نمایش مسیر تولید مواد غذایی در برنامه «روزینو»

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، تهیه کننده برنامه «روزینو» در مصاحبه اختصاصی با شبکه خبر در بخشی از سخنانش درباره نوآوری این برنامه گفت: پیشتر وقتی می‌خواستیم درباره زنجیره تولید و کشاورزی صحبت کنیم معمولا ساختارشان ساختار آموزشی بود که در کتاب‌های درسی یا مستند‌های علمی به آن‌ها پردخته می‌شد.

ساسان گلستانه افزود:، اما اکنون باورمان بر این است که حوزه کشاورزی بخصوص در ایران با تنوع اقلیم و گستردگی جغرافیایی، ظرفیت این را دارد که بتوانیم برنامه‌ای تولید کنیم که خود این برنامه دیدنی و جذاب باشد و در عین حال بتواند سوالات مخاطب را پاسخ دهد، اما لزوما نه به صورت یک برنامه آموزشی صرف.

وی درباره ساختار برنامه گفت: اولا این برنامه در ساختار یک سفرنامه است، برنامه‌ای است که دو تا راوی خانم آن را گزارش می‌کنند در نقاط مختلف کشور با هدف به پایان رساندن ماموریتی که از طرف برنامه در هر قسمت به آن‌ها ارایه می‌شود، این برنامه تولید می‌شود.

تهیه کننده برنامه «روزینو» درباره سهم هر استانی افزود: تعداد برنامه‌هایی که در فصل یک ساخته می‌شود ۱۸ برنامه است و اگر شرایط به نحو مساعد پیش برود برای تولید فصل‌های بعدی، می‌توانیم تنوع و گستردگی هم محصولات کشاورزی و هم جاذبه‌های اقلیمی، گردشگری و فرهنگی کشورمان را بیشتر نشان بدهیم.

گلستانه افزود: در این برنامه به محصولات زراعی، باغی، دامپروری و شیلات پرداخته می‌شود و تا اینجای برنامه خیلی از این محصولات بخصوص محصولاتی که دارای اولویت هستند و بحث امنیت عذایی بر مبنای ان‌ها پایه ریزی می‌شود مثل گندم و برنج، بررسی شده است و یکی از هدف‌های برنامه «روزینو» اصلاح الگوی مصرف و ارایه پیشنهادات جدید غذایی به جامعه است.

وی گفت: در قسمت‌های بعدی شیلات، پرورش شتر و شترمرغ و تولید زیتون و زرشک، از موضوعاتی است که به آن‌ها پرداخته می‌شود واستان‌های خراسان جنوبی، قزوین و گیلان، از جمله استان‌هایی است که برنامه درباره آن‌ها ساخته می‌شود.

گلستانه درباره مستند بودن این برنامه هم گفت: یکی از ویژگی‌های ساختاری کار، حضور دو مجری بازیگر است و کار هم در رده قالبی قرار می‌گیرد که به آن برنامه واقع نما می‌گویند، بخشی از این کار که مجری انجام می‌دهد مستند است و مبتنی بر متن است.

وی گفت: متن هم برای تیم تولید و کارگردانی مهم است که بدانند تمرکزشان را روی چه موضوعاتی قرار دهند و هم از این لحاظ مهم است که بتواند چهارجوب گفتمان برنامه را ایجاد بکند، حتی بتواند پیشنهاداتی به راویان برنامه بدهد. بیشتر آن بحشی که به عنوان دیالوگ است، پیشنهاد است، پیشنهاد برای ایجاد گفتگو و تامل و طرح سوال. چیزی که خیلی مهمهاین است که سوالات درست و دقیقی پرسیده شود. متن استخوان بندی و چهارجوب اصلی برنامه ما را تشکیل می‌دهد، اما از ظرفیت‌های فردی و بداهه راویان هم نباید غافل شویم.