واردات چسب زخم، زخمی بر پیکر تولید ملی
واردات بی رویه چسب زخم، تولید داخلی این محصول را با مشکلات عدیدهای مواجه کرده است، در حال حاضر بیش از ۸۰ درصد بازار داخلی چسب زخم، در قرق محصولات خارجی است.
به گزارش خبرنگار
خبرگزاری صدا و سیما؛ آمارهای گمرک نشان میدهد در ۴ ماه اول سال جاری ۱۷۹ تن چسب زخم وارد کشور شده است که اگر این روند ادامه یابد تا پایان سال میزان واردات چسپ زخم به بیش از نیم میلیون تن خواهد رسید.
در حال حاضر ۶۰ درصد واردات چسب زخم کشور از مبدا چین انجام میشود و کشورهای امارات، ترکیه و ژاپن در رتبه بعدی صادرات چسب زخم به ایران قرار دارند.
ایتالیا، تایوان، ترکیه و جمهوری چک سایر صادرکنندگان چسب زخم به ایران در سال ۱۳۹۶ بودهاند.
چسپ زخم یکی از محصولات پرمصرف در ایران است و به گفته علیرضا شه پرست یکی از فعالان صنعت پخش دارو و تجهیزات پزشکی، بطور میانگین ماهیانه ۱۰۰ میلیون پد از این کالا درایران مصرف میشود.
شه پرست میافزاید: رصد بازار حکایت از آن دارد که در حال حاضر ۸۵ درصد از میزان مصرف چسپ زخم در کشور در تسخیر کالاهای خارجی است و تنها ۱۵ درصد از این نیاز را تولیدکنندگان داخلی تامین میکنند؛ این در حالی است که قدمت تولید چسپ زخم در ایران به بیش از نیم قرن میرسد و هم اکنون شرکتهای تولیدکننده چسپ زخم تنها با ۱۵ درصد ظرفیت کار می کنند.
محمد وطن دوست، تولیدکننده چسپ زخم با اعلام این خبرمی گوید: از ۱۰۰ میلیون پدی که ماهیانه در ایران تولید می شود، تنها ۱۵ میلیون را ما تولیدمی کنیم و باقی میزان مصرف بصورت مستقیم از واردات تامین میشود؛ این در حالی است که کارخانههای تولید چسپ زخم در ایران ظرفیت تولید ۱۵۰ میلیون پد در ماه را دارند.
وطن دوست میافزاید: اگر تولیدکنندگان داخلی با تمام ظرفیت فعالیت کنند، ضمن تامین بازار داخل، میتوانند ماهیانه ۵۰ میلیون پد چسپ زخم را به کشورهای منطقه صادر کنند.
این تولیدکننده چسپ زخم درباره کیفیت محصولات داخلی هم میگوید: محصولات داخلی از استاندارد بالایی برخوردارند و این محصولات به دلیل نظارتهای وزارت بهداشت بر تولید آنها در مقایسه با محصولات بی نام و نشان وراداتی قابل اطمینان ترند.
وطن دوست با بیان اینکه تولید این کالای بهداشتی، پیچیدگی و فناوری خاص و بالایی ندارد و تولیدکنندگان داخلی انواع مرغوب آن را تولید میکنند میافزاید: هر خط تولید چسپ زخم میتواند برای ۷۰ تا ۱۰۰ نفر اشتغال آفرینی کند که متاسفانه سهم کارگران ایرانی از این ظرفیت اشتغال درحال حاضر بسیار اندک است.
بااین حال از منافع اقتصادی، ایجاد اشتغال و مزایایی که تولید چسپ زخم در داخل کشور دارد بگذریم، از نظر اجتماعی نیز چندان خوشایند نیست، نیاز کشور به محصولی ساده که تولید آن فناوری پیچیدهای هم ندارد، از طریق واردات تامین شود؛ آن هم واردات از کشورهایی همچون امارات که از نظر صنعتی به مراتب پایینتر از کشور ما قرار دارند.
گزارش از: امیر شایان مهر