زبان اشاره ؛زبانی برای ارتباط با دنیای سکوت

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای استان آذربایجان غربی فدراسیون جهانی ناشنوایان در سال ۱۹۵۱ به عنوان نهادی غیردولتی با هدف حمایت از ناشنوایان، احقاق حق ناشنوایان، شناسایی و بهبود مشکلات زندگی روزمره آن‌ها و همچنین فراهم کردن شرایط تحصیل، اشتغال و زندگی برابر با سایر افراد تشکیل شد.

این فدراسیون همواره بر برابری حقوق و احترام برای همه افراد جامعه بدون توجه به رنگ، نژاد، جنسیت، ملیت و عوامل دیگر تاکید کرده است و بیش از ۱۳۰ کشور جهان در آن عضو هستند.

نامگذاری روز ناشنوایان در ایران

در ایران نیز از سال ۱۳۸۰ شورای فرهنگ عمومی این روز را گرامی داشته و برای ناشنوایان عزیز این روز را جشن می‌گیرند. امروزه از سوی تمام کشور‌های دنیا اقداماتی از جمله ابداع زبان اشاره، اختراع دستگاه‌های بهبود شنوایی مثل سمعک و ایجاد شرایط مناسب برای آموزش ناشنوایان انجام شده است.

۳۰ سپتامبر روز جهانی ناشنوایان نامگذاری شده است

زبان اشاره زبان اصلی ناشنوایان در سراسر جهان است.

تاکنون در تحقیقات مختلف بیش از صد زبان اشاره گوناگون نام برده شده است. این زبان‌ها دارای ویژگی بصری – فضایی هستند. دست‌ها و حالت چهره در این زبان‌ها نقش اساسی دارند چراکه بسیاری از اطلاعات دستوری مثل استفهام، قید و … از طریق حالات چشم، ابرو و لب‌ها بیان می‌شود.

در زبان‌های اشاره برای نشان دادن زمان افعال از فضا استفاده می‌شود برای مثال هنگام ادای افعالی که مربوط به گذشته‌اند به پشت سر اشاره می‌شود.

به همین ترتیب اشاراتی که از محل اشاره به سمت جلوتر متمایل شوند مفهوم آینده را می‌رسانند.

در این حالت کمر و گردن به سمت جلوی بدن متمایل می‌شوند. زبان‌های اشاره زبان‌هایی مستقل از زبان‌های گفتاری و البته تحت تأثیر آن‌ها هستند. در زبان اشاره ترتیب کلمات جمله بیشتر به صورت فاعل – فعل – مفعول است.