۱۷ دی؛ سالروز توطئه کشف حجاب انگلیسی رضاخان

به موجب این قانون در تاریخ ۱۷ دی سال ۱۳۱۴ هجری شمسی، با دستور رضا شاه زنان و دختران ایرانی در استفاده از چادر، روبند و روسری منع شدند و از این تاریخ به بعد، استفاده از چادر یا هر سرپوشی، به جز کلاه‌های اروپایی، ممنوع اعلام شد.

بر این اساس زنان محجبه حق ورود به خیابان‌ها یا استفاده از وسایط نقلیه را نداشتند. کاسبان نیز مجاز به فروش اجناس به زنان با حجاب نبودند و کسانی که در مقابل این قانون ایستادگی می‌کردند، با حمله و بی حرمتی مأموران شهربانی مواجه می‌شدند.

 

همچنین به وزارت معارف نیز دستور داده شده بود که در کلیه مدارس دخترانه، معلمان و دانش‌آ‌موزان بدون حجاب باشند.

 

این قانون که مظهری از تجدد اجباری در عصر رضاخان پهلوی به شمار می‌رفت، نقطه اوج سیاست‌هایی بود که در زمینه تغییر لباس از سال ۱۳۰۷ خورشیدی آغاز شده بود.

 

با این حال بیشتر مردم به سختی با آن مخالفت کردند و حاضر به پذیرفتن آن نشدند و جرقه اصلی مخالفت مردم با کشف حجاب نیز به واقعه مسجد گوهرشاد مشهد برمی‌گردد؛ واقعه‌ای که در پی اعتراض مردم، منجر به تیراندازی نیرو‌های نظامی به معترضان در حرم امام رضا (ع) و شهادت جمع زیادی از آنان شد.

 

رضاخان هدف خود از این اقدام را وارد کردن زنان در کار و مشارکت اجتماعی عنوان کرده بود، اما با توجه به اسلامی بودن جامعه ایران، زنان نسبت به آن واکنش سختی نشان دادند و با مخالفت‌های گسترده‌ای از سوی روحانیون نیز مواجه شد.

 

سرانجام پس از تبعید رضاخان از ایران در سال ۱۳۲۰، گروهی از زنان که از فشار حکومت استبدادی وی سخت به ستوه آمده بودند، در مخالفت با کشف حجاب، در معابر عمومی با چادر ظاهر شدند و مأموران حکومتی هم علی‌رغم وجود قانون کشف حجاب چندان که باید با آنان مقابله نمی‌کردند و سرانجام با مخالفت علما و مقاومت مردم، قانون کشف حجاب در سال ۱۳۲۳ لغو شد.