آیت الله سبط الشیخ انصاری، از علما و فقهای بزرگ جهان اسلام در خوزستان

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما استان خوزستان، حضرت آیت الله العظمی آقا شیخ علی آقا سبط الشیخ انصاری، عالم مجاهد، عارف زاهد، علامه فقیه است که در سال ۱۳۰۳ هجری شمسی مطابق با سال ۱۳۴۳ هجری قمری در شهر دارالمؤمنین دزفول متولد شد.

پدر ایشان مرحوم حضرت آیت الله العظمی آقا شیخ منصور سبط الشیخ از عالمان و فقهای بزرگ زمانشان بود و مادرشان بانوی مؤمنه و فاضله‌ای بود.

مرحوم حضرت آیت الله سبط الشیخ از نوادگان خاتم الفقهاء و المجتهدین شیخ مرتضی انصاری بودند و علاوه بر شاگردی در محضر پدر بزرگوارشان از درس عالمان بزرگوار از جمله حضرات آیات عظام؛ سیدحسین بروجردی، شیخ مجتبی لنکرانی، شیخ مرتضی طالقانی و … بهره گرفت.

وی سپس برای تکمیل تحصیلات دروس در سال۱۳۶۱ هجری قمری راهی نجف اشرف شد و از محضر درس مرحوم آیت‌الله شیخ مجتبی لنکرانی برخوردار شد.

بار دیگر برای ادامه تحصیلات، از دزفول خارج و به شهر مقدس قم مشرف و تا زمان حیات مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی از محضر درس ایشان بهره‌مند شد.

این فقیه عالیقدر در سن ۲۳ سالگی به مقام اجتهاد رسیدند و از علمای گرانقدری همچون آیات عظام شیخ مرتضی طالقانی، شیخ محمدمهدی سبط الشیخ الانصاری، شیخ میرزا محمدجعفر انصاری، شیخ محمدمهدی بیگدلی نجفی و شیخ منصور سبط الشیخ الانصاری اجازه اجتهاد داشتند.

مرحوم آیت الله العظمی آقا شیخ علی آقا سبط الشیخ الانصاری علاوه بر مقام استادی در علوم فقه و اصول در علوم حکمت، کلام و فلسفه و همچنین طب سنتی و شناخت گیاهان دارویی صاحب نظر و مبتکر بودند.

ایشان اهل مناجات و ادعیه و قرائت و متدبر در قرآن بود و شب‌ها به تهجد و نماز شب و تفکر در عواقب امور و محاسبه اعمال می‌پرداختند و سیمای ملکوتی وی خبر از گریه‌ها و سوز و گداز‌های این عارف الهی و طول سجود و رکوع ایشان می‌داد.

با شروع نهضت اسلامی ملت ایران به رهبری حضرت امام خمینی در سال ۱۳۴۲ وارد مبارزه بر علیه رژیم طاغوت شدند و با سخنرانی و افشاگری هایشان مردم را از جنایات و ظلم و ستم رژیم پهلوی آگاه می‌کردند و نقش بسزایی در روشنگری و هدایت مردم داشتند که نمونه بارز آن سخنرانی معظم له در حرم مطهر امامزاده سبزقبا (ع) در سال ۱۳۵۶ علیه رژیم شاه بود که منجر به دستگیری ایشان شد که با اعتراض مردمی، رژیم مجبور به آزادی این فقیه عالی قدر و رفتنشان به مشهد شد.

با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و با استقبال گسترده مردم انقلابی و شهید پرور دزفول به این شهر بازگشت و در دوران دفاع مقدس در کنار مردم و رزمندگان اسلام بودند و نقش اثرگذاری در پایداری و روحیه دادن به مردم و رزمندگان اسلام داشتند.

ایشان در امور خیریه و کمک به مستمندان و افراد مددجو کوشا و فعال بودند و با تاسیس مدرسه علمیه که به نام حضرت ابوالفضل العباس ع مزین شده است تا پایان عمر مشغول تربیت طلاب و فضلا و پاسخگویی به مشکلات و سوالات عامه مردم بودند.

از ایشان آثار زیادی بر جای مانده است که از جمله آنان می‌توان به رساله توضیح المسائل، حاشیه العروه الوثقی، حاشیه استدلالیه علی عروه الوثقی، منتخب الوسائل و  مناسک حج اشاره کرد.

البته از معظم له  آثار قلمی متعددی در خصوص علوم اسلامی، فقهی و اشعار متعدد در وصف اهل بیت (ع) موجود است که چاپ و منتشر نشده است.          

ایشان چند سال آخر عمر شریف و پر خیر و برکت خود را در حجره حوزه علمیّه‌ای که مؤسّس و بانی آن بودند سپری کرده و سرانجام صبح روز ۱۴ خرداد سال ۱۳۸۳ پس از نماز صبح در سن ۷۹ سالگی جان به جان آفرین تسلیم کردند و پیکر مطهرشان پس از تشییع با شکوه مردم قدرشناس دزفول و در مدرسه علمیّه خودشان در این شهرستان دفن و به خاک سپرده شد.