آمریکا سالهاست که از نفت به عنوان سلاح استفاده کرده و ورود به جرگه تولیدکنندگان حوزه انرژي نفت و گاز هم با هدف تأثیرگذاری حداکثری در این زمینه بوده و هست
پژوهش خبری صدا وسیما: “رقابت و جنگ نفتی” اخیر با ورود نفتکش “فورچون” اولین شناور حامل سوخت ارسالی از ایران به حریم آب‌های سرزمینی ونزوئلا، وارد فاز جدیدی شد. موضوع به زمانی باز میگردد که دولت راست افراطی آمریکا به ریاست دونالد ترامپ با رفع تحریم ونزوئلا یا کاهش موقت تحریم ها برای کاستن از میزان تلفات انسانی مردم ونزوئلا مخالفت کرد. قبل از آن “مایک ریان” کارشناس بلند پایه سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده بود که آمریکای جنوبی کانون جدید ویروس کروناست و از نظر ابتلا و قربانی بیش از مناطق دیگر آسیب دیده است.
اما این تمامی ماجرا نبود چرا که پس از آن جمهوری اسلامی ایران 5 فروند نفتکش با بیش از یک میلیون بشکه بنزین و سوخت به حوزه کارائیب و ونزوئلا ارسال کرد. در واقع تهران با این اقدام نه تنها در صدد صادرات نفت که به دلیل بحران کرونا و تاثیر تحریم‌های آمریکا به پایین‌ترین حد رسیده بود، برآمد بلکه اقتدار ایران را در مواجهه با ورود "اخلال گران بازار نفت" به نمایش گذاشت.
آمریکایی‌ها در ورطه کنونی برای کنترل بازار جهانی نفت تلاش می‌کنند تا ابزارهای قدرت کشورهای سنتی تولید کننده نفت را در عرصه بین‌المللی بگیرند تا با از ميدان به در کردنِ این کشورها، خود جایگزین آنها شوند. به واقع هدف اصلي دولت ترامپ با اين اقداماتِ نامتعارف در بحث انرژی، در قبال کشورهای تولیدکننده نفت و به ویژه کشورهایی که با آنها زاویه دارد، چيست؟ واشنگتن که بیش از ۶۰ درصد بودجه‌های خود را بر پایه نفت و درآمدهای نفتی می‌بندند، پس از تبدیل شدن به یک تولیدکننده نفت خام از بازار نفت جهان چه به ارث خواهد برد؟ قبل از پاسخ به اين سؤالات، مروري بر برخي رخدادها و عوامل مؤثر در اين حوزه، ضروري به نظر میرسد.
متن کامل این مطلب در اینجا قابل دریافت است
پژوهشگر: فرشته مقدم