در 15 کیلومتری کلانشهر تبریز روستای آرپادره سی خودنمایی می کند.
روستایی با 1200 نفر جمعیت بومی که در روزها تعداد جمعیت این روستا به به بالای 3 هزار نفر می رسد.
کمر همت تولیدکنندگان کالای ایرانی در آرپادرسی
صحبت از روستای "آرپادره سی" است، روستایی در شمال غرب تبریز که این روزها تولید کنندگان مبل تبریز با تجمع در آن کمر همت بسته اند تا کالایی ایرانی را رونق دهند.
در این روستا حدود 50 کارگاه مبل سازی و مشاغل جانبی فعال هستند و به طور میانگین در هر کارگاه 10 نفر شاغل هستند.
یحیی زاده رییس شورای اسلامی این روستا به می گوید: نبود آب کشاورزی و خشکسالی باعث شد که کم کم پای صنعت به روستای ما باز شود به طوری که هم اکنون 250 کارگاه کفش تبریز و مبل سازی و مشاغل مرتبط در این روستا فعال هستند که 50 مورد آنها تنها به مبل تبریز اختصاص دارد.
با تعریف و تمجیدهایی که رییس شورا از تولیدات مبل این روستا می کند، مشتاق می شویم تا سری به یکی دو کارگاه بزنیم.
مقصد اول ما کارگاه آقای شعبانی فر است. جوانی پرانرژی که نشاط و شادابی اش نشان از عشق و علاقه وی به کارش است.
در دسترس بودن مواد اولیه به شرط تخریب نکردن محیط زیست
گله از گرانی مواد اولیه و گشایش نمایشگاه های بی رویه است.
این مبل ساز تبریزی می گوید: این روزها شهره مبل تبریز به گوش خاص و عام رسیده است. کالای ایرانی که من با تمام توان، قدم در تولید این کار گذاشته ام. هم اکنون 25 نفر نیروی کاری دارم که بیشترشان متخصص و جوان هستند.
شعبانی فر ادامه می دهد: کشاندن کار تولید به روستاها ضمن اینکه زمینه ای برای توسعه فضای کارگاه های ما تولید کنندگان را فراهم می کند، موجب توسعه فضای کسب و کار و رونق اقتصادی در این مناطق می شود.
وی ما را به نوشیدن چایی در فضای آزاد روستا مهمان می کند. درختان سرسبز را نشانمان می دهد و می گوید: یکی از مزایای این شغل این است که می توانیم مواد اولیه از جمله چوب را هم خودمان تولید کنیم، به شرطی که باعث تخریب فضای سبز نشویم و مدیریت شده عمل کنیم.
وی از گرانی مواد اولیه و گشایش نمایشگاه های بی رویه مبل در استان گله می کند و می گوید: نمایشگاه هایی بین المللی که برای فروش در استان باز می شود کمر تولیدکنندگان را می شکند.
اجناس ما را در بازارهای خارجی با عنوان جنس ترکیه می فروشند!
آقای رمضانی هم مبل سازی دیگر است که 25 سال سابقه کار دارد. او هم از گرانی مواد اولیه نگران است و می گوید: مبل های تبریز و استان امروزه به نشان تبدیل شده و لازم است حمایت شود.
وی می افزاید: کالاهای ما به قدری پیشرفت کرده که حتی برخی ها اجناس ما را در بازارهای خارجی با عنوان جنس ترکیه می فروشند.
وعده نافرجام شهرک نمایشگاهی صنفی
در بین گفتگوهایمان متوجه مشکلی برای تولید کنندگان در آرپادرسی می شویم، اینکه کارگاه ها مشکلِ قرار گرفتن در حریم روستا را دارند. برای بررسی از دهیار روستا سوال می کنم و می گوید: هم اکنون به صورت حریم الحاق به محدوده روستا شده اند اما نیاز به ساماندهی دارند.
محمدیان می گوید: قرار شده بود این کارگاه ها به صورت شهرک نمایشگاهی صنفی به روستا الحاق شود اما حمایت نشد و به جایی نرسید اما در جلسه دیگری که در فرمانداری داشتیم قرار براین شد روستا تبدیل به شهرک نمایشگاهی مبل و کفش و فرش تبدیل شود اما تا به امروز نتیجه ای نگرفته ایم.
به امید رسیدن اهالی روستا و تولید کنندگان به آرزوهایشان روستا را ترک می کنم.
اما بهتر است این را هم بگوییم که آذربایجان شرقی 10 درصد مبل کشور را تامین می کند و 360 واحد صنفی در این صنعت فعالیت دارند.
اما فقط 15درصد از مبل استان به چند کشور همسایه صادر می شد که می توان با رفع موانع صادرات و حل مشکلات این حوزه می شود بازارهای رقابتی را تصاحب کرد و درصدها را تغییر داد.
گزارش از:سیده صفورا موسویلر خسروشاهی