جنبش ضد نژادپرستی در آمریکا
واکنش کودکان و نوجوانان به قتل فلوید
قتل فجیع جورج فلوید بر کودکان و نوجوانان نیز تاثیرات منفی داشته و واکنش آنها را نیز برانگیخته است.
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، هر انسانی از جمله کودکان و نوجوانان دارند واکنشهای دنیا را به مرگ جورج فلوید، مرد سیاهپوست آفریقایی - آمریکایی که در شهر مینیاپولیس به دست پلیس به قتل رسید تماشا میکنند.
رویدادی که روز ۲۵ ماه مه اتفاق افتاد و تصویر آن ثبت و ضبط شد اعتراضهای گستردهای را در آمریکا و دیگر کشورهای دنیا رقم زد. کارشناسان پزشکی این رویداد را قتل نفس تایید کردند و درک چاوین، افسر پلیسی که در این رویداد نقش داشت به قتل عمد درجهی دوم متهم شد.
نیا مدیسون ۸ ساله پس از مشاهدهی تصویر ویدیویی رویداد در واکنش به اقدام پلیس گفت: «از این خشمگینم که پلیس بدون هیچ علتی آقای جورج فلوید و خانم برونا تیلور و بسیاری دیگر رو کشته است. مگر قرار نیست پلیس از ما محافظت کند؟ امیدوارم در آینده، همانگونه که دکتر کینگ (مارتین لوتر کینگ) میگفت همهی ما را بر اساس شخصیت و ویژگی درونی مان قضاوت کنند نه از روی رنگ پوست مان!»
پیتون دانییلز ۱۵ ساله، نوجوان اهل ایندیانا هم گفت: «با تماشای آن تصویر ویدیویی ۸ دقیقه و ۴۶ ثانیهای در تمام این دقایق خشم و عصبانیت وجودم را فراگرفته بود. فقط با دیدن این تصاویر خشمگین شدم. همهی مردم مثل من عصبانی میشوند. میدانم که دیگران هم این تصاویر را دیده و عصبانی شده اند؛ نابود کننده است! کارهایی که ما داریم انجام میدهیم کمک به هم محلیها و کمک به جنبش "جان سیاهپوستان ارزش دارد" است. هر دادخواستی را در این زمینه مشاهده کنم امضا خواهم کرد. امیدوارم در آینده همهی ما بتوانیم متحد شویم. زیرا همهی ما انسان هستیم و آنچه که اهمیت دارد رنگ پوست مان نیست بلکه خود فرد است.»
ویلیام فولر راتیگان ۱۰ ساله گفت: «احساس خشم و ناامیدی دارم. زیرا این رویداد بسیار اتفاق میافتد و مرا غمگین و آزرده خاطر میکند. این اتفاق تنها برای جورج فلوید نیافتاده؛ چهل سال پیش هم برای ارنست لیسی اتفاق افتاد. دارم اعتراض میکنم. مطلبی نوشتم دربارهی اینکه چه اتفاقی برای جورج فلوید افتاد و اینکه ما چگونه میتوانیم دست به دست هم بدهیم. سفیدپوستان باید به کشتن رنگین پوستان پایان بدهند؛ و همانگونه که بسیاری از مردم میگویند جان همهی انسان ارزشمند است و تنها به سیاهپوستان ختم نمیشود.»
بسیاری از کودکان ابراز غم و اندوه کردند؛ از جمله دکستر واکر اسمیت ۱۱ ساله گفت: «واقعا خشمگین و آزرده خاطر شدم - نمیتونم باور کنم که فردی با دیگران چنین رفتاری داشته باشد فقط به خاطر اینکه رنگ پوست آنها متفاوت است. افسران پلیس دارند از قدرت خود سوء استفاده میکنند! من اگر ببینم شخصی دارد با انسان دیگری با تعصب و نژادپرستی رفتار میکند در برابر او میایستم و ساکت نمینشینم. برای هم سن و سالهای خود الگو خواهم بود و به آنها نشان خواهم داد که همهی ما یکسان هستیم و قلبهای ما در سینه هامان یکسان میتپد. امیدوارم در آینده مردم این لحظات را درک کنند؛ از این اعتراضها درس بگیرند و با آگاهی گام بردارند و از هوش و ذکاوت شان بهره بگیرند نه اینکه از غفلت شان بهانه تراشی کنند.»
