شهید اسدی مشکال، اولین شهید انقلاب اسلامی دزفول

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما استان خوزستان، شهید عظیم اسدی مشکال در سال ۱۳۳۶ در شهرستان دزفول متولد شد و در سیزدهمین روز از فروردین ماه سال ۱۳۵۷ به دست ساواک دزفول به شهادت رسید.

وی دانشجوی رشته ریاضی دانشگاه شهید چمران اهواز بود و به عنوان اولین شهید انقلاب اسلامی دزفول شناخته می‌شود.

زمانیکه دانشجویان دانش‌سرای تربیت دبیر و شهید چمران (جندی‌شاپور) اهواز تصمیم می‌گیرند در روز ۹ فروردین‌ماه ۱۳۵۷، برابر با چهلمین روز شهدای ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ تبریز دست به اعتراض بزنند، شهید اسدی مشکال با آن‌ها همصدا شد.

پس از اینکه عملیات علیه رژیم شاهنشاهی لو می‌رود، عظیم از موضوعی که مأموران لباس شخصی در کمین آن‌ها هستند، بی خبر بود و ساعت ۶ صبح عملیاتی را آغاز می‌کند و بلافاصله با رگبار مسلسل مأموران مواجه و دستگیر می‌شود.

اسدی مشکال را به شهربانی منتقل کرده و در هوای سرد اوایل فروردین‌ماه، با آب سرد بدنش را خیس کرده و شروع به شکنجه می‌کنند، سپس دستبند می‌زنند و به تنه درخت می‌بندند.

سرپاسبان محمدتقی حاجی عیدی از شکنجه گران شهربانی (حاجی عیدی در تاریخ ۱۳۵۷/۱۲/۲۳ به جرم شهادت عظیم به سزای عمل خود می‌رسد و اعدام می‌شود) آنقدر عظیم را شکنجه می‌دهد که زیر شکنجه از هوش رفت و پس از انتقال به سلول که پزشک ساواک او را معاینه می‌کند رو به سرگرد نوید می‌گوید: «کارش تمام است».

نام شهید عظیم اسدی مشکال که مظلومانه و به بی‌رحمانه‌ترین وجه ممکن توسط نیرو‌های فاسد رژیم به شهادت می‌رسد، به عنوان طلایه‌دار خط سرخ شهادت انقلاب اسلامی دزفول همیشه می‌درخشد.

هاشم ستاری، رئیس وقت ساواک دزفول بعد از اطلاع از شهادت عظیم به شهربانی زنگ‌زده و می‌گوید: «باید جنازه او را از بالای پل حمید آباد به رودخانه می‌انداختید که جنجال به پا نشود، ما خیلی از افراد سیاسی را که زیر شکنجه می‌میرند به رودخانه می‌اندازیم»

بعد از تحویل جنازه شهید، آثار شکنجه از قبیل؛ ضربات باتوم، سوختگی در پشت به وسیله اتو، خون‌مردگی اطراف چشم‌ها، شکسته شدن دندان‌ها، کبودی همه قسمت‌های بدن به دلیل ضربات شلاق کاملاً مشهود بوده است.

در اسناد ساواک برای سرپوش گذاشتن به شکنجه‌های وحشیانه، مرگ عظیم را در اثر اصابت سر او به جدول کنار خیابان مطرح می‌کنند و اینکه او را به بیمارستان انتقال داده و معالجه‌های مؤثر نبوده است و وی فوت‌شده است.

فردای روز سیزدهمین روز از فروردین ماه، مردم قدرشناس دزفول، تشییع بسیار باشکوهی برای او برگزار کرده به طوری که خیل جمعیت را تانک‌های رژیم شاه مشایعت می‌کنند؛ مردم از درب “مسجد جامع” تا شهیدآباد پیکر او را تشییع می‌کنند. مرحوم علامه مخبر با گریه بر پیکر عظیم نماز می‌خواند و عظیم مهمان بهشت می‌شود. سپس مردم درب منزل شهید اسدی مشکال رفته و شعار سر می‌دهند.

مرحوم علامه مخبر ۱۵ فروردین‌ماه ۱۳۵۷ در مجلس ترحیم عظیم شرکت می‌کند و منبری آتشین می‌رود که جملات سخنرانی او در اسناد محرمانه ساواک آمده است. مجلس ترحیمی که در محاصره تانک‌های دشمن در مسجد جامع برگزار می‌شود و بعد از این مراسم علامه مخبر ممنوع المنبر می‌گردد.