بر اساس قوانین بشردوستانه بین المللی، اخراج خانواده‌های فلسطینی جنایت جنگی قلمداد می شود.
محی الدین با اشاره به اینکه این مرد شهرک نشین اکنون عضو شورای شهر قدس اشغالی است، گفت: کمتر به نظر می‌رسد که این «مناقشه‌ای ملکی» باشد و بیشتر به نظر می‌رسد که این «راهبردی اعلام شده برای بیرون کردن فلسطینیان از شرق قدس اشغالی باشد»، تا به شهری یهودی تبدیل شود. رگو پاسخ داد: او دیدگاه خودش را بیان می‌کرد. رگو سپس به مهمان قبلی محی الدین اشاره کرد که یک فلسطینی اخراج شده از شرق قدس اشغالی بود و گفت: مهمان قبلی شما دیدگاه خودش و دیدگاه سازمانش را بیان می‌کرد. او اساساً گفت اسرائیل هیچ حقی برای موجودیت ندارد چرا که بر سرقت زمین‌های دیگران، بنا شده است. پس شما دیدگاه‌های مختلف وقوی در هر دو طرف دارید.
هر اقدامی در قدس اشغالی مبنی بر اخراج خانواده‌های فلسطینی، جنایتی جنگی است
در نهایت، مجری ام اس ان بی سی گفت سازمان ملل متحد حاکمیت اسرائیل بر شرق قدس اشغالی را به رسمیت نمی‌شناسد. وی رگو را در این باره که آیا احساس می‌کند اخراج خانواده‌های فلسطینی از این منطقه، جنایت است یا نه، به چالش کشید. محی الدین افزود: سخنگوی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد گفت هر اقدامی در قدس اشغالی که در نهایت، خانواده‌های فلسطینی را بر اساس قانون بشردوستانه بین المللی اخراج کند، ممکن است جنایت جنگی قلمداد شود. شما به جامعه بین المللی که حاکمیت اسرائیل بر شرق قدس اشغالی را به رسمیت نمی‌شناسد و می‌گوید آنچه شما با خانواده‌ها و دیگران انجام می‌دهید، احتمالاً جنایتی جنگی است، چه می‌گویید؟ رگو این موضوع را «سیاسی کردن قانون بین المللی» خواند. وی سپس از «دستور کار ضد اسرائیلی» سازمان ملل متحد انتقاد و ادعا کرد این سازمان «مشروعیت زیادی در این باره» ندارد. وی همچنین گفت فلسطینیان هیچ حقی در خصوص اراضی در قدس اشغالی ندارند، چون «اسرائیل این شهر را در سال ۱۹۶۷ (۱۳۴۶) دوباره متحد کرد» و پیش از آن، این منطقه در اشغال اردنی‌ها و انگلیسی‌ها بود.
محی الدین پاسخ داد: ما اینجا نمی‌خواهیم درس‌های تاریخ را مرور کنیم، چون همانطور که گفتید، شما حق فلسطینیان را در خصوص خانه هایشان در اسرائیلِ ۱۹۴۸ (۱۳۲۷) یا شرق قدس اشغالی به رسمیت نمی‌شناسید. وی ادامه داد: شما به آنها اجازه نخواهید داد از همان روند قضایی که برای استفاده اسرائیلی‌ها تبلیغ می‌کنید، استفاده کنند. رگو پاسخ داد: آنچه در ۱۹۴۸ (۱۳۲۷) روی داد، همان چیزی است که شما اینجا درباره آن صحبت می‌کنید، تقریباً یک میلیون یهودی بودند که از خانه هایشان در کشور‌های عربی اخراج شدند. وی در پایان گفت: تعداد کمتری عرب‌های فلسطینی بودند که از درگیری در اینجا فرار کردند؛ و همانطور که ما برای یهودیان خانه ساختیم و خانواده همسرم از سوریه اخراج شدند و در سفری وحشتناک با پای پیاده از سوریه به اسرائیل آمدند، ما فکر می‌کنیم منصفانه است که جهان عرب برادران و خواهران عرب خود را بپذیرد و آنها را در جوامع خود ادغام کند. من فکر می‌کنم این تاریخ منصفانه است.