رایس واگار ۶ ساله گفت: «غمگین است» و در پاسخ به این پرسش که چرا غمگین هستی گفت، چونکه آنها (پلیس) جورج فلوید را خفه کردند و هر چه درخواست کمک کرد رهایش نکردند. قانون باید تغییر کند و حقوق برابر برای همه ایجاد بشود، برای همهی مردم دنیا، برای همه سیاهپوستان. با همهی مردم باید یکسان رفتار بشود مثل سفیدپوستان.»
کارولین اُ، ۸ ساله، اهل تگزاس هم گفت: «احساس غم و اندوه دارم، زیرا افسران پلیس، جان فردی بیگناه را گرفتند. خیلی هم نگرانم، چونکه این رویداد میتواند برای هر شخصی اتفاق بیافتد. فکر میکنم سفیدپوستها باید بایستند و یکصدا بگویند نژادپرستی اشتباه است. باید رئیس جمهوری داشته باشیم که برای برقراری برابری بجنگد. امیدوارم در آینده همهی مردم به گونهای با دیگران رفتار کنند که دوست دارند با خودشان برخورد شود و همهی مردم از نژادهای مختلف دست به دست هم بدهند و با آرامش در کنار یکدیگر زندگی کنند.»
لوکاس ریتچی شاتز ۱۶ ساله، نوجوان اهل بروکلین و دوستانش دارند از رسانههای اجتماعی برای جمع آوری کمک مالی برای معترضان استفاده میکنند. ریتچی شاتز گفت: «احساس میکنم اتفاقی که برای جورج فلوید افتاد بسیار هولناک بود و فکر میکنم نباید با هیچ کس چنین رفتاری داشته باشیم. من به همراه دیگر دوستانم که هنرمند هستند حسابی در اینستاگرام ایجاد کردیم به نام هنرمندان حامی جورج فلوید. داریم در پشتیبانی از اعتراض ها، کارهای تبلیغاتی میکنیم و در حمایت صندوقهای حقوقی، کمک متقابل و تامین وثیقه در معرض فروش میگذاریم. اما درباره اینکه در آینده چه امیدی دارم؛ همانطور که گفتم خیلی مطمئن نیستم که در آینده چه پیش خواهد آمد. نمیدانم. اما حدس میزنم و امیدوارم مردم بفهمند؛ امیدوارم مردم به قدرت خودشان در این کشور پی ببرند و به این نظامی که در کشور حاکم است خشنود و راضی نباشند.»
کودکان دارند از هدایا و اسباب بازیهای خود برای اعتراض استفاده میکنند. برای نمونه، آینس شلاگ ۹ ساله گفت: «اسم من آینس هست، ۹ ساله هستم، میخواهم از صدای خودم برای آموزش دادن و محافظت از دیگران استفاده و تفاوت ایجاد کنم. به سیاهپوستها میگویم: میدانم که آزرده خاطر و غمگین هستید، اما این را بدانید که تنهایتان نمیگذاریم و در کنارتان میایستیم.».
اما گرن ۱۲ ساله گفت: «در پاسخ به این پرسش که چه باید کرد؟ فکر میکنم مردم باید تبعیض نژادی به خاطر رنگ پوست افراد را کنار بگذارند. فکر میکنم در نهایت همهی ما باید تلاش کنیم و همهی افراد را به یک چشم بنگریم. زیرا اگر در آینده به گذشتهی خود بازگردیم و بگوییم باورم نمیشود که من چنین کردم! زیرا همهی ما از یک نژادیم و همهی ما انسانیم و بجز رنگ پوست مان هیچ تفاوتی با یکدیگر نداریم.»