درمان جوش صورت با بهترین آنتی‌بیوتیک

 

آکنه وولگاریس یا آکنه‏ ساده، یک بیماری پوستی بسیار مایوس کننده برای بسیاری از نوجوانان است. بروز ناخوشایند جوش بر روی صورت، پشت و دیگر مناطق بدن به واسطه‏ تولید بیش از حد چربی از سوی غده ‏های چربی ‏دار ایجاد می شود.

 

گزینه‏ های قابل اعتماد درمان جوش صورت استفاده از صابون‌های معطر، کاربرد کرم ‏های پوست با چربی کمتر و از همه مهم‏تر، تجویز دارو‌های آنتی باکتریایی است. آنتی بیوتیک با بسیاری از روش ‏ها با مشکل جوش مبارزه کرده که باعث کاهش یا کشتن گونه ‏های باکتریایی عمده می شود.

 

تجمع چربی بیش از حد باعث گرفتگی منافذ پوست می شود. این ‏ها در ترکیب با سلول‏ های مرده محیط پرورش برای باکتری‏ ها ایجاد می‏ کنند که منجر به قرمزی پوست، درد و علائم التهابی می شود. نوجوانانی که آکنه و جوش صورت دارند، اغلب به دنبال روشی ساده برای از بین بردن جوش هستند.

 

 

برخی آنتی بیوتیک ‏های خوب وجود دارد که همراه با نکاتی در رابطه با مراقبت پوست برای جوش صورت استفاده می ‏شود. اثربخشی و مناسب بودن آنتی بیوتیک ممکن است از یک فرد به فرد دیگر، بر اساس حساسیت بدن به یک داروی خاص، شدت جوش و شرایط پوست شخص متفاوت باشد.

 

تصمیم‏ گیری در رابطه با یک آنتی بیوتیک قوی و مقدار غلظت آن از سوی متخصص پوست انجام می‏ گیرد. آنتی بیوتیک‏هایی که غالبا برای جوش صورت استفاده می ‏شوند، به شرح زیر هستند:

 

 

داروی تتراسایکلین احتمالا محبوب ‏ترین آنتی بیوتیک خوراکی توصیه شده برای جوش صورت است. این دارو برای درمان آکنه، جوش صورت و بیماری التهاب پوستی استفاده می ‏شود. برای حصول بهترین نتایج، این دارو باید بین غذا‌ها زمانی که معده خالی است، مصرف شود. دوز دارو باید به تدریج به محض بهبود علائم پوستی کاهش یابد.

 

 

مینوسیکلین نیز یکی از دارو‌های آنتی بیوتیکی بوده که دارای خواص ضد التهابی است. این دارو متعلق به کلاس دارو‌های تتراسایکلین بوده و کمک ‏کننده به پاکسازی اشکال شدید جوش و کنترل شیوع آن است. برخی از کاربران ۶۰ درصد کاهش را در شیوع جوش صورت بعد از مصرف مینوسیکلین در غلظت تجویز شده گزارش کردند.

 

مینوسیکلین نه تنها باعث کاهش قرمزی و تورم می شود، بلکه به درمان زخم‏ های به جا مانده از جوش نیز کمک می ‏کند.

 

 

در موارد شدید جوش که به مینوسیکلین و اریترومایسین پاسخ نمی ‏دهد، پزشک ممکن است داکسی سایکلین که یک داروی تجویزی قوی است، پیشنهاد دهد. در هنگام استفاده از این آنتی بیوتیک باید به توصیه‏ های پزشک توجه کنید. تعداد قرص‏ های تجویز شده در طول روز بستگی به غلظت دارد.

 

برای مثال، ۵۰ میلی‏گرم داکسی سایکلین ممکن است برای دوبار در روز در نظر گرفته شود، در حالی که قرص ۱۰۰ میلی‏گرمی تنها یک بار در روز استفاده می ‏شود.

 

 

یکی دیگر از فرمولاسیون ضد باکتریایی در نظر گرفته شده اریترومایسین است. این آنتی بیوتیک دارای خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی است که باعث تخریب تعادل پروتئین در گونه‏ های باکتریایی شده و در نتیجه باعث مرگ میکروب ‏ها می شود. بر خلاف تتراسایکلین، این قرص می ‏تواند با غذا و یا بدون غذا استفاده شود. در حالی که با مصرف این دارو، باید مقدار زیادی آب برای به حداقل رساندن اثرات جانبی آن بنوشید.

 

 

زمانی تصور می ‏شد که مراقبت نامناسب از پوست، عاملی بوده که تا حدی باعث ایجاد جوش می شود. گزینه‏‌ های قابل اعتماد درمان جوش صورت استفاده از صابون‏ های معطر، کاربرد کرم‏ های پوست با چربی کمتر و از همه مهم‏تر، تجویز دارو‌های آنتی باکتریایی است.

 

آنتی بیوتیک با بسیاری از روش‏ ها با مشکل جوش مبارزه کرده که باعث کاهش یا کشتن گونه ‏‌های باکتریایی عمده می شود. آن‏ها به صورت خوراکی یا موضعی مصرف می‏ شوند. در یک زمان، هر دو آنتی بیوتیک خوراکی و موضعی همزمان استفاده می‏ شوند.

 

یک داروی آنتی بیوتیکی خوب به نام آکوتان به عنوان جایگزین مناسب برای درمان انواع شدید جوش ‏های صورت استفاده می‏ شود. اساسا یک فرمولاسیون خوراکی دارند، این دارو تنها هنگامی که آنتی بیوتیک ‏ها و دیگر روش‏ های درمان جوش نتیجه‏‌ سریعی را نشان ندهند، استفاده می ‏شود.

 

قبل از مصرف آکوتان، با یک معاینه پزشکی کامل، دکتر سابقه‏ پزشکی بیمار را مورد تحلیل قرار می‏ دهد. استفاده‏ آنتی بیوتیک ‏ها و آکوتان به طور همزمان توصیه نمی‏ شوند، چون ممکن است با هم تعامل داشته باشند و باعث عوارض شدید پزشکی شوند.

 

توجه: مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک‏ ها می ‏تواند منجر به ایجاد عوارض جانبی خاصی شود. افرادی که از آنتی بیوتیک‏ های آکنه برای مدت زمان طولانی استفاده می‏ کنند، امکان بیشتری برای ابتلا به عفونت دستگاه تنفسی نسبت به دیگران دارند.

 

بنابر این، حتی بهترین آنتی بیوتیک ‏ها برای جوش نیز باید تحت نظر پزشک و مطابق با دستور او استفاده شود. در صورت امکان، دوز دارو باید به منظور جلوگیری از ایجاد عوارض جانبی به حداقل برسد.