پیک بامدادی ،حمایت از ورزش و سرمایه‌های آن

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، دیشب وقتی والیبالیست‌ها در یک بازی نفس‌گیر مقابل قهرمان جهان قبول کردند که بازنده‌اند، همچنان تشویق‌ها تا ثانیه‌های آخر ادامه داشت؛ با نشاطی که به جامعه داده اند بعید است کسی با سالن های والیبال قهر کند.
رشته های دیگر اما بگیرنگیر زیاد دارند، بعضی ها نیز دائم به در بسته می کوبند، در بینشان هم تک‌رشته‌هایی اگر به موفقیت‌هایی می رسند خیلی زود فراموش می شوند.
قهرمان فلافل فروش می گوید: خدا راشکر که توانستم با دست پر برگردم،  مجوز یک دکه دادند که در آن مشغول هستم.
اینکه ورزش ما نتیجه‌گراست معضلی است که برکسی پوشیده نیست، تازه‌ترینش سپری شدن دوره قهرمانی رامین صفویه است که  در آشپزخانه رستوران به‌جای اردوهای تیم ملی کار می‌کند.
جودوکار 18-19 ساله قزوینی که چندی قبل نخستین مدال طلای تاریخ المپیک جودوی نوجوانان را برای ایران به ارمغان آورد و خیلی راضی به مصاحبه نیست. 
مشهدی آقایی مدیر کل ورزش و جوانان قزوین هم می گوید: آنچه در توان و بضاعت کمش بوده انجام داده،  فدراسیون باید این مسائل را دنبال و ورزشکاران را اداره کند.
در این بین موحدی دانش از مربیان جودو و معلم قهرمان جودوی المپیک نوجوانان است.
موحدی  می گوید: متأسفانه غیر از دو، سه رشته، بقیه فدراسیون ها برنامه ای برای استعدادها ندارند، برای بزرگسالان دعوتش کرده اند و یک مرحله هم رفته است، گفته پول ایاب و ذهاب بدهند که گفتند نداریم،  نمی‌آیی نیا، یک نفر بیاید توضیح دهد که چرا 10 ماه قهرمان را ول می کنند و بعد بگویند ما رامین صفویه‌ها را ساختیم.
از بیش از 50 فدراسیونی که در ورزش کشور مشغولند اندک شمارند استعدادهایی که به اوج رسیده و روی قله مانده باشند.
مصطفی کارخانه از مربیان کاربلد والیبال کشور می داند چرا و به چه علت این رشته امروز یکی از قدرت های جهان است.
وی می گوید: تعامل خوبی با هیئت های شهرستان ها داشتیم ، باید کسانی که شرایط مناسب دارند زیر نظر داشته باشیم، بهترین حمایت دلسوزانه بودن برای آنهاست.
تکواندو هم که با برنامه های درست سال‌هاست خودش را در جهان تثبیت کرده است.
آقای ذوالقدر مدیرتیم‌های ملی ورزش کشور معتقد است که  بضاعت و بودجه لازم را ندارد که همه استعدادها و ستاره ها را مورد حمایت مالی و معنوی قرار دهد و می گوید: بهترین کار برای اینها هدایت آنهاست و حمایت دولت از قهرمانان در خصوص شغل مناسب وآینده درخشان آنان است.
مهم نگاه به استعدادها با دید سرمایه است نه کالای مصرفی، شاید هنوز خیلی ها ضرورت شاد بودن جامعه را باور ندارند و اینکه برای کل ورزش و سرمایه هایش باید هزینه کرد نه فقط فوتبال. آن زمان شاد بودن سالی چند بار به جامعه هدیه خواهد شد.