الخلیل از شهری در معرض خطر تا پایتختی جهان اسلام

اهمیت تعیین الخلیل به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ عاطف ابو یوسف وزیر فرهنگ فلسطین اعلام کرد این رویداد اهمیت زیادی دارد، چون جهان اسلام پس از انتخاب الخلیل به عنوان پایتخت فرهنگی در سال ۲۰۲۶، تلاش‌های فرهنگی خود را در این شهر متمرکز خواهد کرد.

در همین راستا قرار است طرح‌ها و برنامه‌هایی برای تقویت هویت اسلامی در شهر الخلیل تدوین و با هرگونه اقدام و سیاست رژیم اشغالگر برای محو هویت تاریخی، ملی و اسلامی این شهر مقابله شود.

پیش از این، قدس به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال ۲۰۱۹ و پایتخت فرهنگ عربی در سال ۲۰۰۹ انتخاب شده بود و شهر بیت لحم هم در سال ۲۰۲۰ پایتخت فرهگ عربی بود.

چنین نام‌گذاری‌هایی گواهی بر اهمیت فرهنگی شهر‌های فلسطینی از جمله الخلیل برای جهان اسلام و عرب است.
شهرالخلیل یکی از متقدم‌ترین و پیش رو‌ترین شهر‌های جهان است و تاریخ این شهر به عصر مس باز می‌گردد، چیزی بیش از سه هزار سال قبل از میلاد مسیح.

این شهر هم اکنون در جنوب بخش غربی فلسطین واقع است. در این شهر بیش از دویست هزار فلسطینی و صد‌ها نفر از یهودیان مهاجر صهیونیستی زندگی می‌کنند.

رژیم صهیونیستی کرانه غربی و شهر الخلیل را در سال ۱۹۶۷ اشغال کرد و هرگز از سوی جامعه بین الملل به رسمیت شناخته نشد.

بخش قدیمی شهر الخلیل از سال ۱۹۶۷ میلادی تحت کنترل رژیم صهیونیستی است و قریب به ۴۰۰ صهیونیست در شهرک‌های غیرقانونی ساخته شده در این شهر، ساکن هستند.

این رژیم، آرام آرام صهیونیست‌های مهاجر را در این شهر ساکن کردند و با غصب خانه‌های فلسطینی‌ها آن‌ها را میان مسلمانان جای دادند.

همچنین یک سایت نظامی ایجاد کردند که صد‌ها نفر از نظامیان اسرائیلی از آن محافظت می‌کنند.

این در شرایطی است که سازمان ملل همه این شهرک نشینی‌ها و تجاوزات را غیر قانونی می‌داند و رژیم صهیونیستی به دروغ همواره بر این مسأله تاکید می‌کند که تاریخ یهود در این شهر به هزاران سال می‌رسداما هیچ دلیل تاریخی و سندی برای اثبات این ادعا وجود ندارد.

رژیم صهیونیستی به رغم مخالفت شورای امنیت سازمان ملل متحد برای اجرای طرح الحاق شهرک‌های صهیونیست نشین در کرانه باختری و قدس به سرزمین‌های اشغالی تلاش می‌کند.

در حال حاضر حرم ابراهیمی به دو بخش تقسیم شده است به این شکل که مسلمانان در صحن جامع ابراهیم نماز به جا می‌آورند و یهودیان در بخشی دیگر.

در سال ۱۹۹۴ شهرک‌نشینان یهودی با گشودن آتش به روی نمازگزاران مسلمان در این مسجد مقدس، ۲۹ نفر را کشتند و بیش از ۱۰۰ نفر دیگر را زخمی کردند؛ بعد از آن بود که این مکان به مناطق نماز یهودیان و مسلمانان تقسیم شد.

الخلیل در کرانه باختری نقطه عطفی در درگیری‌های بین شهرک نشینان و فلسطینی‌ها است. با وجود فشار‌های صهیونیستی بیش از ۲۰۰ هزار فلسطینی در این شهر زندگی می‌کنند.

رژیم صهیونیستی در راستای توطئه الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری به سرزمین‌های اشغالی شروع به تغییر نام خیابان‌هایی از مرکز شهر الخلیل کرده است.

فلسطینی‌های ساکن در این شهر از حضور بسیار نظامیان و سربازان در این بخش شکایت می‌کنند و نیز از دیوار‌های امنیتی بسیار زیاد شاکی هستند که مانع رفت و آمد آن‌ها به همه بخش‌های این شهر می‌شود.

رژیم صهیونیستی در راستای سیاست‌های یهودی سازی فلسطین همواره به زور متوسل شده اند تا زمین‌ها و خانه‌های فلسطینی را که نسل به نسل به آن‌ها رسیده است، از مالکان بگیرند و به یهودیان بدهند. اتخاذ این رویکرد بار‌ها درگیری‌هایی را در این شهر رقم زده است.

سایه حمایتی یونسکو برای الخلیل

یونسکو برای مقابله با دست اندازی‌های صهیونیست‌ها پوشش حمایتی فرهنگی برای الخلیل ایجاد کرده است.

