پخش زنده
امروز: -
امروز دهمین سالگرد شهادت شهید مدافع حرم، ابوالفضل شیروانیان آقازادهای که غریبانه شهید شد، است.
به گزارش خبرگزاری صداوسیما،مرکزاصفهان؛ شهید ابوالفضل شیروانیان سال ۱۳۶۲ در یک خانواده مذهبی اصفهانی به دنیا آمد. پدرش سردار مجتبی شیروانیان از پاسداران و رزمندگان دفاع مقدس بود که بارها در میدانهای جنگ تحمیلی شرکت کرده بود. به همین خاطر ابوالفضل از همان دوران کودکی با فضای رزمندگی آشنایی پیدا کرد و آنطور که مادر شهید میگوید، او از سنین خردسالی آرزو داشت مثل پدرش رخت رزم بر تن کند.
آن موقعها چهار، پنج سالش بود، میگفت من از این لباسها میخوام که بابا میپوشه.» بالاخره یکدست لباس استفاده شده حاجآقا را که کهنه شده بود، دادم به مادرم. ایشان هم یک لباس سپاهی، قد آن موقع ابوالفضل دوختند؛ با همان آرم و همان کمربند. تا مدتها بعد هر جا میخواستیم برویم آن لباسها را میپوشید.»
بزرگتر که شد در رشته ریاضی فیزیک دیپلم گرفت و بعد از آن در رشته فنی پنوماتیک که مربوط به مهندسی تعمیر و نگهداری ماشینآلات زرهی و سنگین بود، دورهای ۲۰ ماهه را تحت لیسانس یکی از شرکتهای آلمانی گذراند.
ارادت به شهید خرازی
یکی از خصوصیات بارز ش عشق و ارادت او به شهدای دفاع مقدس خصوصاً سردار شهید حاج حسین خرازی فرمانده لشکر ۱۴ امام حسین (ع) بود. همین ارادت قلبی و همینطور شغل پاسداری پدرش باعث شد او نیز کسوت پاسداری را انتخاب کند و گلزار شهدا و خصوصاً مزار حاج حسین پاتوق همیشگیاش باشد.
عشق به شهدا دل و جان ابوالفضل را آنطور صیقل داده و آماده کرده بود که به با شروع جبهه دفاع از حرم، تصمیم گرفت جزو اولین نفرات خودش را به این آوردگاه برساند.
اعزام به جبهه
فرزند رزمنده دفاع مقدس که خودش در سن ۳۰ سالگی یک رزمنده به تمام معنا شده بود، چند بار به جبهه دفاع از حرم اعزام شد.
رفت چراکه نمیخواست عاشورای سال ۶۱ هجری دوباره تکرار شود.
او میگفت، «من احساس وظیفه میکنم و باید اکنون به سوریه بروم، آدم نمیتواند قبول کند، زنده باشد و شیعه و حرم حضرت زینب (س) مورد تعرض، توهین و بیحرمتی قرار گیرد
ادای تکلیف
با شرح تخصصها و پیگیریهای مستمرش مرداد ۱۳۹۲ اعزام شد. پس از ۳۵ روز بازگشت؛ اما دیگر ابوالفضل سابق نبود. مرتبه دوم پاییز ۱۳۹۲ اعزام شد ابوالفضل چند بار به جبهه دفاع از حرم اعزام شد فرزند سردار دفاع مقدس، صبح روز ۲۳ آذرماه ۱۳۹۲ از همه همرزمانش حلالیت طلبید و راهی عملیات شد. همرزمش میگوید: «بعد از نماز به سمت قرارگاه بعدی رفتیم. در مسیر ابوالفضل هدف اصابت گلوله تکتیراندازهای تروریست قرار گرفت و به حالت سجده به زمین افتاد. من درخواست آمبولانس کردم تا آمدن آمبولانس ابوالفضل به سختی چشمانش را باز کرد، دستانش را روی سینهاش گذاشت و تعظیم کرد. چندین مرتبه این کار را تکرار کرد. نمیتوانست حرفی بزند و خونریزی داشت. بعد ابوالفضل را به بیمارستان رساندند و بعد از چهار ساعت که در کما بود، به شهادت رسید؛ و در بیست و سومین روز از آذر به آرزوی خود رسید. از ابوالفضل یک فرزند پسر به نام «محمدمهدی» به یادگار مانده است. پیکر مطهر این شهید مدافع حرم در گلستان شهدای اصفهان آرام گرفته است.
پاتوق همیشگیاش گلستان شهدا بود. زندگینامه شهدا را میدانست و همیشه سعی میکرد به وصیت شهدا عمل کند. صدق و راستی خصلت ابوالفضل بود.