پرخوری عصبی و راهکار‌های درمان آن
اختلال پر خوری عصبی ( بینج ایتینگ) یکی از انواع اختلالات خوردن است که در آن فرد به طور مداوم برای مدت زمان دست کم ۶ هفته، مقدار زیادی غذا می‌خورد و احساس می‌کند که نمی‌تواند کنترلی بر این پرخوری‌ها داشته باشد.
به گزارش
خبرگزاری صداوسیما،مرکز فارس،کارشناس ارشد تغذیه دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیرازگفت:
اختلال پر خوری عصبی(بینج ایتینگ) یکی از انواع اختلالات خوردن است که در آن فرد به طور مداوم برای مدت زمان دست کم ۶ هفته، مقدار زیادی غذا می‌خورد و احساس می‌کند که نمی‌تواند کنترلی بر این پرخوری‌ها داشته باشد.نسرین نسیمی افزود:ا
فراد مبتلا به اختلال پر خوری عصبی، برای جبران پرخوری خود، به روش‌های مانند استفراغ کردن و یا استفاده از مسهل‌ها پناه نمی‌برند و در نتیجه اغلب چاق هستند.وی ادامه داد:تحقیقات نشان دهنده شیوع چهار تا هفت درصدی این اختلال در جامعه است. عواملی از جمله سابقه خانوادگی، رژیم غذایی، مسایل روانشناختی (مانند افسردگی) و محرک‌هایی مانند استرس و یا در دسترس بودن غذا می‌تواند خطر ابتلا به اختلال پرخوری را افزایش دهند.
او گفت:از جمله آسیب‌هایی که ممکن است در اثر اختلال پرخوری ایجاد شوند می‌توان به کاهش کیفیت زندگی، انزوا و گوشه گیری، چاقی، شرایط پزشکی مربوط به چاقی، مانند دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی اشاره کرد.
درمان پر خوری عصبی( بینج ایتینگ)کارشناس ارشد تغذیه دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیرازبا اشاره به اختلالات خوردن، روش درمانی این اختلال از پرخوری نیز بر دو پایه روان درمانی و
تغذیه درمانی استوار است اظهار داشت:
استراتژی تغذیه‌ای برای این افراد کاهش پرخوری و ایجاد عادات غذایی سالم است. اغلب افراد مبتلا به اختلال پرخوری، سابقه تلاش‌های ناموفق در گرفتن رژیم کاهش وزن داشته اند.نسرین نسیمی با بیان اینکه در
تنظیم برنامه غذایی برای این افراد باید با دقت زیادتری انجام شود، زیرا رژیم‌های کاهش وزن با اعمال محدودیت کالری زیاد هیچ نتیجه‌ای به جز تحریک پرخوری، کاهش وزن کمتر و درنتیجه دل سرد شدن فرد ندارد ادامه داد:
این افراد باید به صورت مرتب از سوی مشاوران تغذیه پایش شوند و رژیم غذایی تحت کنترل داشته باشند. داشتن یک برنامه غذایی مناسب می‌تواند باعث تسریع روند بهبودی فرد در فرآیند روان درمانی نیز شود.