عادی سازی روابط امارات با اشغالگران صهیونیست حالا به رونمایی از تحرکات جدیدی منجر شده که آمریکا در ضلع سوم آن قرار دارد. بدون شک دلالی مقامات آمریکا و رئیس جمهور این کشور، برای آشکارسازی روابط حکام مرتجع عربی با رژیم صهیونیستی علاوه بر اهداف انتخاباتی ترامپ، اغراض منطقه ایِ آمریکا را هم مدنظر داشته است، همچنانکه حکام امارات هم نمی‌توانند نگرانی خود از ناامنی‌های ناشی از مقابله با آرمان فلسطین و قرار گرفتن در صف خائنان به قدس شریف را کتمان کنند. یکی از مهم‌ترین مقاصد آمریکا از باز کردن پای صهیونیست‌ها به کشور‌های حاشیه خلیج فارس، تقویت جایگاه نظامی خود در این کشورهاست. در همین راستا سه روز قبل پایگاه خبریِ الخلیج الجدید، از رایزنی محمد بن‌زاید، ولیعهد ابوظبی با پنتاگون برای انتقال همه جنگنده ها، ادوات و هزاران نظامی آمریکایی از پایگاه اینجرلیکِ ترکیه به امارات خبر داد. الخلیج الجدید رایزنی برای انتقال اینجرلیک را در راستای عادی سازی روابط حکام اماراتی با رژیم صهیونیستی و ادامه تحرکات نظامی ابوظبی در لیبی عنوان کرد. 

پایگاه هوایی اینجرلیک یک فرودگاه نظامی متعلق به نیروی هوایی ترکیه و در استان جنوبی آداناست که راه اندازی آن به سال ۱۹۵۵ برمی گردد. با توجه به روابط نزدیک دهه‌های اخیر میان ترکیه و آمریکا و عضویت آنکارا در ناتو، اینجرلیک به تدریج به پایگاهی مهم و راهبردی برای آمریکا و ناتو تبدیل شد، طوریکه بنابر آخرین اطلاعات، بیش از پنج هزار نظامی نیروی هوایی آمریکا در این پایگاه مستقر هستند. 

ترکیه در ژوئیه ۲۰۱۵، پایگاه اینجرلیک را رسما برای مداخله نظامی و هوایی آمریکا در جنگ علیه سوریه به روی آمریکایی‌ها گشود. 

استقرار این پایگاه در نزدیکی مرز‌های بلوک متمایل به اتحاد جماهیر شوروی، یکی از دلایل اهمیت این پایگاه در سال‌های پس از تاسیس عنوان شد، طوریکه با فروپاشی شوروی این گمان می‌رفت که اینجرلیک دیگر اهمیت سابق را برای نظامیان آمریکایی و ناتو در منطقه نداشته باشد. اما مداخله‌های نظامی آمریکا در سال‌های بعد، از جنگ خلیج فارس و حمله به عراق گرفته تا حمایت از تروریست‌های تکفیری در سوریه، بار دیگر اهمیت جایگاه اینجرلیک و نقش آن را درخصوص حضور آمریکا در منطقه نشان داد.

پس از اشغال سوریه بدست تروریست‌ها و حمایت همه جانبه واشنگتن از عناصر تکفیری، اینجرلیک مبدا پرواز تقریبا همه جنگنده‌های آمریکایی بود که در هشت سال، مناطق مختلف مسکونی در سوریه را بمباران کردند.

همچنین اینجرلیک مأمن شمار زیادی از کودتاچیانی بود که در ۱۵ جولای ۲۰۱۶ در کودتای نظامی و البته نافرجام علیه دولت آنکارا دست داشتند، به همین دلیل حساسیت عمومیِ مردمی نسبت به این پایگاه به خودیِ خود، طیفی از مخالفت‌ها با حضور نظامی آمریکا در این پایگاه را تقویت کرد.

مولفه‌های منفی رویکرد دولت ترکیه به حضور نظامیان آمریکا در اینجرلیک به همین جا ختم نمی‌شود. در سال‌های گذشته دو فروند پهپاد آمریکایی در استان‌های شانلی اورفا و آدانا، بدلیل پرواز غیرقانونی و بدون اجازه مراجع نظامی ترکیه، هدف پدافند این کشور قرار گرفتند.

