اعلام هزینه جابجایی پایتخت
معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی گفت: هزینه جابهجایی پایتخت از تهران ۴ میلیون و ۲۳۰ هزار میلیارد تومان معادل ۵ برابر بودجه سال جاری است.
به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما به نقل از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی ، حامد مظاهریان معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی افزود : کلانشهر تهران از آلودگی عناصر زیستمحیطی، حاشیهنشینی، جمعیت فزون بر امکانات ، معضل ترافیک ، رشد عارضههای اجتماعی ، فقر شهری ، خطر وقوع زلزله و بیانضباطی شهری در رنج است. نهاد دولت نیز در شهری آشفته، نابسامان و ناکارآمد و با گرفتاری های متعدد قرار دارد و نه تنها کارکردهای خود را با مشکل مواجه میبیند بلکه ضریب ریسک امنیتی را در آستانه هشدار ارزیابی میکند.
مظاهریان گفت : کلانشهر تهران در مساحتی به وسعت 1و 2 دهم درصد مساحت کشور حدود 20 درصد جمعیت را در خود جای داده است و 55 درصد مالیات وصولی کل کشور را تأمین میکند. این آمار تمرکز جمعیتی و اقتصادی در تهران را نشان می دهد و تعادلبخشی در مقیاس سرزمین را به چالش میکشد.
وی افزود : مطالعات مربوط به مشکلات کلان شهر تهران نیاز به چندجانبهنگری دارد و به همین علت مجلس دو سال به وزارت راه و شهرسازی فرصت داده است در شورایی با 15 عضو و با ریاست رئیسجمهور و دبیری وزیر راه و شهرسازی ، امکان انتقال پایتخت و ساماندهی تهران را بررسی کند و البته با فرض انتقال پایتخت اداری - سیاسی ، تهران همچنان نیازمند ساماندهی است.
وی افزود : در ژاپن هم زمانی که موضوع انتقال پایتخت مطرح شد تاکید کردند اقتصاد ژاپن در آن زمان امکان تأمین هزینههای انتقال را ندارد و ما هم با در نظرگرفتن شرایط کنونی اقتصادی خیلیخوشبین نیستیم.
وی افزود : انتقال پایتخت فرایندی زمانبر خواهد بود و فراتر از این است که در زمان یک دولت انجام شود و تصمیمگیرنده احتمالا باید کل حاکمیت باشد و همه مردم در این تصمیم دخیل باشند.
معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی گفت : مطابق ماده دو مصوبه مجلس شورای اسلامی ، اعضای شورا متشکل از رئیسجمهور یا معاوناول وی به عنوان رئیس شورا ، وزیر راه و شهرسازی به عنوان دبیر شورا، معاون برنامهریزی و نظارت راهبردی رئیسجمهور، وزیر کشور، وزیر اطلاعات، وزیر نیرو، رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، رئیس سازمان حفاظت محیطزیست، رئیس شورای اسلامی شهر تهران، شهردار تهران، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، دو نفر از اعضای کمیسیون شوراها و امور داخلی کشور ، یک نفر از اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی و یک نفر از اعضای کمیسیون عمران به انتخاب مجلس شورای اسلامی به عنوان ناظر است. بر اساس این مصوبه بخش عمدهای از ذینفعها به مشارکت برای موضوع انتقال پایتخت دعوت می شوند و بخشهای سیاسی، زیستمحیطی، مدیریتی، نظامی- امنیتی و نظارتی در قالب شورای ذکرشده، در تصمیمگیری مشارکت خواهند داشت.
وی افزود : تهران مرکز مدنیت ، فرهنگ و اقتصاد ایران مدرن است و انتقال پایتخت از تهران در میانمدت فقط میتواند بخشهایی از فعالیتهای اداری را به خارج از شهر منتقل کند. با فرض انتقال، تهران همچنان مرکز اقتصادی و فرهنگی باقی خواهد ماند. وقتی در تهران شهردار تصمیم میگیرد نردههای پارکها را بردارد ، این ایده در همه کشور موردتوجه قرار می گیرد و الگوبرداری میشود.
