روایتی از زندگی مجاهدی که هم عالم عامل بود و هم ناهی منکر

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ مرکز قم، آیت الله محمدتقی بافقی یزدی، فرزند مرحوم حاج محمد باقر، تاجر بافقی، در سال ۱۲۹۲ قمری در روستای بافق، در ده فرسنگی شهر یزد دیده به جهان گشود و در سال ۱۳۲۱ شمسی در ۷۲ سالگی در شهر ری به رحمت ایزدی پیوست و در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه علیهاالسلام، در مقبره مرحوم آیت اللّه حائری یزدی دفن شد.

این عالم مجاهد پس از بازگشت به ایران در قم  محله باغ‌پنبه ساکن شد و در همکاری برای احیای حوزه علمیه قم با آیت‌اللّه کبیر و آیت‌اللّه فیض همکاری کرد؛ در ۱۳۰۱ ش، با آمدن آیت‌اللّه شیخ عبدالکریم حائری به قم، این تلاش‌ها به نتیجه رسید.

بافقی یکی از دستیاران عمده آیت‌اللّه حائری شد، و خصوصاً مسئولیت تهیه لباس و رسیدگی به امور طلاب را، که تعدادشان روزبروز بیش‌تر می‌شد، برعهده گرفت و نیز در غیاب آیت‌اللّه حائری، به‌جای او اقامه جماعت می‌کرد.

نوروز سال ۱۳۰۷ شمسی هنگامی‌که عصمت‌الملوک دولتشاهی همسر رضاخان به همراه دخترانش و تعدادی از زنان دربار ظاهراً به بهانه گذراندن لحظات تحویل سال در حرم حضرت معصومه (س)، اما درواقع برای عادی کردن ظاهر غیراسلامی و ترویج کشف حجاب به قم رفت و بدون حجاب مناسب در حرم مطهر حاضر شد، آیت‌الله شیخ محمدتقی بافقی به آنها پیام فرستاد که باید این مکان مقدس را ترک یا حجاب را رعایت کنند. اما همسر رضاخان به این اعتراض بی‌اعتنایی کرد. مرحوم بافقی به همراه جمعی از مردم در صحن اجتماع و صدا به اعتراض علنی بلند کرد. همسر رضاخان که چنین دید، به خانه فرماندار قم رفت و با تلفن، شاه را در جریان ماوقع قرار داد.

رضاخان با یک واحد موتوریزه نظامی خود را به قم رساند، وارد حرم مطهر شد و شیخ را زیر مشت و لگد گرفت؛ آن‌گونه که یکی از دنده‌های آن فقیه مجاهد شکست؛ اما مردم از خوف، دم نزدند. آیت‌الله شیخ محمدتقی بافقی را به تهران و زندان لشکر منتقل کردند. چند ماه بعد با تلاش آیت‌الله حائری، آیت‌الله بافقی را به ری تبعید کردند.