انبوه زباله های غیرقابل بازیافت، نشانگر ناسپاسی ما نسبت به مواهب الهی و محیط زیست است. اگر تولید زباله به همین ترتیب و با این شرایط ادامه یابد، مدت زیادی طول نخواهد کشید که تمام اراضی اطراف شهرها به زباله دانی تبدیل می شود و مکانی برای دفن زباله های شهری باقی نخواهد ماند.
همچنین براساس برآورد شهردارى تهران، هر فرد تهرانی به طور متوسط سالانه 6 برابر وزن خود زباله تولید می کند. همین اطلاعات نشان می دهد متوسط سرانه زباله تولید شده در شهر تهران320 کیلوگرم و ارزش روزانه زباله تولید شده در شهر تهران1800 میلیون ریال است. این در حالی است که سرانه تولید روزانه زباله در جهان250 تا 300 گرم است که در ایران700 گرم و در شمال تهران1200 گرم است.
که تولید این میزان زباله منجر به آلودگى آب، خاک و هوا شده و گازهاى گلخانه اى ایجاد مىکند که در پی آن مشکلات گرم شدن زمین را نیز به دنبال دارد که امروزه به یکی از نگرانى هاى اساسى جهانیان منجر شده است. چرا که طبق آمار هر تن زباله حدود400مترمکعب گاز گلخانه ای دیاکسیدکربن متصاعد می کند و از هر تن زباله 400 تا 600 لیتر شیرابه خارج می شود و هر لیتر شیرابه می تواند 4 هزار لیتر آب های زیرزمینی را آلوده کند که تأثیر خطرناکی روی آب و خاک خواهد داشت. ازطرفی این زباله ها می توانند عامل انتقال 118 نوع بیماری نیز به انسان باشند.
آیا تا به حال اندیشیده اید که خانواده شما در طول روز چقدر زباله تولید می کند؟ آیا قبول دارید که هر یک از ما به سهم خود مسئول در این خصوص هستیم تا بتوانیم از اتلاف منابع طبیعی جلوگیری کنیم. نقش ما در برطرف کردن این مشکل چقدر است؟
آنچه در ذیل می آید مصاحبه با آقای بازگیر، رئیس محیط زیست استان تهران در 19 اردیبهشت است که وی در این راستا آخرین آمارها در خصوص بازیافت پسماندها و راهکارهای مناسب برای بهتر شدن روند بازیافت های پسماندها را بیان کردند.
آمارها چه می گوید؟
از میزان کل زباله‌های تولیدشده در کشور، ٢٠ درصد زباله‌های تولیدشده توسط روستاییان است و80 درصد مابقی را ساکنان شهرهای کشور تولید می‌کنند. با این همه، آمار و ارقام اعلام‌شده از سوی مسوولان نشان می‌دهد از این میزان تنها ٢٠ درصد زباله‌های شهری بازیافت می‌شود. 20 درصد زباله شهری به نسبت کل زباله‌های تولیدی در کشور برابر با 3 میلیون و١٦٠هزار تن می‌شود. این عدد حکایت از آن دارد که سالانه ١٦میلیون و ٦١٠ هزار تن زباله تولید شده در زمین دفن می‌شود.
همچنین شهرداری تهران سالی380 میلیارد تومان برای جمع آوری، انتقال، بازیافت و دفع زباله هزینه می کند. متاسفانه نباید از این نکته هم غافل شد که کمتر از ده درصد از زباله ها تفکیک می شود که آن هم در حال حاضر به دست دوره گردها و زباله جمع کن هاست که صنایع بازیافت کشور مجبورند مواد اولیه خود را از این افراد خریداری کنند. البته مقرر شده تا پایان سال 1395 با انجام اقدامات و برنامه‌ریزی‌های اصولی و دقیق، بازیافت زباله از٢٠درصد به ٦٠ درصد و دفن بهداشتی زباله نیز از 2 درصد به ٢٠درصد افزایش یابد، همچنین٣٠ درصد پسماندها در مبدا تفکیک شود.
بررسی های نشان می دهد که 61 درصد از زباله ها تر،2 درصد شیشه، کاغذ و مقوا 13درصد، پلاستیک 3 درصد و سایر موارد 21 درصد کل زباله را تشکیل می دهد.
حدود 90 تن زباله بیمارستانی و 7 هزار تن زباله شهری سالیانه در شهر تهران تولید می‌شود که در ایستگاه‌ها جمعآوری و به جنوب شهر تهران (کهریزک) منتقل می‌شود که باید پردازش و بازیافت به صورت مکانیزه انجام شود که در حاضر به صورت نیمه مکانیزه صورت می گیرد. در مجموع حدود 450 میلیارد تومان سالیانه برای جمع آوری زباله و رفت و روب شهر تهران از منابع شهری هزینه می شود.
کلام آخر
امروزه زباله های شهری با بالا رفتن آمار جمعیت و تغییر الگوی مصرف و حرکت به سمت مصرف گرایی افزایش چشمگیری پیدا کرده است. اگر به هزینه های جمع آوری و دفع زباله نگاهی بیندازیم، متوجه می شویم که با کمی دقت و احساس مسئولیت مضاعف می توان از استهلاک چه سرمایه قابل توجهی جلوگیری نماییم.
انبوه زباله های غیرقابل بازیافت، نشانگر ناسپاسی ما نسبت به مواهب الهی و محیط زیست است. اگر تولید زباله به همین ترتیب و با این شرایط ادامه یابد، مدت زیادی طول نخواهد کشید که تمام اراضی اطراف شهرها به زباله دانی تبدیل می شود و مکانی برای دفن زباله های شهری باقی نخواهد ماند و بالطبع دولت مجبور می گردد مبالغ سرسام آوری را برای بازگشت سلامت مردم و محیط زیست هزینه کند.
پژوهش خبری//زهره دانشمندی