مظاهریان گفت : در تاریخ ایران بیش از 50 بار پایتخت جابهجا شده است و اگر قرار باشد یک بار دیگر این کار انجام شود، حداقل از منظر تاریخی امکانپذیر است اما وقتی به دلایل تاریخی انتقال پایتختها در ایران نگاه میکنیم متوجه میشویم انتقال پایتخت همواره به دلایل روشنی اتفاق افتاده است. ایجاد امنیت در برابر دشمنان یکی از دلایل با بیشترین فراوانی را تشکیل میدهد. به عنوان مثال صفویان پایتخت را از تبریز به قزوین و بعد اصفهان، مرکز کشور، منتقل کردند تا بتوانند در برابر هجوم بیگانه از حکومت خود دفاع کنند. گاهی هدف از انتقال پایتخت یکسانسازی محل جغرافیایی پایتخت و محل قدرت حکومت بوده است. حکومتهای قومی محل پایتخت را به محل اصلی قدرت قوم خود منتقل میکردند. گاهی هم دلایل اقتصادی و ارتباطی انگیزه اصلی را تشکیل داده است، اما امروز موافقان انتقال، دلایل روشن و بیخدشهای را برای انتقال پایتخت در دست ندارند.
وی افزود : در انتقال پایتخت دو شیوه را میتوان بهکار برد؛ یکی اینکه انتقال پایتخت از یک شهر به شهر دیگر اتفاق بیفتد، مثلا در ترکیه پایتخت از استانبول به آنکارا منتقل شد . علتش هم این بود که استانبول نماینده سنت و آنکارا نماینده مدرنیته بود و دولت با این انتقال قصد انتقال مفهومی خاص را داشت ؛ دیگر اینکه شهر جدیدی ساخته شود. مثلا نمونه موفقش پایتخت برزیل است که از ریودوژانیرو به برازیلیا منتقل شد. برزیلیا منطقه شهری نبود و درواقع شهر جدیدی ساخته شد یا در استرالیا از ملبورن به کامبرا منتقل شد که هر دو مفاهیم خود را داشت؛ برای اینکه دولت میخواست در محدوده سرزمین از نظر سیاسی نشان دهد تسلط دارد و به هیچ شهر و منطقهای وابسته نیست و میتواند استقلال داشته باشد و در هر دو صورت زیرساختها باید در نظر گرفته شود.
وی با بیان اینکه بعد از پایان جنگ تحمیلی بحث انتقال پایتخت مطرح شد ،اظهار داشت : اواخر دهه 70 هم دوباره مطرح شد و هر بار به مشکل تهران رسیدیم. گزینههای متعددی در اطراف تهران در نظر گرفته شده است اما ابتدا باید امکان انتقال پایتخت سنجیده شود و بعد ببینیم کدامیک از مناطق ظرفیت و امتیاز بیشتری دارند. در حال حاضر هیچ منطقهای برای انتقال پایتخت مطرح نیست. گزینههایی وجود دارد اما هیچکدام بر دیگری ارجحیت ندارد.
مظاهریان گفت : زمانی مطرح شده بود که شاید پایتخت به اصفهان منتقل شود ، اما این انتقال به این معنا بود که در واقع مشکلات تهران را به آنجا منتقل کنیم و در کل ایجاد شهری برای پایتخت شدن طرفداران به مراتب بیشتری دارد. پهنههایی در استان سمنان ، پهنهای در جنوب تهران ، پرند ، شرق تهران و حتی غرب دور در حد ایده مطرح است.
مظاهریان گفت : تهران قلب اقتصادی کشور است و ساختمانهای شهر، ارزشافزوده بالایی دارند. بخش خصوصی انگیزه خوبی برای ورود به این عرصه خواهد داشت . در نظامهایی که بخش خصوصی قدرتمند است و حرف اصلی را در زمینه اقتصاد میزند ، اقناع آنها به تغییر پایتخت ، هم لازم و هم ، کار پیچیدهای است. دلایل روشنی از منظر اقتصادی باید اقامه شود تا بتوان بخش خصوصی را قانع کرد که با تغییر پایتخت ، آنها هم منتفع خواهند شد ، ولی در حکومتهایی مانند ایران که نقش دولتها در اقتصاد خیلی پررنگ است ، این کار راحتتر اما با ریسک بسیار بالا صورت میگیرد.
معاون مسکن و ساختمان وزیر راه و شهرسازی گفت : انتقال پایتخت، انتقال شهر اقتصادی کشور نیست و تهران همچنان تا دههها و شاید همیشه بزرگترین و مولدترین شهر کشور باقی می ماند.
فقط فعالیتهای سیاسی است که منتقل خواهد شد. بنابراین تهران جذابیتهای خود را همچنان خواهد داشت منتها شتاب رشد اقتصادی و جمعیتی کاهش پیدا خواهد کرد. این انتقال حتی جمعیت را کاهش نمیدهد ، بلکه شدت رشد جمعیت و جذابیت فعالیت اقتصادی را کاهش خواهد داد.به پایتختی قدرتمند که بتواند قدرت متمرکز را متجلی کند ، نیاز داریم.