ساخت و جایگزینی بافت‌های طبیعی بدن با بهره گیری از علم مهندسی بافت

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز خراسان رضوی،  دانشیار مهندسی بافت و سلول درمانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با بیان این  که سلول‌های بدن انسان و سایر پستانداران در محیطی قرار دارد که توسط خود سلول‌ها ساخته شده و عملاً رشد و نمو سلول و ساختار بافت‌هایی که ارگان‌ها را می‌سازد، بسیار وابسته به محیطی است که سلول‌ها می‌سازندگفت: در مهندسی بافت که در آن از علوم مختلف برای تولید یا جایگزینی بافت‌های طبیعی بدن انسان استفاده می‌شود، با کشت دادن و افزایش سلول‌ها در یک داربست و چارچوب مشخص، بافت جدیدی توسط خود سلول‌ها ساخته می شود که می‌تواند جایگزین بافت ضایعه دیده یا تخریب شده باشد.

دکتر علی مرادی افزود: در مهندسی بافت راجع به سلول‌هایی که بافت‌های مختلف را می‌سازند و می‌توانند منجر به ساخت بافت‌های متفاوت از طریق تمایز بشوند،داربست یا آن محیط بین سلولی که سلول‌ها در آن زندگی می‌کنند و  یک سری فاکتور‌های شیمیایی که رابطه بین سلول‌ها با هم و رابطه سلول‌ها و آن ماتریکس را برقرار می‌کنند؛ صحبت می شود.

دکتر مرادی گفت: در حقیقت مهندسی بافت استفاده از علوم مختلف برای تولید یا جایگزینی بافت‌های طبیعی بدن انسان است.

استاد دانشگاه علوم پزشکی مشهد همچنین گفت: در حال حاضر یک بخش زیادی از فرآورده‌هایی که در مهندسی بافت استفاده می‌شوند فرآورده‌های خوکی هستند و سالانه حدود یک و نیم میلیارد خوک برای مصرف گوشت ذبح می‌شود، اما فقه جامعه مسلمانان که بسیار هم بزرگ است، استفاده از بافت‌های خوکی را نمی‌پذیرد و بنابراین می‌شود از حیوانات حلال گوشت استفاده  و از بخش‌های دورریز بدن آنها به عنوان داربست‌های زیست سازگار استفاده کرد.

او افزود: یک بخش فرآورده‌ها هم از خود انسان‌ها گرفته می‌شود و سال‌هااست که از افرادی که فوت می‌کنند، پس از گرفتن مجوز از خانواده متوفی بخش‌هایی از بدنش برداشته می‌شود و عمده آنها پس از طی یک فرایندی آماده سازی می‌شود.

دانشیار مهندسی بافت و سلول درمانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت:برای پیوند برخی از این بافت‌ها مثل قلب، کبد یا کلیه مستقیماً معمولا بدون دستکاری این اعضاء پیوند می‌شوند؛ که البته نیاز به تضعیف سیستم ایمنی فرد گیرنده دارد، چون در بافت دهنده پروتئین‌ها و DNA‌هایی داریم که سیستم ایمنی فرد گیرنده را تحریک می‌کند.

او افزود: می‌شود این مواد را به حداقل رساند و تحت یک سری فرایند‌های این مواد را حذف کرد و در نتیجه آن بافتی که باقی می‌ماند بافتی است که می‌توان با حداقل وراثتی و ماده‌ای که می‌تواند حساسیت در فرد گیرنده ایجاد کند پیوند زد.