آیین سنتی ورف چال در مازندران

آیین سنتی ورف چال در مازندران

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مازندران، یکی از سنت‌های قدیمی استان مازندران، برف چال به معنای گودال برف است که در گویش مازندرانی به آن وَرفِ چال می‌گویند.

این آیین، ریشه‌ای تاریخی و مذهبی دارد و پیشینه آن به دوره آل بویه در طبرستان، باز می‌گردد. امروزه این مراسم در منطقه اسک وشِ شهرستان لاریجان همچنان گرامی داشته می‌شود و اهالی، اجرای آن را مهم می‌شمارند. ساکنان این منطقه از جمله اهالی روستای آب اسک، نیاک و … گرد هم می‌آیند و در روزی معین از فصل بهار بقایای برف‌های زمستانی را از کوهستان برداشته و در جایی مشخص در دامنه کوه دماوند انبار می‌کنند.

حضور چشمه‌های شفا دهنده و آب‌های معدنی جوشان در روستای آب اسک از عوامل مهم تداوم و تقویت باور به قداست آب است و همین مساله انجام مراسم برف چال را بیش از پیش مهم جلوه می‌دهد.

زمان اجرای این مراسم مشخص نیست چرا که روز اجرای آن بسته به عوامل طبیعی و آب و هوایی و بر اساس وجود برف در منطقه مشخص می‌شود (معمولا" اواخر فروردین و اوایل اریبهست برگزار می‌شود).

امروزه بعد از گذشت حدودا ۶۰۰ سال هنوز این مراسم در این منطقه برگزار می‌شود. مراسم برف چال تمام و کمال توسط مرد‌ها برگزار می‌شود. ممنوعیت حضور زنان در مراسم برای ساکنان آب اسک شدیدتر است به طوری که زنان در این روز نباید روستا را ترک کنند. در عوض آنها هم بیکار ننشسته و مراسم خاص خود را دارند که به نام زن شاهی یا مادرشاهی معروف است. مردان باید مراقب خود باشند، چون در صورت حضور آگاهانه یا بی خبرانه در روستا مورد مجازات زنان قرار می‌گیرند و ممکن است زندانی شوند. در روز جشن، دو نفر از زنان لباس عروس و داماد می‌پوشند و شادی آفرینی می‌کنند.


مهدی آذر همایون و گزارش ورف چال امسال: