یک دادگاه رژیم صهیونیستی رای به ممنوعیت نمایش فیلم "جنین جنین"ساخت سال ۲۰۰۲ داد و دستور داد که تمامی نسخههای این فیلم امحاء شوند.
این فیلم به کارگردانی محمد بکری یک شهروند فلسطینی در اسرائیل ساخته شده است و از ۱۸ سال پیش و از زمان نمایش آن هدف سانسور قرار گرفته است.
در سال ۲۰۱۶ نیسیم ماگناجی (Nissim Magnaji) نظامی اسرائیلی که تصویری آرشیوی از وی تنها برای چند ثانیه در فیلم به نمایش درمی آید بکری را به خاطر تهمت تحت تعقیب قانونی قرار داد. ژنرال آویخای ماندل بلیت (Avichai Mandelblit) وکیل مدافع پیشین ارتش اسرائیل از وی حمایت کرد.
یک قاضی اسرائیلی هفته گذشته به نفع ماگناجی رای داد و به بکری دستور داد که بیش از ۵۰ هزار دلار غرامت به این نظامی اسرائیلی پرداخت کند. وی همچنین به پرداخت ۱۵ هزار دلار دیگر هم به خاطر هزینههای دادگاه محکوم شد. مقامات دولت و ارتش اسرائیل از رای دادگاه استقبال کردند.
به دنبال صدور حکم این دادگاه کاربران رسانههای اجتماعی لینکهای مربوط به تصاویر این فیلم را به اشتراک گذاشتند و شماری از آنها با بکری مصاحبه کردند.
موسسه فیلم فلسطین که نهادی در جهت حفظ و تقویت سینمای فلسطین است تصمیم گرفت فیلم را در معرض دسترس همگان قرار دهد.
این فیلم مجموعه مصاحبهها با ساکنان اردوگاه آوارگان جنین در کرانه باختری اشغالی رود اردن است و به موضوع حمله نظامی اسرائیل در ماه آوریل سال ۲۰۰۲ به این اردوگاه که ۲ هفته به طول انجامید میپردازد.
در آن زمان براساس گزارش دبیر کل سازمان ملل، ارتش اسرائیل حداقل ۵۲ فلسطینی را در آن حمله کشت و دهها نفر را زخمی کرد. نیروهای اسرائیلی همچنین ۱۵۰ خانه را گلوله باران و ویران کردند و ۴۵۰ خانواده خانه خود را از دست دادند. براساس یک گزارش در پایان این حمله ۲۳ نظامی اسرائیلی هم کشته شدند.
عیلان پاپه (Ilan Pappé) یک تاریخدان اسرائیلی در وبسایت الکترونیک انتفاضه در سال ۲۰۱۷ نوشت: نه تنها حضور شمار زیادی از نظامیان در آن نبرد جهان را شوکه کرد بلکه شاهد رفتار بی رحمانه در حمله اسرائیلی به این اردوگاه بودیم که در تاریخ خشن اشغالگری بی سابقه بود.
بکری گفته است با پای پیاده و ۱۰ روز پس از حمله اسرائیل به این اردوگاه رفته است تا ببیند که اسرائیل چه کارهایی انجام داده است. او همچنین در این مدت با ساکنان اردوگاه مصاحبه کرده است.
بکری در یک مصاحبه با آدام بکری پسرش در روز یکشنبه درباره واکنش اولیه خود هنگام رسیدن به اردوگاه گفت: من نمیتوانستم حرکت کنم. من نمیتوانستم نفس بکشم. من نمیتوانستم بدن خود را سرپا نگه دارم. منظورم این است که من در اطراف خود چیزهایی را میدیدم که بوی مرگ از آن استشمام میشد.
در این فیلم یک دختر فلسطینی به بکری میگوید: آنها همانند باران بر روی ما بمب میریختند. من اجساد و خانههای ویران و فجایع غیرقابل توصیف را دیدم. من با خود میگفتم سرانجام چه بر سر زندگی من خواهد آمد؟ این دختر که بکری او را نجوا معرفی کرد بعدها در مصاحبه هایش مشهور شد. او به خاطر شجاعت قابل توجه خود به یک چهره نمادین در این فیلم بدل شد.
این فیلم ترکیبی از تصاویر شلیکهای مداوم در بین مصاحبهها با موسیقی جالب توجه و غم انگیز است. در این فیلم هویت هیچ فردی نمایش داده نمیشود. بکری بارها از دوربین فیلمبرداری دور میشود و گاهی اوقات صدای وی شنیده میشود، اما هیچگاه به طرف دوربین خود را نشان نمیدهد. این فیلم چیزی به جز اظهارات شاهدان را نشان نمیدهد.
این فیلمساز با شکایت از فیلمش ناآشنا نیست. ۵ نظامی اسرائیلی بکری را به دنبال انتشار این فیلم متهم به تهمت زنی کردند. بعدا ادعاهای آنها رد شد. بکری به الکترونیک انتفاضه نوشت: من نه آنها را میشناسم و نه نامی از آنها برده ام و حتی آنها را در فیلم نمایش نداده ام.
اما در این فیلم ماگناجی نظامی اسرائیلی به همراه دو نظامی دیگر در یک اردوگاه در هنگام حمله به یک خانه نشان داده میشوند. در این بخش یکی از ساکنان اردوگاه چگونگی حمله به خانه خود را شرح میدهد.
این ساکن اردوگاه که یک پیرمرد است، میگوید: من از افسر نظامی خواستم که پولم را بدهد. اما او به من گفت خفه شو وگرنه تو را میکشم. این مرد به خاطر میآورد که ماگناجی در نزدیکی یک خودروی نظامی با چند نظامی دیگر در حال عبور بوده است.
سانسور شدن این بخش از فیلم میتواند برای ماگناجی و حامیان وی در دولت اسرائیل رضایت موقت ایجاد کند. اما این مقدار سانسور نمیتواند این واقعیت را که ارتش اسرائیل در جریان انتفاضه دوم مرتکب فجایعی در این اردوگاه شده است، تغییر دهد. همچنین این سانسورها نمیتواند این واقعیت را تغییر دهد که این نظامیان عضو ارتش هستند که به اشغالگری دامن زده است و آنها مرتکب جنایات بی شمار ضد فلسطینیها شده اند. هیچ مقداری از ارعاب نمیتواند شجاعت افسانهای و مقاومت هر کدام از ساکنینی را که در این اردوگاه شاهد فجایع اسرائیل بودند از بین ببرد.