در چنین روزی ،
شهادت حضرت امام علی النقی (ع) از نوادگان پیامبر اکرم (ص)
۱۱۸۸ سال پیش درچنین روزی ، سوم رجب سال ۲۵۴ هجری قمری حضرت امام «علی النقی» (ع ) از نوادگان پاک رسول گرامی اسلام (ص) به شهادت رسید.
به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما ؛ مرکز سیستان و بلوچستان ،
سوم رجب ، سالروز شهادت حضرت امام علی النقی (ع) از نوادگان پاک رسول گرامی اسلام (ص) است.آن حضرت در سال ۲۱۲ هجری قمری در نزدیک شهر مدینه به دنیا آمد و تحت راهنمایی‌های پدر بزرگوارش امام جواد (علیه السلام) قرار گرفت.ایشان بعد از رحلت پدر، عهده دار امامت و رهبری جامعه اسلامی شد.
یکی از القاب مشهور امام علی النقی (ع) - «هادی» به معنای هدایت کننده بود.
امام هادی (ع) در معرفی سیمای تابناک اسلام راستین تلاش بسیار کرد. یکى از کارهاى مهم امام هادى (ع) حفظ خطّ فکرى و فرهنگى تشیُّع و جلوگیرى از القائات مخالفان بود.
این کارنیاز به تربیت شاگردان برجسته و تشکیل حوزه علمیه و تدریس فقه و عقاید اصول اسلامى داشت که در عصر امام على النقى (ع) نیز ادامه یافت.
آن حضرت شاگردان برجسته اى همچون حضرت عبدالعظیم حسنى، ابن سِکیّت اهوازى، اسماعیل بن مهران، ابوهاشم جعفرى و جعفر بن سهیل را تربیت کرد و حوزه علمى فعال و پرتلاشى به وجود آورد.
آن امام بزرگوار، در تحکیم و استوارى فقه و عقاید و فرهنگ تشیُّع، همت جدى داشت و کتبى نیز در این زمینه نگاشت از قبیل: رساله اى در ردّ جَبر و تفویض، رساله اى در اثبات عدل و المنزلهُ بین المنزِلتَین و رساله اى در احکام دین.
همچنین حضرت امام على النقى (ع) براى معرفى سیماى اسلامِ راستین، جلسات متعددى را براى بحث پیرامون مسائل مختلف عقیدتى، فکرى و اجتماعى برگزار می‌کرد و در این جلسات به سئوالات و شبهاتِ مطرح شده پاسخ مى داد.
جمع زیادى از بزرگان علم و ادب نزد ایشان گرد مى آمدند و از دریاى بیکران دانش آن حضرت بهره مى بُردند.
امام هادى (ع) همواره، پناهگاه نیازمندان و گرفتاران بود و هیچ گاه آنان را ناامید از خانه ى خویش باز نمى گرداند.
امام علي النقي(ع) به مدت يازده سال در سامرا (پايتخت عباسيان) و در محله عسكر (منطقه مسكوني نظاميان) به حالت تبعيد، زندگي نمود و در اين مدت، تحت مراقبت و نظارت دستگاه امنيتي خلافت قرار داشت و از تماس با دوستان و ياران خويش محروم بود.
حضرت امام على النقى الهادى (ع) پس از حدود چهل و دو سال زندگى و سى و سه سال امامت، در سوم رجب سال ۲۵۴ هجرى قمرى بر اثر زهرى که با دسیسه ى مُعتز (سیزدهمین خلیفه عباسى) توسط معتمد عباسى به ایشان خوراندند، به شهادت رسید و آن امام بزرگوار را در شهر سامرا، به خاک سپردند.
