رشد و گسترش انگل‌وار جلبک‌های سمی، منبع غذایی اصلی گاو‌های دریایی را از بین می‌برد.
به گزارش
گروه وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، در سواحل فلوریدا، زمانی که نیروگاه‌های برق مثل قارچ زیاد شدند، گاو‌های دریایی آموختند که با گرمای غیرطبیعی آب کنار بیایند.
وقتی قایق‌های موتوری به زیستگاه‌هاشان هجوم آورند، آموختند که چگونه با جراحت‌های وخیم به زندگی ادامه دهند؛ و وقتی منبع غذایی دلخواهشان (علف‌های کف دریا) را جلبک‌های سمی از بین بردند، آموختند که کمتر بخورند؛ هرچند به قیمت سلامت‌شان.
حالا عرصه به قدری بر گاو‌های دریایی فلوریدا تنگ شده است که شاهد مرگ شمار زیادی از آن‌ها هستیم. از آغاز سال ۲۰۲۱ میلادی تا روز بیست و یکم ماه مه، ۷۴۹ گاو دریایی در آب‌های فلوریدا جان داده‌اند.
علف‌های کف دریا منبع غذایی اصلی گاو دریایی است
کمیسیون حفاظت از آبزیان و جانوران وحشی فلوریدا، این میزان مرگ و میر را «غیرعادی» خوانده است.
پاتریک رُز، مدیرعامل سازمانی غیرانتفاعی برای نجات گاو‌های دریایی، می‌گوید که نابودی این گونه جانوری «به ما هشدار می‌دهد که اگر تا وقت هست دست به کار نشویم، اتفاقات بدتری در راه است.»
مانتی‌ها یا گاو‌های دریایی، به رغم جثه درشت و آرامش ذاتی، حیواناتی جان‌سخت‌اند.
به گفته او، اگر فلوریدا که سومین ایالت پرجمعیت آمریکاست گاو‌های دریایی‌اش را از دست بدهد، پستانداران دریایی دیگر هم در خطرانقراض خواهند بود.
همان مسائلی که باعث مرگ گله‌ای گاو‌های دریایی شده‌اند، گریبانگیر زیستگاه‌های آب شیرین و آب شور هستند و به مرگ ماهیان و گونه‌های دیگر می‌انجامند.
به گفته آقای رُز، تا پایان سال جاری میلادی ممکن است تا هزار گاو دریایی جان‌شان را از دست بدهند. تخمین زده می‌شود که تنها ۷۵۰۰ گاو دریایی در محیط طبیعی باقی مانده است.
مایکل والش، استادیار دانشکده دامپزشکی دانشگاه فلوریدا، می‌گوید که مواد خوراکی موجود در پساب یا فاضلاب حاوی کود، ذرات ریز پلاستیک، و مواد سمی شیمیایی است که وارد زیستگاه دریایی گاو‌های دریایی می‌شود و به رشد و گسترش انگل‌وار جلبک‌های سمی می‌انجامد. جلبک‌ها روی آب را می‌پوشانند و نمی‌گذارند نور آفتاب به علف‌های کف دریا برسد، و به این ترتیب منبع غذایی اصلی گاو‌های دریایی از بین می‌رود.