به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ وبگاه نیویورک تایمز در گزارشی به شکل گیری پدیده‌ای پرداخت که در آن شرکت‌های سازنده تجهیزات پزشکی با همکاری پزشکان و درمانگاه ها، صنعت پولسازی برای خود فراهم کرده اند که در آن اقداماتی در زمینه پاکسازی عروقی بیماران انجام می‌دهند که ممکن است منجر به قطع عضو بیمار شود.
در این گزارش که «کیتی توماس»، «جسیکا سیلور-گرینبرگ» و «رابرت گبلف» آن را تهیه کرده اند، آمده است: پای «کلی هانا» در تابستان سال ۲۰۲۰ از بدنش جدا شد، پس از آن که پزشکی اهل میشیگان که خودش را «منجی پا» می‌نامید، با فرو کردن سیم‌های فلزی در شریان‌های او برای از بین بردن انسداد آن ها، به شریان‌های او آسیب رساند. ماجرا با ایجاد شدن زخمی چرکین روی پای چپ او آغاز شد. متخصص پا، هانا را به دکتر «جهاد مصطفی» معرفی کرد. این دکتر طی ۱۸ ماه چندین بار به پاکسازی شریان‌های پا‌های هانا پرداخت و به او گفت این کار باعث بهبود جریان خون می‌شود و از قطع پای او جلوگیری می‌کند.
اما این اتفاق رخ نداد– نه برای هانا و نه برای بسیاری از بیمار‌های دیگر او. جراح‌ها در بیمارستان‌های اطراف آنقدر بیمارانی که پای آن‌ها قطع شده بود یا با مشکلات دیگری مواجه شده بودند، دیدند که درباره این روند به هیأت پزشکی میشیگان شکایت کردند. یک شرکت بیمه به مقامات دولتی گفت که طی چهار سال گذشته، ۴۵ نفر پس از درمان توسط دکتر مصطفی، قطع عضو شده اند. دکتر مصطفی، طبق بررسی «نیویورک تایمز»، پزشکی گمنام نیست که دور از چشم نظام پزشکی سرگرم فعالیت باشد. او با پشتیبانی مالی سازندگان تجهیزات درمانی، به چهره‌ای سرشانس در صنعت پولساز روبه رشدی تبدیل شده است که روی میلیون‌ها آمریکایی، عمل‌ها یا رویه‌های پرخطری را اجرا می‌کنند و به این ترتیب پزشکان و سازندگان تجهیزات پزشکی را پولدار می‌کنند و گاهی اوقات هم باعث می‌شوند بیمار، عضوی از بدن خود را از دست بدهد.
این صنعت تقریباً ۱۲ میلیون آمریکایی مبتلا به بیماری سرخرگ محیطی را هدف قرار داده است. در این بیماری، در سرخرگ‌های پا، ذرات چسبنده چربی، کلسیم و مواد دیگر جمع می‌شود. در تعداد کمی از بیماران، انسداد سرخرگ ممکن است منجر به قطع جریان خون و در نتیجه، قطع عضو یا مرگ شود، اما بیش از یک دهه تحقیقات پزشکی نشان داده است که بخش عمده‌ای از مبتلایان به بیماری سرخرگ محیطی، علائم خفیفی دارند و نیاز به درمانی به جز ورزش و مصرف دارو ندارد. متخصصان می‌گویند حتی آن‌هایی که علائم شدید دارند، مثل هانا، نباید در مدت زمان کوتاهی، عمل‌های پشت سر هم انجام بدهند. تعداد اینگونه مداخله‌های درمانی یا عمل‌های عروقی، افزایش یافته است. استفاده از «آترکتومی» (atherectomy) هم افزایش یافته است؛ طبق یک تحقیقی صورت گرفته از طرف «نیویورک تایمز»، طی دهه گذشته، استفاده از این رویه بیش از دو برابر شده است.
دو دلیل برای این مسئله وجود دارد. اول این که، دولت نحوه پرداخت دستمزد پزشکان برای انجام این عمل‌ها را تغییر داد. «مدیکر» در سال ۲۰۰۸، مشوق‌هایی در اختیار پزشکان قرار داد تا بتوانند تمامی عمل‌ها را در خارج از بیمارستان هم انجام بدهند تا به نوعی هزینه‌های درمانی را کاهش بدهد. چند سال بعد، «آترکتومی» هم شامل این مورد شد و خیلی زود این روش درمانی به دستگاه پولسازی تبدیل شد. پزشکان با تاسیس کلینیک‌های شخصی وارد این حوزه شدند و در سال ۲۰۲۱، آن‌ها برای یک عمل «آترکتومی»، ۱۰ هزار دلار یا بیشتر پول از بیماران می‌خواستند.
