دهم اردیبهشت به مناسبت بیرون راندن اشغالگران متجاوز پرتغالی بعد از ۱۱۷ سال تسلط جابرانه بر سواحل جنوبی کشور (در سال ۱۶۲۲ میلادی) از جزیره هرمز روز ملی خلیج فارس نام گرفته است.
طول آن از دهانه اروندرود در شمال غربی تا تنگه هرمز در جنوب شرقی حدود ۸۰۵ کیلومتر است و عرضش از ۵۶ تا ۲۸۸ کیلومتر متفاوت است.
نامش از کهن‌ترین منابع برآمده و با پارس و فارس گره خورده است.
آنان‌که گاه با شیطنت نامش را به یغما می‌برند، خود نیز خوب می‌دانند که تاریخ این نام را هرگز فراموش نخواهد کرد، زیرا نامی است به بلندای تاریخ؛ و اینجا بوشهر است؛ جایی که سالهاست به همنشینی با خلیج پارس می‌نازد و بیشترین همسایگی را با این آبراه مهم دارد. مرز این استان با خلیج فارس، با حساب کردن جزیره‌هایش از ۹۰۰ کیلومتر فراتر می‌رود.
ساکنان استان دارالحماسه بوشهر پاسداری از حریم همسایه در خونشان است. بار‌ها جانانه ایستاده اند در برابر کسانی که می‌خواستند حرمت همسایه را بشکنند.
این آبراه نیلگون، هیچ‌گاه حماسه همسایگان فداکارش را از خاطر نخواهد برد. همسایگانی که همچنان گوش به زنگ هستند تا بیگانه‌ای جرات نکند امواجش را خروشان کند.
پیوند خلیج فارس و همسایگانش ناگسستنی است. این همسایگان همان طور که همواره پاسداران غیوری برای دریای پارس بوده‌اند، روزگاران درازی است که روزی خود را از خلیج نیلی رنگ فارس می‌گیرند. از تاجری که لنگر شناورش با بندر‌های این آبراه آشناست تا ماهیگیری که تور و گرگورش را به عمق آبی‌اش می‌فرستد و چه مهندس و کارگری که چرخ صنعت نفت و گاز کشور به همت آنان می‌چرخد.ای خلیج فارس‌ای شکوه سرزمین پارس، مردمان این اقلیم برای آبی ماندن آرامشت خون دل‌ها خورده‌اند.