منابع خبری ترکیه هدف از پرواز این پهپاد‌ها را جمع آوری اطلاعات از تحرکات نظامی ارتش ترکیه در جنوب این کشور عنوان کردند.

همچنین بنابر اسناد منتشر شده ویکی لیکس، آمریکا حدود ۷۰ فروند بمب اتمی B-۶۱ در این پایگاه ذخیره کرده که همین موضوع، در سال‌های گذشته افکاری ناخوشایند از حضور آمریکا در این پایگاه را به همراه داشته است. به علاوه، اینجرلیک در سالیان اخیر، بار‌ها نقش یک اهرم فشار در روابط ترکیه- واشنگتن را ایفا کرده است. 

همچنین با توجه به ایجاد فضایی پُرتنش در روابط واشنگتن- آنکارا در سال‌های گذشته، در هفته‌های گذشته رسانه‌های یونانی هم خبر‌هایی درخصوص تصمیمِ مقامات آمریکایی برای انتقال پایگاه اینجرلیک به جزایر یونان منتشر کردند. 

مغایرت اهداف آمریکا و ترکیه در منطقه طی سال‌های اخیر، به بروز اختلافات در مقیاسی نسبتا گسترده منجر شده که مهم‌ترین آن‌ها به شرح زیر است:

- بیش از ۳۰ سال است که درگیری‌های گسترده‌ای میان گروه پ. ک. ک و ارتش ترکیه در جریان است. از سویی با آغاز اشغال سوریه بدست تروریست‌های تکفیری، از دید مقامات آمریکایی، نیرو‌های دموکراتیک کُرد در شمال سوریه نقشی جایگزین را برای تروریست‌های داعش ایفا کرده اند، موضوعی که هیچگاه به مذاق دولت آنکارا خوش نیامده، زیرا دولت ترکیه از ابتدا این گروه را تهدیدی جدی برای امنیت ملی خود به شمار آورده است. 

- سر دیگرِ این اختلافات هم به ماجرای کودتای نافرجام سال ۲۰۱۶ در ترکیه باز می‌گردد، کودتایی که پرونده آن در کمتر از چند ساعت و با دستگیری تدریجیِ کودتاچیان بسته شد. آنکارا فتح الله گولن را مجری اصلی کودتا معرفی کرد و بلافاصله پس از آن، آمریکا به گولن در خاک خود پناهندگی داد و پس از آن مستندات دولت ترکیه را هم درخصوص دست داشتن گولن در کودتا نپذیرفت و نهایتا خواسته دولت ترکیه از آمریکا برای استرداد وی، هیچگاه اجابت نشد؛ و این بود که اردوغان دولت آمریکا را حامی و پناه دهنده کودتاچیانِ ۱۵ ژوئیه نامید و بلافاصله پایگاه اینجرلیک را تعطیل کرد. 

- تصمیم ترکیه برای خرید سامانه دفاع موشکی اِس ۴۰۰ از روسیه هم، جرقه دیگری بود که به آتش اختلافات آنکارا و واشنگتن دامن زد. آمریکا این اقدام ترکیه را تهدیدی علیه اهداف مشترک واشنگتن و ناتو قلمداد کرد و مدعی شد این معامله، می‌تواند سرآغازی باشد بر لو رفتن نقاط ضعف تجهیزات هوایی ارتش آمریکا از جمله جنگنده اِف ۳۵. به علاوه قرارداد‌هایی از این دست، برخلاف روح اتحاد نظامی اعضای ناتو است و آنکارا با این خرید پُر سر و صدا، در واقع خود را از صف متحدان پیمان آتلانتیک شمالی کنار می‌کشد. در ادامه هم دولت آمریکا از تحویل جنگنده اف ۳۵ به ترکیه خودداری کرد و در مقابل، اردوغان هم تهدید کرد که دو پایگاه مهم و راهبردی آمریکا در کشورش یعنی " اینجرلیک" و "کورسیک" را تعطیل خواهد کرد، چراکه حضور نظامیان آمریکایی در خاک ترکیه بیش از این، جز خسارت و حرکت علیه منافع آنکارا، حاصلی ندارد. 

