بازی‌های آسیایی جاکارتا؛
۱۰ نکته بعد از نایب قهرمانی بسکتبال
مقایسه ایران و چین، سرزنش کادرفنی و سوال درباره خداحافظی ستاره‌ها از مهمترین واکنش‌ها به شکست بسکتبال بعد از بازی‌های آسیایی بود.
به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صداوسیما؛ تیم ملی بسکتبال بعد از چهار سال رویای طلای بازی‌های آسیایی، باخت دیگری را در فینال بازی‌های جاکارتا تجربه کرد و نقره چهار سال قبل برای این تیم تکرار شد.
۱۰ نکته بعد از شکست تیم ملی بسکتبال را بخوانید:
۱- ناراحتی از شکست تیم ملی بسکتبال در بازی‌های آسیایی جاکارتا، بیشتر از هر باخت دیگری است. از سویی روی قهرمانی بسکتبال در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸، حساب ویژه‌ای باز کرده بودیم و از سوی دیگر مطمئن بودیم که بعد از این، قهرمانی در چنین میادینی برایمان سختتر هم می‌شود.
اعضا و کادرفنی تیم ملی بسکتبال، ماه‌ها تلاش کردند و انگیزه‌های مختلفی برای قهرمانی داشتند؛ اما همزمان با قهرمانی والیبال، تیم ملی بسکتبال از چین باخت و نایب قهرمان شد. در حالی که کسب مدال طلا از جهات مختلف، باعث حال بهتر این رشته می‌شد.
۲- بازی‌های آسیایی صرفا جای نتیجه گیری است و از هر تیم و ورزشکار به اندازه سطح خودشان، انتظار وجود دارد. برنز تیم ملی واترپلو بعد از ۴۴ سال، برنز نوشاد عالمیان بعد از ۵۲ سال را می‌توان از نتایج ارزشمند دانست، در حالی که تکرار نقره تیم ملی بسکتبال بعد از چهار سال، انتقادات را بر می‌انگیزد. تیم ملی بسکتبال، انتظارات اهالی این رشته را برآورده نکرد.
۳- انصراف دو تیمی که مدعی نیستند یا ضعیفتر بودنِ تیم‌های دیگر مهم نیست. رقابت بسکتبال ایران با چین بود، آن هم با همه قدرتی که این تیم در سالهای اخیر جمع کرده است. ژو کی بازیکن جوان چین که بعد از چند سال کار در آمریکا، نقطه قوت ایران یعنی حامد حدادی را در زیر سبد از کار می‌اندازد و ابورشیدی بازیکن ۲۲ سالهای که در تورنمنت‌های مختلف به اندازه کافی پخته شده و تیم ایران را در بازی آزار می‌دهد. این رقابت به خوبی نشان داد که چینی‌ها در سالهای اخیر چه کرده اند و بسکتبال ایران چطور درجا زده است.
۴
- تفاوت ما با چین به اندازه کل ورزش دو کشور است که در جدول مدال‌ها هم مشخص بود. هر چند در تک بازی رو در روی بسکتبال ایران با چین به نظر می‌رسید که توانایی بردن این تیم را داریم. حالا بعد از باخت نمی‌توان گفت که اصلا شرایط بردن این تیم وجود نداشت.
۵- روز شوت چین و شوت نزدن ما هم بود. ضعف در دفاع، تصمیمات داوران، تعویض جمعی بازیکنان اصلی در کوارتر دوم و موارد دیگری وجود دارد که کارشناسان بسکتبال باید به بررسی آن بپردازند.
۶- همه جا حرف از این است که اگر مربی دیگری روی نیمکت تیم ملی بسکتبال بود، اوضاع به شکل دیگری رقم می‌خورد. مربیان موردنظر در جاکارتا نبودند و نمی‌توان با قاطعیت گفت که در شرایط مشابه، بهتر عمل می‌کردند یا نه؟ با این وجود از نگاه کارشناسان بسکتبال، کادرفنی تیم ملی هم در کار هدایت تیم اشتباهاتی داشت که قابل بررسی است.
۷- بعد از شکست مقابل چین، صحبت از قدرت لیگ این کشور می‌شود. به طور کلی شرایط چین را به عنوان یکی از قدرت‌های اقتصاد جهان نمی توان با ما مقایسه کرد. حتی در بهترین برنامه ریزی فدراسیون هم نمی‌توان لیگی مثل CBA چین داشت. اگر فرض کنیم که چهار اسپانسر اضافه به لیگ برتر بسکتبال ایران بیايند، شرایط این اسپانسر‌ها و ثبات آن‌ها بدون شک با چینی‌ها برابری نمی‌کند.
۸- برنامه ریزی چینی‌ها از مسائل دیگری بود که بعد از باخت به آن اشاره شد. وقتی یائو مینگ بازیکن افسانه‌ای چین، ایده تیم‌های ملی آبی و قرمز را در این کشور اجرایی کرد، صبر لازم در این کشور وجود داشت. در مقابل زمانی که فدراسیون ایران از این ایده خوب، الگوبرداری کرد، مخالفت‌های زیادی ابراز شد. از طرفی چین در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ در رده پنجم قرار گرفت و بعد از قهرمانی در جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۵ هم سه سال پیاپی در همه تورنمنت‌های ممکن باخت تا تیم امروز ساخته شد. آیا بسکتبال ایران چنین صبری برای برنامه ریزی و ساختن تیم خوب دارد؟
۹
- بعد از باخت که بیشتر از هر چیز برای بازیکنان قدیمی سنگین بود، از حامد حدادی و صمد نیکخواه درباره خداحافظی سوال شد. در عین اینکه قصد زیر سوال بردن همکاران رسانه‌ای را نداریم؛ اما بعد از بازی‌های آسیایی اینچئون، شرایط برای طرح چنین سوالی مناسب به نظر نمی‌رسید. صمد نیکخواه بعد از حدود یک دهه افتخارآفرینی نباید با چنین باختی خداحافظی کند و حامد حدادی حتی تا بعد از المپیک ۲۰۲۰ جای ادامه کار دارد. کاش بعد از فشار زیاد فينال به ستاره‌های خود فرصت تنفس می‌دادیم.
۱۰- تیم ملی بسکتبال بعد از بازگشت تقریبا ده روز تا پنجره بعدی انتخابی جام جهانی فرصت دارد که در شرایط فعلی، جمع کردن تیم کار بسیار سختی به نظر می‌رسد. با این وجود رسیدن به جام جهانی اهمیت زیادی دارد و جایی برای لغزش تیم در این مرحله نیست.