آیت الله مدنی دومین شهید محراب

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان لرستان، آیت الله سید اسدالله مدنی در سال ۱۲۹۲ هجری شمسی در آذرشهر از توابع تبریز به دنیا آمد. مجاهدی که در سنگر نماز به شهادت رسید و دومین شهید محراب شد.

وی در چهار سالگی مادر و در ۱۶ سالگی پدر را از دست داد، اما با وجود مشکلات فراوان علوم مقدماتی دینی را نزد میرزا محمدحسن منطقی و میرزا محسن میرغفاری فراگرفت و برای ادامه تحصیلات عازم حوزه علمیه قم شد.

 آیت الله مدنی همچنین در محضر اساتیدی همچون آیت اللّه حجت کوه کمری، آیت اللّه سید محمدتقی خوانساری، سید محسن حکیم، سید عبدالهادی شیرازی، سپس امام خمینی (ره)، آیت الله سید ابوالقاسم خویی دروس را فراگرفت و از آیت الله خویی اجازه اجتهاد را دریافت کرد.

شهید مدنی مبارزات سیاسی و اجتماعی خود را از دوران تحصیل در قم آغاز کرد و در اولین فعالیت‌های خود مدتی به زادگاه خود آذرشهر بازگشت و علیه نفوذ اقتصادی، اجتماعی بهائیان در آذرشهر سخنرانی‌هایی کرد که به اخراج بهائیان از شهر منجر شد. در پی آن شهربانی آذرشهر وی را مدتی به همدان تبعید کرد. در دورۀ زمامداری جمال عبدالناصر در مصر، آیت الله مدنی در رأس هیئتی از علمای ایرانی حوزه علمیه نجف برای افشاگری علیه دولت کودتای فضل الله زاهدی به آن کشور سفر کرد.

در پنجم مرداد سال ۱۳۴۱ وی از عراق وارد همدان شد و در جریان اعتراض به تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی در سخنرانی خود در مسجد جامع همدان، مردم این شهر را به حمایت از مبارزات حوزۀ علمیه قم فراخواند.

آیت الله مدنی پس از درگذشت آیت الله سید محسن حکیم، مرجعیت آیت الله امام خمینی (ره) را در همدان مطرح کرد. رفت وآمد‌های وی به همدان و نجف تا اوایل سال ۱۳۵۰ هجری شمسی ادامه داشت و در این زمان به دعوت مردم و روحانیون شهر خرم آباد وارد این شهر شد.

سید اسدالله مدنی فعالیت خود را در خرم آباد با تدریس درس خارج در حوزه علمیه کمالوند آغاز کرد و پس از مدتی سرپرست این مدرسه شد. با گذشت زمان اندکی به عنوان وکیل تام الاختیار امام خمینی (ره) و نماینده ایشان به روحانیان و مردم خرم آباد معرفی شد. 

با ادامۀ سخنرانی‌های سیاسی آیت الله مدنی، در مهر ۱۳۵۴ از ساواک تهران به ساواک لرستان دستوری ابلاغ شد که وی به مدت سه سال به منطقۀ نورآباد ممسنی اعزام شود و مجدد در مرداد ۱۳۵۶ محل تبعید وی به گنبدکاووس تغییر پیدا کند. به دلیل بیماری، کمیسیون امنیت اجتماعی خرم آباد محل تبعید وی را از مرداد ۱۳۵۷ به شهرستان مهاباد تغییر داد. با محاصره منزل امام خمینی (ره) در مهر ۱۳۵۷ در نجف، آیت الله مدنی همراه جمعی از روحانیون تبعیدی با صدور اعلامیه‌ای به این اقدام رژیم بعثی عراق اعتراض کرد و اوایل دی ماه ۱۳۵۷ هجری شمسی در میان استقبال مردم همدان وارد این شهر شد تا رهبری مبارزات ضد رژیم مردم را بر عهده بگیرد. در ۲۱ بهمن سال ۱۳۵۷ هجری شمسی که لشکر ۸۱ زرهی کرمانشاه برای سرکوبی مردم انقلابی به سمت تهران به حرکت درآمد، با دستور وی مردم کفن پوش همدان با دست خالی ضمن تقدیم شهیدانی از حرکت تانک‌ها جلوگیری کردند.

با تشکیل مجلس خبرگان قانون اساسی، آیت الله مدنی از طرف مردم همدان به نمایندگی در این مجلس انتخاب و به دستور امام با اختیارات کامل به امامت جمعه این شهر منصوب شد. 

پس از شهادت سید محمدعلی قاضی طباطبایی، اولین شهید محراب و امام جمعه و نماینده امام در تبریز، در دهم آبان ۱۳۵۸ هجری شمسی با حکم امام خمینی (ره) به عنوان امام جمعه تبریز منصوب شد. امامت جمعه وی با مخالفت اعضای حزب جمهوری خواه خلق مسلمان روبه رو شد که چندین بار جایگاه نماز جمعه را به آتش کشیدند.

پس از آغاز جنگ، آیت الله مدنی در تقویت روحیه رزمندگان اسلام تلاش می‌کرد. وی با پوشیدن لباس رزم و شرکت در جبهه‌های نبرد، حضور در کنار نیرو‌های ایرانی و شرکت در مجالس دعا و نیایش آنان، مشوق رزمندگان بود.

احداث مهدیه، راه اندازی صندوق قرض الحسنه و احداث درمانگاه مهدیه همدان، ساخت حمام، حسینیه، مسجد و مدرسه، کتابخانه و صندوق قرض الحسنه در روستای مرادبیگ، راه اندازی صندوق قرض الحسنه در قصر شیرین، ساخت تعدادی خانه در یکی از روستا‌های بویین زهرا و ساخت مسجد در نورآباد ممسنی را می‌توان از جمله فعالیت‌های اجتماعی آیت الله مدنی عنوان کرد.

آیت الله سید اسدالله مدنی ۲۰ شهریور ۱۳۶۰ هجری شمسی پس از اتمام مراسم نماز جمعه توسط منافقان کوردل به شهادت رسید و در ۲۱ شهریور پیکر او در تبریز و قم تشییع و در حرم حضرت معصومه سلام الله علی‌ها به خاک سپرده شد.

امام خمینی (ره) در پیامی وی را شخصیتی دانست که عمری را در تهذیب نفس، خدمت به اسلام و تربیت مسلمانان و مجاهده در راه حق علیه باطل گذراند و جز درباره خدمت به اسلام و مسلمانان نمی‌اندیشید.