پخش زنده
امروز: -
آشنایی با بانوان کارآفرین
دو بانوی کارآفرینی که در دامداری و زنبورداری قزوین موفقیت را معنی کردند.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز قزوین؛ مهرانگیز کاکاوند دامدار و گلخانه دار در روستای فارسیان در برنامه گفت وگوی ویژه خبری گفت: من معلم بازنشسته هستم تا سال ۱۳۸۵ در آموزش و پرورش مشغول به خدمت بودم، بعد از بازنشستگی با توجه به علاقه پسرم به دامداری داشت من فکر کردم که می‌توانم همراه پسرم یه دامداری را تاسیس بکنیم و کنار همدیگر بتوانیم دامداری را اداره بکنیم. من سال ۱۳۸۵ تاسیس گاوداری داشتم در سال ۱۳۸۹ به عنوان دامدار نمونه کشوری انتخاب شدم.
کاکاوند افزود: بعد از آن هم کار دامداری را ادامه دادم و درحال‌حاضر هم دامداری دارم و هم گلخانه دارم؛ خودم و پسر با هم با همکاری همدیگر هم گاوداری و هم گلخانه را اداره میکنم.
وی گفت: من خوشبختانه با آدمای خیلی خوبی روبه‌رو بودم؛ یعنی علی‌رغم اینکه مشکلات خیلی زیاد بوده ولی آدم‌هایی سر راهم قرار گرفتند که می‌توانستند هم راهنمایی بکنند هم کمک بکنند، از طرف دیگر خودم جویا بودم. وقتی که من دامداری را شروع کردم شاید هیچ چیز نمی‌دانستم ولی انقدر کلاس‌های ترویجی را شرکت کردم، به اضافه اینکه مطالعات زیاد باعث شد که من بتوانم خیلی زود رشد بکنم.
این بانوی کارآفرین گفت: خودم خیلی تکاپو می‌کردم برای یادگیری و برای اینکه بتوانم کار بهتری را انجام بدهم، همراهی جهاد کشاورزی هم خیلی کمک کرد؛ چون من بودجه‌ای نداشتم از ان زمانی که شروع کردم بودجه آنچنانی نداشتم ولی با وام‌هایی که گرفتم توانستم دامداری ۵۰ راسی تاسیس کنم و این دامداری را تا ۱۰ راس پیش بردم، ولی متاسفانه در چند سال اخیر با توجه به شرایط نامساعدی که به وجود امده از یک طرف خشکسالی از طرف دیگر قیمت بالای نهاده‌ها و کمبود نهاده‌ها باعث شده که میزان تولید را کم کنم. این چرخه‌ای که الان می‌بینم؛ پیش میرورد نهایتا به تعطیلی دامداری‌ها منجر می‌شود. نژاد گاو‌های ما با اقلیم کشور مطابقت ندارند. این یکی از اصلی‌ترین مشکلات دامداری‌های هست.
وی عنوان کرد: دامداری‌هایی که توانایی تولید گوشت داشتند؛ دیگر نیستند. گاو هلشتاین نژاد باکیفیتی هست، اما باید بهترین غذا را دراختیارش بگذاریم، اگر حتی یک روز غذای کافی به دام نرسد، فردا بازدهی لازم را نخواهد داشت، ما نهایتا می‌توانیم ۳۰ درصد از ظرفیت این گاو استفاده کنیم.
کاکاوند افزود: ما قبلا دام‌های محلی خودمان را داشتیم، با هم تلفیق می‌کردیم، چیزی به اسم دورگه می‌شد. نمی‌گویم الان دورگه، خواهش میکنم؛ تحقیق و بررسی کنید، ببینید چه نژادی با توجه به شرایط آب و هوایی چه نژاد و دامی مناسب است؛ همان را دراختیار دامداران قرار بدهید. دامداری‌ها دوباره سرپا بشود، نیازمند گوشت از خارج نباشیم. مردم گرفتار یک کیلو گوشت نباشند. ما می‌توانیم این کار را بکنیم، ما باید گاوی را پرورش بدهیم که از ضایعات کشاورزی استفاده بکند درست همانطور که قدیمی‌های ما از ضایعات استفاده می‌کردند. من نمی‌گویم به روال قدیم برگردیم؛ می‌گویم نژادی را نتخاب کنیم که از داشته‌های داخل کشور، از باقیمانده‌ها و ضایعات داخل کشور که در کشاورزی هست بتواند استفاده بکند.