دلیل دوم این است که شرکت‌هایی که تجهیزات مخصوص عمل‌های عروقی تولید می‌کنند هم به سرعت روی این بخش متمرکز شدند تا بتوانند بازار پولسازی ایجاد کنند. وقتی پزشکان کلینیک‌های خودشان برای انجام عمل‌های عروقی را راه اندازی کردند، شرکت‌های مهمی مثل «اَبِت لبرتوریز» (Abbott Laboratories) و «باستن ساینتیفیک» (Boston Scientific) شروع به کمک کردن به این پزشکان در زمینه‌های آموزش و نحوه اخذ حق الزحمه کردند. شرکت «فیلیپس» هم با شرکتی مالی همکاری دارد که برای خریداری تجهیزات وام و تخفیف در اختیار کلینیک‌هایی قرار می‌دهد که عمل‌های بیشتری انجام می‌دهند. صنعت تولید تجهیزات به پزشکانی که آمار عمل بالایی دارند، مشاوره‌های ارزشمند ارائه می‌دهد و فرصت‌های آموزشی در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد و همچنین هزینه مالی کنفرانس‌های پزشکی و نشریه‌های دانشگاهی را تامین می‌کند تا مداخله‌های تهاجمی در عمل را از نظر علم پزشکی، توجیه کنند. تحلیلگران تخمین می‌زنند گردش مالی این حوزه، ۲ میلیارد دلار در سال باشد.
دکتر مصطفی درباره پرونده هانا اظهارنظر نکرد و گفت طبق قانون، اطلاعات بیمار محرمانه است، اما او از رویه‌های خود دفاع کرد و گفت بیشتر بیماران ما، نتیجه‌های عالی می‌گیرند. نمایندگان سه شرکت مذکور هم از همکاری با کلینیک‌ها دفاع کردند و گفتند فعالیت این کلینیک‌ها باعث کاهش هزینه‌ها می‌شود و کمک حال بیماران است. با وجود این، ۱۵ جراح به «نیویورک تایمز» گفتند که آن‌ها اغلب برای سر و سامان دادن به مشکلاتی که پزشکان در کلینیک‌های درمان بیماری‌های عروقی به وجود آورده اند، فرا خوانده می‌شوند. دکتر راسل سامسون، جراح عروق در فلوریدا گفت: «کسی که بخشی از بدن بیمار را باز می‌کند یا وسیله‌ای وارد بدن او می‌کند، بدون اینکه انجام این کار‌ها ضرورتی داشته باشد، درست شبیه به همان فردی است که با چاقو در خیابان به کسی حمله می‌کند و کیف پول او را می‌دزد.»
«بحث پول و سود در میان است»
طبق تحلیل «نیویورک تایمز»، در فاصله ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱، حدود نیمی از پرداخت‌های «آترکتومی» توسط مدیکر، نصیب ۲۰۰ پزشکانی شده است که بیشترین عمل‌ها را انجام داده اند. بسیاری از پزشکانی که این عمل را انجام می‌دهند بابت مشاوره، سخنرانی و خدمات دیگر، از صنعت ساخت تجهیزات، که از کار آن‌ها سود می‌برد، پول دریافت می‌کنند. از میان ۲۰۰ دکتری که بیشترین تعداد آترکتومی را انجام داده اند، مورد دکتر مصطفی از همه قابل توجه‌تر است – هم به دلیل آسیبی که به بیماران وارد کرده است و هم به دلیل حمایتی که از جانب صنعت ساخت تجهیزات دریافت می‌کند. دکتر مصطفی در فاصله ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷، وقتی برای «مترو هلث» کار می‌کرد، ۳۵۸ عمل آترکتومی انجام داد. او طی چهار سال آینده، ۱۵۰۰ مورد عمل را به مدیکر گزارش داد تا هزینه آن‌ها را دریافت کند. به گفته سه تن از کارکنان سابق کلینیک دکتر مصطفی، کلینیک او مثل خط تولید است. گفته شده او حتی گاهی اوقات دو بیمار را به صورت همزمان عمل می‌کند.