پیوستن به بریکس، نشانه سرعت بخشی به تولد جهانی جدید

«بسم الله الرحمن الرحیم

سرکارخانم ماپیسا نکاکولا

رئیس محترم مجمع ملی جمهوری آفریقای جنوبی

جناب آقای آموس ماسوندو

رئیس محترم شورای ملی استان‌های آفریقای جنوبی

همکاران محترم.

 

بسیار خرسندم که امروز در نهمین مجمعِ پارلمانیِ بریکس در شهر زیبای ژوهانسبورگ حضور دارم. از پارلمانِ آفریقای جنوبی برای میزبانی و اقدامات شایسته در برگزاری این رویدادِ مهم سپاسگزاری می‌نمایم. همچنین از تلاش‌ها و پیگیری‌های دولتِ آفریقای جنوبی برای عضویت جمهوری اسلامی ایران در گروه بریکس، قدردانی می‌کنم. امیدوارم نتایج این نشست گامی مؤثر در جهت تقویت هرچه بیشتر همفکری و همکاری میان پارلمان‌هایِ عضو مجمع باشد. 

 

 

بدون شک برگزاری این مجمع با موضوع «بهره‌گیری از چندجانبه‌گرایی دیپلماسیِ پارلمانی برای تعمیق مشارکتِ آفریقا و تسریع در اجرای توافقنامهِ تجارتِ آزاد» و حضور پارلمان‌های کشور‌های عضو، فرصتِ مغتنمی برای رایزنی، تبادلِ نظر و حرکتی پویا در راستای تبیینِ نقشِ دیپلماسی پارلمانی و تقویت چندجانبه گرایی است. 

 

جناب رئیس،

‎روسای محترم مجالس؛

‎خانم‌ها و آقایان؛

 

‎همه ما می‌دانیم که نظم بین‌المللی کنونی آنطور که جهان به آن نیاز دارد، کار نمی‌کند. مشکلاتِ متعددی در جهان وجود دارد که سیستم بین‌المللیِ موجود یا قادر به حل آن نیست یا تمایلی برای حل آن از خود نشان نمی‌دهد. فهرست مشکلات، طولانی و هراس آور است. جهان به سمت یک رکودِ اقتصادی حرکت می‌کند. بحرانِ مواد غذایی در سراسر جهان تشدید شده است. فناوری گرچه به سرعت رشد می‌کند، اما هنوز با رفاهِ مردمِ جهان پیوند نخورده و برای تهدیداتِ اقتصادی و اخلاقیِ ناشی از رشدِ آن، تدبیری اندیشیده نشده است. بی‌ثباتی سیاسی در اکثرِ کشور‌ها تشدید شده و گرایش به افراطی گری، در حال تقویت است. مناقشاتِ مرزی با بحران‌هایی مانندِ بحرانِ آب تلفیق شده و تروریسم، امنیتِ بخش‌های مختلفی از جهان را به خطر انداخته است. جنگ‌ها آغاز می‌شود بدون اینکه دورنمایی برای پایان آن‌ها وجود داشته باشد آن هم در حالی که برخی قدرت‌های غربی تلاش می‌کنند سازمان ملل را به سازمانِ چند دولتِ خاص تبدیل کرده و با شعارِ حقوقِ بشر جنایت علیه بشریت را توجیه کنند. نتیجه این وضعیت، انباشتِ بی سابقهِ مشکلاتِ جهانی و تشدیدِ بحران‌های بین‌المللی است.

 

‎همه جهان انتظار دارد نظم جهانی، در خدمتِ رفاهِ ملت‌ها، کاهش مشکلات مشترکِ بین‌المللی، حمایت از محیط زیست، حل بحران آب، تأمین غذای کافی برای همه مردم جهان، افزایشِ قدرت خرید مردم، استفاده اخلاقی و بهینه از فناوری، مبارزه با تروریسم و تقویت اصولِ اخلاقی قرار داشته باشد؛ اما متاسفم که بگویم اکنون چنین وضعیتی وجود ندارد.

 

‎نظم بین‌المللی نیازمند بازنگری عمیق است و بریکس، امروز مهم ترینِ نمادِ تلاش برای عادلانه‌تر و منصفانه‌تر کردن این نظم در سراسر جهان محسوب می‌شود. تمایلِ فزایندهِ کشور‌ها برای پیوستن به بریکس، نشانه بسیار مهمی از علاقه آن‌ها به سرعت بخشیدن به تولدِ یک جهانِ جدید، مبتنی بر چند جانبه گرایی عمیق و توجه به حوزه‌های اجتماعی است.

 

‎همکاران محترم؛

 

‎بطور قطع برای رسیدن به اهدافمان نیازمندِ تغییر در برخی حوزه‌ها هستیم؛ که مهم‌ترین آن‌ها حوزه اقتصاد است. زیرساختِ کنونیِ اقتصادِ جهانی تا حد زیادی در اختیارِ برخی قدرت‌های غربی قرار دارد. برخی کشور‌های غربی و در رأس آن‌ها آمریکا، در این باره کاملا صریح بوده‌اند که مایلند زیرساختِ اقتصادِ جهانی را تبدیل به سلاحی علیه رقبای خود کنند. استفاده فزاینده از تحریم‌ها به عنوان یک سلاح علیه دیگر کشورها، اعتماد کشور‌ها به زیرساختِ مالی جهان را مخدوش کرده است. اتصال به سیستمِ جهانی بانکی، یک حقِ بین‌المللی است؛ اما می‌بینیم که آمریکا و برخی قدرت‌های دیگر، نیازِ سایر کشور‌ها به این زیرساخت را گروگان گرفته و مانع استفاده از آن برای تامین دارو و مواد غذایی می‌شوند. همین اتفاق برای نگهداری ذخایرِ ملی کشور‌ها به دلار رخ داده است. کشور‌ها ذخایر خود را به دلار نگه می‌دارند برای اینکه راحت‌تر و در مقیاس وسیع تری قادر به هزینه کرد ِ آن باشند؛ اما اکنون وضعیت برعکس شده و دولت آمریکا از وابستگی دیگر کشور‌ها به دلار برای بلوکه کردن دارایی‌ها و محدود کردن معاملات آن‌ها استفاده می‌کند.