وی عنوان کرد: اکثر افراد شاغل در دامداری ها، یا روستایی هستند یا سواد کافی آنچنانی ندارند؛ نیازمند این است که ه با اطلاعات کافی بررسی و تحقیق بشود. نژاد خوبی که با وضعیت ایران مطابقت می‌کند را بیاروند به هر دامداری بدهند. اگر به هر دامداری ۵ راس دام بدهند، تا سال آینده به ۱۰ راس – ۲۰ راس افزایش پیدا می‌کند.
وی گفت: وقتی می‌خواهیم کار علمی انجام میدهیم، در حال سرمایه گذاری هستیم تا در آینده نتیجه اش ببینیم.
زهرا نجفی زنبوردار موفق شهرستان آبیک هم در این برنامه گفت: بعد از اینکه تحصیلات دانشگاهی ام به اتمام رسید؛ همیشه دوست داشتم کاری داشته باشم که به رشته تحصیلی ام که مدیریت دولتی بود مرتبط باشد؛ خیلی پیگیر شدم تا رشته مرتبط با تحصیلاتم پیدا کنم موفق نشدم و از انجایی که نمی‌توانم زندگی را بدون فعالیت بگذرانم تصمیم گرفتم که خودم برای خودم کارآفرین باشم. شغلی داشته باشم تا برای خانواده و جامعه مفید باشم. با مشورت یکی از آشنایان که وی هم زنبوردار بود وارد محیط زنبورستان شدم، با زنبور آشنا شدم و احساس کردم هر چی بیشتر برایم از زنبور می‌گفت علاقه بیشتری نسبت به زنبور دارم و وارد این حیطه شغلی شدم.
این بانوی کارآفرین گفت: زنبورداری ارتباط مستقیم با شرایط محیطی، با آب و هوا و بارش دارد؛ خشکسالی این سال‌های اخیر خیلی به این شغل صدمه وارد کرده است. من خودم در این راستا خیلی تلاش کردم، خیلی مطالعات زیادی داشتم، سمینارها، کارگاه‌های آموزشی شرکت کردم تا توانستم به درجه‌ای برسم که وارد این شغل بشوم؛ ولی در حال حاضر با چالش‌های زیادی در این شغل مواجه هستم. ما سالی یک بار برای محصولاتمان قیمت‌گذاری می‌کنیم ولی هر روز ادوات و تجهیزات مان را با قیمت‌های روز می‌خریم و این موضوع به این شغل صدمه وارد می‌کند، خیلی از همکارای ما از این صنف خارج شدند، واقعا ادامه دادن برایشان صرفه اقتصادی ندارد. زنبوداران نیاز به حمایت بیشتری از دولت هستند، جایی از مشکلات و سختی هایشان گفته نمی‌شود.
وی گفت: زمانی که وارد این کار شدم با ۵ کندو شروع کردم، مطالعه کردم، تحقیق کردم، خیلی کلاس‌های آموزشی مقدماتی داخل استان، خارج استان شرکت کردم؛ همینطور کارم را با حمایت خانواده گسترش دادم و الان کارم را به ۱۲۰ کندو دارم.
این زنبوردار آبیکی افزود: اولا که عسل به عنوان یک غذا یا یک میان وعده شیرین و خوشمزه نگاه نکنیم و عسل به عنوان یک اثر طبیعی به عنوان یک داروی طبیعی نگاه بکنیم. زنبورداری که دیدگاهش نسبت به عسل این باشد یعنی به عنوان دارو برای مصرف‌کننده به عسل نگاه بکند، همیشه دنبال این است که برای کنترل آفات و بیماری‌های زنبور عسل از روش‌های طبیعی و ارگانیک استفاده بکند کمتر سراغ روش‌های شیمیایی برود. استان قزوین، دشت قزوین به دلیل پتانسیل بالایی که برای زنبوردار دارد خیلی غنی هست، البته این چند سال خشکسالی بود، سال‌های خیلی غنی بود. با کوچ‌های به موقع و خوبی که انجام میدهیم سعی می‌کنیم از دشت که از سموم آلوده هست به سمت کوهستان‌ها برویم؛ برای کنترل بیماری‌ها دارو‌های شیمیایی استفاده نمی‌کنیم مثلا برای مهمترین آفت زنبور عسل که کنه واروا هست، سعی می‌کنیم از دارو‌های ارگانیک استفاده بکنیم از روش‌های طبیعی استفاده بکنیم تا بتوانیم عسل به عنوان یک دارو به مردم بدهیم نه به عنوان غذا، یعنی دیدگاه ما این است که عسل نه یک میان وعده و نه یک غذا، بلکه یک داور است.
وی گفت: توصیه من این است که باید زنبوردار را شناخت بعد عسل را خرید؛ باید به زنبوردار اعتماد داشته باشید شخصیتش را بشناسید بدانید تمام این نکات را رعایت می‌کند بعد اقدام به خرید عسل بکنید.
نظر شما