به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ بنا بر گزارشی که مرکز مدیریت و پیشگیری از بیماری آمریکا سی دی سی (CDC) منتشر کرده، میزان احساس دائمی غم و ناامیدی در بین نوجوانان به رقم تاریخی ۴۴ درصد رسیده است. 

این یافته‌ها حاصل پاسخ ۷ هزار و ۷۰۰ دانش آموز آمریکایی به نظرسنجی برخطی است که در ۶ ماهه نخست سال ۲۰۲۱ انجام شده است. این نظرسنجی شامل پرسش‌هایی درباره سلامت روان، مواد مخدر و خشونت در خانه و مدرسه بود. 

بنا بر نظرسنجی سی دی سی، دختران دو برابر بیش از پسران در معرض مشکلات سلامت روان بوده اند. دیگر گزارش‌ها هم حاکی از آن است که مراجعه دختران نوجوان به اورژانس به دلیل ارتکاب به خودکشی، در دوران قرنطینه کرونا، بیش از ۵۰ درصد افزایش داشته است. 

«بارب سالیش» فعال حوزه سلامت روان نوجوانان و جوانان، می‌گوید؛ «این که نوجوانان فشار روانی بسیاری را تجربه می‌کنند بر کسی پوشیده نیست. در چنین شرایطی، تشخیص زودهنگام نشانه‌های خطر اهمیت فراوانی دارد.»

دکتر «کریستین موتی یر»، سرپرست پزشکی «بنیاد آمریکایی پیشگیری از خودکشی» می‌گوید؛ «رویکرد ما به مسأله پیشگیری از خودکشی و سلامت روان فرزندانمان باید همان رویکردی باشد که به دیگر مسائل ایمنی و سلامت آن‌ها داریم. باید اطلاعات لازم را در اختیارشان قرار دهیم، درِ پرسش و گفتگو را باز نگه داریم و به آن‌ها اطمینان دهیم که همیشه می‌توانند روی کمک ما حساب کنند.»

او می‌گوید؛ «مسأله مهم این است که این گفتگو‌ها را پیش از نوجوانی فرزندتان انجام دهید و در صورتی که نگران بودید می‌توانید به طور مستقیم درباره خودکشی از او بپرسید.»

یافته‌های نظرسنجی مرکز مدیریت و پیشگیری از بیماری بار دیگر وجود بحران سلامت روان کودکان را برجسته کرد. در حدود ۶ ماه پیش بود که «آکادمی متخصصین اطفال آمریکا» آژیر وضعیت اضطراری در زمینه سلامت روان کودکان و نوجوانان را به صدا درآورد. حتی پیش از رسیدن همه گیری، نگرانی درباره وضعیت روان کودکان و نوجوانان، از دغدغه‌های عمده والدین بود. میزان احساس دائمی غم و ناامیدی در بین نوجوانان از ۲۶ درصد در سال ۲۰۰۹ به ۳۷ درصد در سال ۲۰۱۹ رسیده بود. این میزان در سال ۲۰۲۱ به رقم تاریخی ۴۴ درصد رسید.

 

همه گیری، برای همه گروه‌های سنی از جمله کودکان و نوجوانان، فشار عاطفی به همراه آورد. همه گیری، کودکان را به چهاردیواری خانه‌ها محدود کرد – چهاردیواری‌هایی که لزوما همیشه مکانی امن برای آن‌ها نبود. یک چهارم دانش آموزان می‌گویند دست کم یکی از والدینشان شغل خود را به واسطه همه گیری از دست دادند. همین مسأله باعث شده ۵۵ درصد دانش آموزان قربانی برخورد نامناسب عاطفی از طرف یکی از والدین خود شوند. بیش از ۱۱ درصد هم مورد آزار جسمی قرار گرفتند. 

 

از سوی دیگر، کلاس‌های مجازی فشار زیادی بر کودکان وارد کرد و مانع ارتباط آن‌ها با معلمان و هم کلاسی هایشان شد. ۶۶ درصد دانش آموزان شرکت کرده در نظرسنجی CDC گفتند در دوران قرنطینه با انجام تکالیفشان مشکل داشتند.

مدرسه برای ایجاد حس در ارتباط بودن در کودکان ضروری است؛ مسأله‌ای که به ویژه برای حفظ سلامت روان نوجوانان اهمیت بسیاری دارد. نتایج نظرسنجی نشان داد نوجوانانی که احساس در ارتباط بودن با دیگران داشتند، سلامت روان بهتری داشتند. نوجوانانی که توانسته بودند در دوران قرنطینه از طریق فضای مجازی با دوستان و اقوام خود در ارتباط بمانند، وضعیت روانی بسیار بهتری نسبت به دیگر هم سن و سال‌های خود داشتند.

منابع مالی موجود در مدرسه نیز برای تضمین رسیدگی به سلامت روان کودکان و ترغیب آن‌ها به سخن گفتن درباره وضعیت سلامت روان خود ضروری است. دولت آمریکا در چهارچوب راهبرد رسیدگی به بحران ملی سلامت روان، اعلام کرده برای افزایش آگاهی در زمینه سلامت روان در مدارس، ۸۵ میلیون دلار هزینه خواهد کرد.

 

صحبت با کودکان در زمینه مسائل سلامت روان، راحت نیست. برای شروع باید به تک تک تغییرات رفتاری آن‌ها توجه داشت. این تغییرات ممکن است کوچک باشد – حرفهایشان، نمراتشان و تعاملاتشان با دوستان و افراد خانواده. 

«بارب سالیش» می‌گوید؛ تجربه روز‌های سخت در دوران کودکی طبیعی است، اما اگر عواطف، افکار یا رفتار‌های منفی آن‌ها دارد عملکرد روزمره آن‌ها را تحت الشعاع قرار داد، باید به این مسأله توجه و رسیدگی شود.

تغییرات ناگهانی در رفتار نوجوان شما نشان می‌دهد که احتمالا به کمک نیاز دارند. برقراری ارتباط ضروری است. حرفتان را مستقیم بزنید و نسبت به حرف‌هایی که می‌خواهند بزنند گشاده باشید.

«ماری کی. آلوورد»، روانشناس می‌گوید «اطمینان حاصل کنید با گفتن عباراتی که نشان می‌دهد از مشکلات نوجوانان آگاهید، در تعامل را باز نگه می‌دارید. به طور معمول هنگام رانندگی زمان خوبی برای گفتگو است. همچنین توصیه می‌کنم والدین از نوجوانانشان بپرسند چه چیز‌هایی برایشان ارزشمند است و مهم‌ترین چیز برای آن‌ها چیست. این راهی مثبت برای شروع و ادامه گفتگو است و مطالب مفیدی برای شما خواهد داشت.»

از سویی، مهم است بدانید چه زمانی قادر به کمک به آن‌ها نیستید و لازم است از جای دیگری کمک بگیرید. اگر حدس زدید نوجوانتان با مشکلاتی دست در گریبان است که از آن مطلع نیستید و یا مسأله خود را با شما در میان نخواهد گذاشت، او را تشویق کنید تا با مشاور یا پزشک مدرسه خود صحبت کند.

موتی یر می‌گوید؛ برقراری یک گفتگوی گشاده و رو راست در باره سلامت روان با افراد دیگر می‌تواند نخستین گام در حفظ ارتباط فرد با خود و همچنین دیگران است و در صورت لزوم می‌تواند به دریافت حمایت کمک کند.