کشف راهی برای درمان بیماری های التهابی روده
محققان در تازه ترین تحقیقات خود با تجزیه و تحلیل مسیر سیگنالینگ ( نشانه گذاری) روده و عصبهای آن و ارتباط آن با مغز، راهی برای درمان بیماریهای التهابی روده و درمان دردهای ناشی از اسهال و یبوست یافتند.
به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما ، پایگاه اطلاع رسانی سلول های بنیادی ایران ، اتصال روده و مغز یک آبشار سیگنالینگ (نشانه گذاری) دو طرفه پیچیده است که وظیفه حفظ عملکرد صحیح دستگاه گوارشی را بر عهده دارد و در صورت بروز اختلال ، میتواند مشکلاتی را ایجاد کند.
بخش کلیدی این محور، روده بزرگ است که آب و مواد مغذی را از غذا استخراج کرده و مواد زائد را به خارج از بدن منتقل میکند. این اندام حیاتی در طیف وسیعی از شرایط گوارشی، از جمله یبوست، اسهال، درد و التهاب نقش دارد.
اکنون، برای اولین بار محققان دانشکده پزشکی هاروارد، پنج زیرگروه متمایز از نورونهای حسی را در روده بزرگ تعریف کردند که نشانه ها (سیگنالها) را به مغز میرسانند..
در مطالعه جدیدی که روی موشها انجام شد و در مجله Cell منتشر شد، محققان دریافتند که برخی از نورونها به حس کردن نیروهای ملایم، مانند موادی که در روده بزرگ حرکت میکنند اختصاص داده شدهاند ، در حالیکه برخی دیگر نیروهای شدیدتر مانند درد را حس میکنند.
محققان معتقدند اگر یافتههای آنها در انسان تایید شود ، میتواند به دانشمندان کمک کند تا درمانهای مؤثرتری را برای درمان بیماریهایی که در هنگام اختلال در سیستم حسکننده روده-مغز ایجاد میشوند، ابداع کنند و بیماران اغلب از احساس درد در دستگاه گوارش شکایت میکنند، با اینحال، اطلاعات زیادی درباره نورونهای حسی که در روده وجود دارند و این امکان را فراهم میکنند که به محرکهای مختلف پاسخ داده شود، در دسوترس نیست.
محققان این تیم تحقیقاتی سالهای زیادی را صرف مطالعه چگونگی ارتباط نورونهای حسی در پوست با مغز کردند تا اطلاعاتی درباره حس لامسه، بهدست آورند. آنها ابزارهای ژنتیکی دقیقی را توسعه دادند که زیرشاخههای نورونهای حسی را برچسبگذاری میکنند و از این ابزارها برای کشف اطلاعات اولیه در مورد ساختار ، سازمان و عملکرد نورونهای حسگر پوست استفاده کردند.
با این حال، حتی با افزایش دانش علمی در مورد نورونهای لمسی، تحقیقات بسیار کمی بر درک نورونها در سایر قسمتهای بدن، از جمله سیستم گوارشی متمرکز شده است.
محققان مدلهای موشهای دارای برچسب ژنتیکی را که در آزمایشگاه توسعه داده شده بودند را برای مطالعه نورونهای روده بزرگ تغییر دادند. آنها کشف کردند که پنج زیرگروه از نورونهای حسی در پوست نیز، در روده بزرگ یافت میشود. با این حال، نورونهای کولون و لمسی شکلهای مشخصی داشتند و زیرگروههای نورونهای کولون نیز از نظر شکل از یکدیگر متفاوت بودند.
محققان اعلام کردند فرم سلول ، زیربنای عملکرد آن است ، بنابراین با توجه به اینکه که نورونهای روده بزرگ با یکدیگر متفاوت هستند، به نظر میرسد که آنها عملکردهای متفاوتی داشته باشند.
برای بررسی عملکرد، محققان روده بزرگ را با یک بالون کش دادند - تقلید از اتساع طبیعی - و فعالیت را در انواع متمایز نورونها ثبت کردند. دو نوع از نورونها، به نیروهای ملایم پاسخ دادند، شبیه به کشش خفیفی که ممکن است هنگام حرکت غذای هضم شده یا مدفوع در روده بزرگ اتفاق بیفتد.
دو نوع دیگر به نیروهای شدید، مانند کشش شدیدتر پاسخ دادند. هنگامی که محققان به طور مصنوعی این نورونهای پرقدرت را فعال کردند، موشها طوری رفتار کردند که انگار درد دارند. هنگامی که آنها نورون را با بالاترین آستانه نیرو خارج کردند، پاسخ درد کاهش یافت. تحریک التهاب در موش باعث شد یکی از زیرگروههای عصبی حسکننده درد حتی واکنشپذیرتر شود.
جالب توجه است که این نقشها بر روی نقش نورونها در پوست ترسیم شدهاند، که نشان میدهد ممکن است عملکرد در سراسر سیستمهای اندام حفظ شود. این مطالعه بینش انتقادی را در مورد مکانیسمهای عصبی زیستی اساسی احساس کولون ارائه می کند و برای اولین بار، محققان توانستند آناتومی، فیزیولوژی و عملکرد نورونهایی را که کولون را عصبدهی میکنند ، کشف کنند.
در حالی که نتایج باید ابتدا در انسان تایید شود، محققان اعلام کردند کار آنها روزی میتواند از توسعه درمانهای بهتر برای بیماریهای مختلف گوارشی خبر دهد. هدف قرار دادن نورونهای با قدرت کم، میتواند برای درمان بیماریهای مرتبط با حرکت مانند یبوست و اسهال مفید باشد، در حالی که هدف قرار دادن نورونهای با نیروی بالا ، میتواند برای درمان دردی که منشا آن روده بزرگ است مفید باشد.
محققان تاکید کردند یافتن راهی برای هدف قرار دادن این نورونها برای درمان درد بیمار در حالی که التهاب را با داروهای ضد التهابی تحت کنترل قرار دادهاند، یک نیاز درمانی بزرگ است.