پخش زنده
امروز: -
منطقه نمونه گردشگری «کاکارضا» در شهرستان سلسله به دلیل داشتن جاذبههای گردشگری طبیعی و تاریخی و قرارگیری بر سر مسیر ارتباطی شهرهای غربی، یکی از مناطق منحصر به فرد و پربازدید لرستان محسوب میشود.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان لرستان، در نزدیکی شهر خرم آباد و شهرستان الشتر، یکی از جاذبههای گردشگری ایران به نام آبشار کاکارضا قرار دارد.
در منطقه سرسبز و بکر کاکارضا، جذابیتهای منحصر به فرد و تلفیق شده از روستا، سراب، آبشار و رودخانه قرار گرقته است.
آبشار کاکارضا جزء آثار ملی ایران است و یکی از قطبهای توریستی لرستان محسوب میگردد. این آبشار طبیعتی بکر و آرامش بخش دارد و وجود چشمههای مختلف در کنار درختان سرو و بلوط قدیمی، باعث جذابیت دوچندان آن شده است.
از دیگر جاذبههای گردشگری الشتر، میتوان به روستای کاکا رضا اشاره کرد. وجود زمینهای کشاورزی و باغهای مختلف میوه مثل آلو، زرشک، گردو، سیب و گلابی در اطراف این روستا، باعث زیبایی و جذابیت خاصی در آن گردیده است. به همین دلیل هم هست که پیشه اهالی این روستا، کشاورزی، دامداری و نیز فروش میوههای باغشان است.
روستائیان منطقه کاکارضا، در بهار و تابستان برای چرای دام هایشان به سیاه چادرهای کوه و دشت میروند و در پاییز به روستا باز میگردند.
جالب است بدانید، به دلیل تعدد وجود پل ها، استان لرستان به سرزمین پلها معروف است. علت این امر هم فراهم آوردن امکان آمد و شد مردم منطقه از بین درهها و شکافهای موجود در ارتفاعات لرستان بوده که با ساخت پل، ارتباط بین بخشهای مختلف فراهم میشده است.
روستای کاکارضا هم دارای سه پل قدیمی چند صد ساله به نامهای پل شاپوری، پل چله کش و پل آذر است.
از پل شاپوری (مربوط به دوران ساسانی) و چله کش تنها پایههایشان باقی مانده است. قسمتهای اصلی پل ۱۳۰ متری شاپوری از بین رفته و تنها بخشهایی از آن باقی مانده است. روزگاری این پل ارتفاعی بیش از ۳۰ متر داشته و از سنگهای برش خورده و ساروج ساخته شده است.
پل آذر در جاده قدیمی خرمآباد به شهرستان سلسله قرار دارد و متعلق به دوره پهلوی اول است که معماری آن را به «یوسف فشنگچی» نسبت دادهاند. پلی سنگی که به دلیل قرار گرفتن در راه باستانی اهمیت ویژهای داشته و در دورهای هم راهی به سوی الشتر فراهم میکرده، اما امروز با چهار دهانه و تاقهای رومی شکل گشوده به سوی سبزی و آب فقط ارتباط بین چند روستا را فراهم میکند.
این پل در سال ۱۳۸۰ به شماره ۳۸۴۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.