در ادامه این مسیر پرتنش، دولت ترکیه همه پایگاه‌های نظامی میزبان سربازان آمریکایی بجز اینجرلیک و اِزمیر را تعطیل و در فرآیندی کنترل همه این مراکز را به ارتش ترکیه واگذار کرد؛ دلیل بسته نشدن این دو پایگاه، توافق آنکارا با متحدانش در ناتو عنوان شد.

امضای نخستین توافقنامه نظامی امارات و آمریکا به سال ۱۹۹۴ و پس از جنگ خلیج فارس باز می‌گردد. حالا پس از گذشت ۲۶ سال، آمریکایی‌ها از امکانات و پایگاه‌های نظامی متعددی در کشور امارات برخوردارند که از جمله آن‌ها می‌توان به پایگاه هوایی الظفره در ابوظبی، فرودگاه بین المللی الفُجیره، بندر زاید، بندر رشید، جبل علی در دبی و بندر فجیره اشاره کرد. بنابر آمارها، تقریبا نیمی از این پایگاه‌های هوایی، محل استقرار پهپاد‌های جاسوسی رژیم تروریستی آمریکا هستند. 

با توجه به مداخله‌های گسترده و متعدد نظامی آمریکا در منطقه، استفاده از کشور‌های حاشیه خلیج فارس به عنوان حلقه پوششی برای عملیات‌های جاسوسی و نظامی، یکی از مهم‌ترین اهداف آمریکایی هاست، طوریکه در تقویم رخداد‌های منطقه، نقش این پایگاه‌ها در کشور‌های عربی، به عنوان پوشش دهنده اقدامات نظامی آمریکایی همواره پُررنگ بوده است. 

۳۰ خرداد ۹۸ یکی از آن روز‌هایی بود که میزبانی امارات از پایگاه‌ها و پرنده‌های آمریکایی خبر ساز شد و البته خبرسازتر، واکنش قاطعانه و سختِ نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران به ماجراجویی پهپاد متجاوز آمریکایی بود. وقتی حوالی ساعت ۱۴ دقیقه بامداد پنجشنبه، یک فروند پهپادِ فوق پیشرفته گلوبال هاوک نیروی هوایی آمریکا از پایگاه هوایی الظفره در نزدیکی شهر ابوظبی پایتخت امارات به پرواز درآمد و پس از حدود ۴ ساعت پرواز و تجاوز به قلمرو سرزمینیِ ایران، ساعت ۴:۰۵ در منطقه روبروی کوه مبارک هرمزگان، هدفِ آتش پدافند هوافضای سپاه قرار گرفت و سرنگون شد. 

در یک تقسیم بندی کلی و براساس سند تقویت چشم انداز وزارت دفاع آمریکا؛ مهم‌ترین پایگاه‌های آمریکا و ناتو پیرامون منطقه خلیج فارس عبارتند از: ۱- پایگاه‌های افغانستان ۲- پایگاه‌های آسیای مرکزی ۳- پایگاه اینجرلیک ترکیه ۴- پایگاه جیبوتی ۵- پایگاه‌های اسراییل و ۶- پایگاه دیه گو گارسیا.

رخداد‌های چند سال گذشته در منطقه نشان می‌دهد که انتقال ادوات نظامی، جنگنده‌ها و پنج هزار نظامی آمریکاییِ اینجرلیک به امارات، نتایجی برخلاف تفسیر‌های ال زاید از واقعیت‌ها به دنبال خواهد داشت. حکام اماراتی که با پیوند زدن خود به رژیم اشغالگر قدس، علاوه بر خیانت به آرمان فلسطین، بی اعتباریِ تاریخی را به نام خود کرده اند، حالا بصورت خودکار وارد حلقه‌ای از ناامنی و التهاب شده اند که می‌خواهند آنرا با انتقال اینجرلیک به خاک خود، به نوعی التیام بخشند. 

در واقع آل زاید از همان ابتدا با آشکارسازی روابط با رژیم غاصب صهیونیستی، طرح ناامن سازی امارات را کلید زد و اکنون با ارتکاب یک خطای راهبردی دیگر، می‌خواهد خود را در هزیمت هزاران سرباز و تریلیون‌ها دلار سرمایه آمریکایی در منطقه شریک کند!

نویسنده: وحید امیدی موحد