فصل هفتم منشور ملل،بخشی از راه حل جامع هسته ای

به گزارش خبرنگار صدا وسیما از لوزان سوئیس، یک منبع نزدیک به تیم مذاکره کننده ایران با بیان اینکه موضوع برنامه هسته‌ای از تابستان سال 85 در قالب فصل هفتم منشور ملل قرار گرفته بود، صدور قطعنامه جدید وفق همین فصل را بخشی از راه حل جامع درباره مذاکرات هسته‌ای دانست.
این منبع  به خبرنگاران گفت: «شورای امنیت از تاریخ نهم مرداد1385 با صدور قطعنامه 1696 که صراحتا وفق فصل هفتم منشور ملل متحد صادر شده است، موضوع برنامه هسته‌ای ایران را با فشار غرب و به شیوه‌ای غیر منصفانه ذیل این فصل از منشور ملل متحد قرار داده است.»
وی افزود: از آن زمان نیز تمام قطعنامه های شورا که به این موضوع مرتبط هستند، با ارجاع صریح به ماده 41 منشور که در فصل هفتم منشور قرار دارد صادر شده است و بعد هم با این جمله معروف خاتمه می یابند که شورا تصمیم می‌گیرد که همچنان این موضوع را در دستور کار داشته باشد.
وی خاطر نشان کرد: بدین ترتیب، موضوع از تابستان سال هشتاد و پنج در قالب فصل هفتم منشور قرار گرفته است و هیچگاه شورا این موضوع را از این قالب خارج نکرده است. لذا در حال حاضر، این که موضوع در قالب فصل هفتم قرار بگیرد یا خیر، امری مربوط به گذشته است.
این منبع نزدیک به تیم مذاکره کننده اعلام کرد: به لحاظ حقوقی، هرگونه دخل و تصرف در قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت، با هدف کاهش، تعلیق یا رفع کامل محدودیت‌ها و تحریم‌های وضع شده در آنها نیازمند صدور لااقل یک قطعنامه جدید از سوی خود شورا تحت همان فصل هفتم منشور است.چنین قطعنامه یا قطعنامه‌های جدیدی در واقع مطالبه اصلی جمهوری اسلامی از طرف‌های مذاکره خود است.
وی افزود: شورای امنیت باید قطعنامه‌های غیرمنصفانه خود در مورد ایران را اصلاح کند و تنها راه برای این کار، صدور قطعنامه جدید وفق فصل هفتم است.
این قطعنامه یا قطعنامه‌های جدید، که باید شرایط و محتوای آن متاثر از مذاکرات جاری باشد، علی القاعده بخشی از راه حل جامع بوده و همه طرف‌ها متعهد به اجرای آن هستند. لذا نفس ورود شورای امنیت به این مساله در یک یا چند مقطع زمانی در آینده نه تنها منتفی و منفی نیست، بلکه اصولا لازم است.
وی تاکید کرد:نباید به اشتباه گمان شود که طرح بحث ضرورت صدور قطعنامه یا قطعنامه‌های فصل هفتمی از سوی شورای امنیت برای شکستن ساختار تحریم‌های ناعادلانه علیه ایران، موضوعی جدید و اقدامی واکنشی به برخی اقدامات سخیف از قبیل نامه سناتورهای آمریکایی است.
این منبع اضافه کرد: در صورتی که اصولا راه حل جامع اگر دربردارنده قطعنامه یا قطعنامه‌های شورای امنیت نباشد، ابدا مفید فایده نیست و تغییری در نظام ایجاد شده توسط قطعنامه‌های فصل هفتمی قبلی صورت نمی‌دهد. لذا ضرورت صدور قطعنامه‌های جدید فصل هفتمی که قطعنامه‌های سابق علیه ایران را، با مکانیزمی که مورد قبول طرفین باشد کان لم یکن کند، همواره در راس مطالبات تیم‌های مذاکراتی فعلی و قبلی جمهوری اسلامی ایران بوده است.