 

‎در حوزه سیاسی و ژئوپلتیکی نیز وضع بهتر از این نیست. جنگ اوکراین و تلاش برای ایجاد بی‌ثباتی در کشور‌های مستقل، دو نمونه‌ای است که می‌تواند وضعیت ناگوارِ سیاستِ بین‌المللی را به خوبی توضیح بدهد. ما در جمهوری اسلامی ایران از ابتدا به صراحت اعلام کرده‌ایم که خواهان توقف فوری جنگ در اوکراین هستیم؛ اما همزمان این موضوع را نیز با شفافیت اعلام کرده‌ایم که توسعه طلبی ناتو و آمریکا، مهم‌ترین عامل ایجاد کننده این جنگ بوده است. 

 

هم اکنون آمریکا اصلی‌ترین کشوری است که عملا با توقف جنگ در اوکراین مخالفت کرده و همه فرمول‌های آتش بس و صلح را وتو می‌کند. همزمان می‌بینیم آمریکا در کشور‌هایی مانند ایران که در مقابل آن‌ها قادر به راه اندازی جنگ متعارف نیست، از فرمولِ جنگ‌های ترکیبی استفاده می‌کند که هدف از آن ایجاد بی‌ثباتی داخلی، تولیدِ فشارِ اقتصادی و ترکیبِ آن‌ها با حملات سایبری، عملیات‌های اطلاعاتی و فشار روانی و رسانه‌ای با استفاده از فناوری‌هایی مانندِ هوش مصنوعی است. این روندِ خطرناک در حال توسعه به سایر کشورهاست.

 

‎در واکنش به این وضعیت، امید‌ها به مجامعی مانند بریکس بسته شده است تا بتوانند گزینه‌های جدیدی به جامعه بین‌المللی عرضه کنند. 

 

‎خانم رییس؛

 

‎جهان اکنون نیازمند عدالت طلبی و معنویت گرایی است و بریکس می‌تواند نقش مهمی در این راستا ایفا کند. بریکس قبل از هر چیز باید تلاش‌های خود برای ایجاد یک زیرساخت مالیِ مستقل بین‌المللی که متمرکز بر حذف انحصار‌ها در حوزه‌هایی مانند بانک و پیام رسان‌های مالیِ بین‌المللی باشد را تقویت و شرایط مشارکت کشور‌ها در آن را آسان‌تر کند. تلاش برای دلار زدایی از تجارت جهانی، خدمتی بزرگ به رفاه ملت‌های در حال توسعه است. اعضای بریکس نیازمندِ سرمایه گذاری مشترک روی کریدور‌هایی هستند که به عنوان شریان‌های مبادله کالا، خدمات و انرژی، ایفای نقش کرده و مدیریت آن‌ها در انحصار قدرت‌های بزرگ غربی نباشد. ما همچنین نیازمندِ یک عزم ژئوپلتیکی جدید هستیم که راه حل‌های صلح آمیز برای بحران‌های بین‌المللی و جنگ‌ها را پیشنهاد کند و مناقشات مرزی را با گفتگو حل و فصل نماید.

 

تجربه تاریخی چند سده گذشته نشان میدهد پیشرفت، رشد اقتصادی و حل مشکلاتِ بین‌المللی بدون توجه به اخلاق، فرهنگ، معنویت و آموزه‌های دینی و الهی پایدار نخواهد بود. اتفاقاتِ تلخی مانندِ قرآن سوزی نشان می‌دهد که ما نیازمند جلب توجه مجدد جهانی به آموزه‌های بلند دینی و انسانی هستیم. ممانعت از برافروخته شدن آتشِ منازعات مذهبی و توجه جدی‌تر به آسیب‌های اجتماعی، هدف دیگری است که من فکر می‌کنم کشور‌های عضو بریکس می‌توانند در این زمینه پرچم دار یک حرکت جدید بین‌المللی باشند.

 

‎خانم‌ها و آقایان؛

 

‎اجازه دهید در پایان بر یک نکتهِ دیگر هم تاکید کنم. بریکس باید علاوه بر مسایل اقتصادی، برنامه روشن سیاسی داشته باشد. من فکر می‌کنم بریکس، باید دورنمای ایجاد یک گروهِ ۲۰ جدید را در دستور کار خود قرار دهد و پارلمان‌های کشور‌های عضو می‌توانند زیرساخت حقوقی لازم برای این تحول بزرگ را ایجاد کنند. پیشنهاد می‌کنم برای تسهیل این امر گروه‌های پارلمانیِ بریکس در پارلمان‌ها تشکیل شود تا بتوانند با یکدیگر درباره این مسائلِ مهم به گفتگو و رایزنیِ مستمر بپردازد. از توجه شما سپاسگزارم»