رژیم صهیونیستی از مدت‌ها پیش در تلاش بود تا این شهر باستانی را به عنوان میراث فرهنگی جهانی در یونسکو بنام خود ثبت کند، اما چهل و یکمین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو در ژوئیه ۲۰۱۷ در شهر کراکوف لهستان برگزار شد که طی آن شهر الخلیل در سرزمین‌های فلسطین به عنوان میراث جهانی به ثبت رسید. این تصمیم با ۱۲ رای مثبت در مقابل تنها ۳ رای منفی گرفته شد.

در حالت عادی روند قرارگرفتن اماکن در فهرست یونسکو چندین سال طول می‌کشد، اما فلسطینی‌ها خواستار مذاکره و رایزنی سریع‌تر در این‌باره شده بودند. استدلال فلسطینی‌ها این بود که الخلیل به دلیل آنکه تحت اشغال رژیم صهیونیستی است، در معرض تخریب قرار گرفته است. یونسکو نیز با پذیرش این مسئله به روند پیوستن این شهر به فهرست اماکن در معرض خطر سرعت بخشید.

براساس این تصمیم یونسکو، همه ادعا‌های رژیم صهیونیستی رد می‌شود و رژیم صهیونیستی دیگر نمی‌تواند ادعای حاکمیتی و حتی تاریخی روی منطقه الخلیل داشته باشد. اکنون این منطقه به طور رسمی متعلق به فلسطینیان است و اقدامات غیرقانونی رژیم صهیونیستی در این منطقه بیش از پیش مورد نظارت بین‌المللی قرارمی‌گیرد.

در گزارش رسمی یونسکو بار‌ها علیه اشغالگری رژیم اشغالگر قدس اشاره شده و به اهمیت حفاظت فراگیر و همکاری جهانی از آثار و محوطه‌های فلسطینیان تاکید شده و برنامه‌ی ویژه‌ای برای مرمت و مدیریت این مکان بسیار ارزشمند جهانی به صورت اضطراری در نظر گرفته شده است.

الخلیل، بزرگ‌ترین شهر در کرانه غربی رود اردن است که در ۳۰ کیلومتری جنوب بیت المقدس واقع شده است؛ این شهر که در ظاهر به وسیله دولت خودگردان فلسطین اداره می‌شود حدود ۲۳۰ هزار نفر جمعیت مسلمان را در خود جای داده‌است.
این منطقه از قدیمی‌ترین شهر‌های فلسطین است که گفته می‌شود تاریخ ۶ هزار ساله دارد و نزد همه ادیان آسمانی، مقدس است. الخلیل پس از مکه، مدینه و قدس، چهارمین شهر مقدس مسلمانان به شمار می‌رود.

الخلیل ساختمان‌های قدیمی زیادی از جمله آرامگاه حضرت ابراهیم (ع)، اسحاق (ع)، یعقوب (ع) و هسمرانشان را در خود جای داده‌است.

در سال ۱۹۷۲، عهدنامه بین المللی «میراث جهانی یونسکو» به تصویب کنفرانس عمومی این سازمان رسید. موضوع این عهدنامه حفظ آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی بشر است که اهمیت جهانی دارند و متعلق به تمام انسان‌های زمین، فارغ از نژاد، مذهب و ملیت خاص هستند.

بر پایه این کنوانسیون کشور‌های عضو یونسکو، می‌توانند آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت در عین باقی ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه، به عهده تمام کشور‌های عضو خواهد بود. از جمله مزایای مهم این کنوانسیون، خاصه برای کشور‌های در حال توسعه، دست‌یابی به صندوق میراث جهانی است.

به منظور شناسایی، حفاظت و معرفی محوطه‌های میراث جهانی، سالانه مبلغی حدود ۴ میلیون دلار در اختیار کشور‌های عضو قرار می‌گیرد. هم‌چنین در مواردی که آسیب‌های انسانی یا طبیعی به محوطه‌ها وارد می‌شود، کمک‌های فوری برای تعمیر این آسیب‌دیدگی‌ها در اختیار کشور‌های عضو قرار می‌گیرد. در مورد فهرست میراث جهانی در خطر نیز توجه و کمک‌های مالی ملی و بین‌المللی بر محافظت از این محوطه‌ها که به طور خاص در معرض خطر قرار دارند، اختصاص می‌یابد.

اکنون با تعیین الخلیل به عنوان پایتخت جهان اسلام در سال ۲۰۲۶ امید می‌رود این شهر بیش از پیش در کانون توجهات جهانی و منطقه‌ای بخصوص در جهان اسلام قرار گیرد و به تبع آن رژیم صهیونیستی نیز برای ادامه سیاست‌های توسعه طلبانه خود تحت فشار‌های جهانی قرار گیرد. اما با توجه توسعه طلبی‌های روز افزون صهیونیست‌ها بخصوص بعد از تشکیل دولت افراطی نتانیاهو نیاز است که جهان اسلام منتظر سال ۲۰۲۶ نماند و از هم اکنون تلاش‌های خود را بکار بگیرد. احمد کاظم زاده