افزايش دقت عملکرد لباس هاي هوشمند به همت محققان ايراني
دانشجوي دانشگاه صنعتي اميرکبير گام مهمي در جهت افزايش دقت عملکرد منسوجات هوشمند برداشته است.
دانشجوي دکتري دانشگاه صنعتي اميرکبير در طرحي پژوهشي، با مدل سازي تاثير تغيير شکل خمشي بر روي کارآيي آنتن قابل پوشش در لباس هاي هوشمند، ضمن بررسي اين تاثيرات، گام مهمي در جهت افزايش دقت عملکرد منسوجات هوشمند برداشته است.
به گزارش
خبرگزاري صدا و سيما به نقل از روابط عمومي دانشگاه صنعتي اميرکبير؛ "حميدرضا سنجري" درخصوص طرح پژوهشي خود که در قالب رساله دکتري با عنوان «تحليل و مدل سازي اثر تغيير شکل خمشي بر روي کارآيي آنتن ميکرواستريپ قابل پوشش» ارائه شده است، گفت: لباس هاي هوشمند، بايد بتواند محيط پيرامون را حس کند و به عبارت ديگر بتواند مانند يک حسگر عمل کند و دومين ويژگي اينکه قادر باشد نسبت به آنچه حس کرده، واکنش نشان دهد و سومين ويژگي اينکه قابليت تبادل اطلاعات داشته باشد و به عنوان مثال، اطلاعات را به يک مرکز که توانايي پردازش داده ها را داشته باشد ارسال کند.
وي افزود: ما در اين طرح پژوهشي بر روي سومين ويژگي متمرکز شديم مثلا منسوج يا لباس هوشمند، علائم حياتي بدن شما مانند ضربان قلب يا نرخ تنفس را حس مي کند و اطلاعات آن را به يک مرکز پزشکي که ممکن است کيلومترها دورتر از شما باشد ارسال مي کند و اين مرکز تشخيص مي دهد که شما در آستانه يک حمله قلبي قرار داريد و بلافاصله دستور رهاسازي يک داروي خاص را به لباس شما ارسال کند.
سنجري با توضيح اينکه آنتن ها به طور کلي، قابليت ارسال و دريافت امواج راديويي را دارا هستند، گفت: با توجه به همين خاصيت، در پروژه خود، يک آنتن ميکرواستريپ پارچه اي ساختيم و آن را در لباس قرار داديم و از آنجا که لباس پس از پوشيدن، به طور طبيعي تغيير شکل مي دهد، ما در اين طرح تحقيقاتي، اثر خم شدن آنتن پارچه اي را از طريق شبيه سازي و مدل سازي بررسي کرديم.
سنجري درباره نتايج اين طرح تحقيقاتي نيز گفت: نتايج به دست آمده از طرح نشان داد که خمش، بر روي کارآيي آنتن تاثير مي گذارد و اين تاثير به جهت خم شدن و همچنين ويژگي هاي مکانيکي اجزاي سازنده آنتن بستگي دارد.
سنجري گفت: با استفاده از نتايج اين تحقيق که نوآوري هاي قابل توجهي دارد مي توان از آنتن هاي ميکرواستريپ به عنوان حسگر در منسوجات هوشمند استفاده کرد.
اين پايان نامه دانشجويي در دانشکده مهندسي نساجي دانشگاه صنعتي اميرکبير تدوين شده و «علي اکبر مرآتي» و «سيد محمد حسيني ورکياني» به عنوان استادان راهنما و «احد توکلي» استاد مشاور در اجراي طرح پژوهشي همکاري داشته اند.