گزارش ویدئوگرافیک العربی درباره تونل‌های غزه

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ با آغاز عملیات زمینی رژیم اشغالگر اسرائیل در داخل نوار محاصره شده غزه، علیرغم ادعا‌هایی که درخصوص آمادگی زرادخانه نظامی اش دارد، موضوع هزینه‌های مقاومت برایش همچنان ناشناخته باقی مانده است. 

شبکه تونل‌های غزه با توجه به انشعابات و گسترش زیرزمینی آن، متروی غزه نامیده می‌شود. در مطالعه‌ای که موسسه جنگ مدرن در کالج نظامی وست پوینت آمریکا انجام داده است، این تونل‌ها به عنوان شهر زیرزمینی واقعی توصیف شده است. تخمین زده می‌شود که ۱۳۰۰ تونل به طول ۵۰۰ کیلومتر درعمق چند متری وجود داشته باشد کارشناسان نظامی تخمین می‌زنند که جنبش مقاومت از پایان انتفاضه دوم فلسطین بیش از پیش این تونل‌ها را توسعه داده باشد تا در مقابل تجاوزات مکرر اشغالگران به نوار غزه به سلاح راهبردی منحصر به فردی تبدیل شود.
شبکه تونل‌های غزه سه نوع دسته بندی می‌شوند: تونل‌های تهاجمی که برای نفوذ به مرز‌های سرزمین‌های اشغالی و حملات به پشت خطوط رژیم اشغالگر طراحی شده اند، زیرا به رزمندگان مقاومت اجازه می‌دهد تا از زیرزمین موشک شلیک کنند، مشابه تونلی که گردان‌های قسام برای عملیات وفا الاحرار در مرز شرقی رفح ساخت و یک تانک اسرائیلی از پشت خط رژیم اشغالگر مورد حمله قرار داد و گلعاد شالیط نظامی اسرائیلی را در ژوئن ۲۰۰۶ به اسارت گرفت.
این عملیات ویژه تحول راهبردی نظامی مقاومت را نشان داد و ارتش رژیم اشغالگر را سردرگم کرد و مقاومت از طریق آن توانست یکهزار اسیر فلسطینی را در معامله‌ای که در رسانه‌ها به معامله شالیط معروف است، آزاد کند.
همچنین تونل‌هایی دفاعی وجود دارند که برای کمین و تردد رزمندگان به دور از چشم هواپیما‌های اسرائیلی و حملات آن‌ها استفاده می‌شود، علاوه بر آن از تونل‌های تدارکاتی به عنوان اتاق فرماندهی و مدیریت نبردها، استقرار فرماندهان و نیرو‌های عملیاتی و ذخیره تجهیزات نظامی استفاده می‌شود. این تونل‌ها شامل بخش‌هایی برای ارتباطات سیمی داخلی مقاومت است.
تونل‌های مقاومت که نشان دهنده شکست تکنیک‌های امنیتی اسرائیل در سال‌های گذشته و شکست دیوار امنیتی حاسل بود، به گفته کارشناسان نظامی، اشغالگران را مجبور به روبرو شدن با جنگ ترکیبی سه شاخه‌ای کرد. جنگی که در آن با آتش از ساختمان ها، پهپاد‌ها و از زیر زمین مواجهند.