پایین آمدن سن ابتلا به سرطان در جهان

به گزارش خبرگزاری صدا و سیماو به نقل از نیو اطلس، بیشتر مطالعات قبلی بر روی تغییرات منطقه‌ای و ملی در بروز و مرگ ناشی از سرطان در تمام رده‌های سنی متمرکز شده‌اند و تنها تعداد انگشت شماری «شروع زودرس سرطان» را بررسی می‌کنند که از ۱۴ تا ۴۹ سالگی تشخیص داده شده است.
پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه ژیجیانگ، دانشکده بهداشت عمومی هاروارد تی‌اچ چان و دانشگاه ادینبرو موارد جدید تعداد مرگ‌ها، کاهش سال‌های عمر همراه با ناتوانی و عوامل خطر ۲۹ نوع سرطان را در ۲۰۴ کشور و منطقه بررسی کردند.
آن‌ها دریافتند که در سال ۲۰۱۹، تعداد موارد تشخیص سرطان جدید در میان افراد کمتر از ۵۰ سال به ۳.۲۶ میلیون نفر رسیده که نسبت به آمار اعلامی در سال ۱۹۹۰، افزایش ۷۹.۱ درصدی را نشان می‌دهد.
همچنین نرخ مرگ و میر زودرس ناشی از ابتلا به سرطان بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ به میزان ۲۷.۷ درصد افزایش یافته است.
به طور کلی، سرطان سینه با ۱۳.۷ درصد شیوع و ۳.۵ نرخ مرگ در هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت جهان، بیشترین تعداد موارد ابتلا و مرگ و میر‌های مرتبط را به خود اختصاص داده است. اما موارد جدید سرطان نای و پروستات با افزایش تخمینی سالانه به ترتیب ۲.۲۸ و ۲.۲۳ درصد با شروع زودهنگام سریع‌ترین افزایش را داشته‌اند. نرخ ابتلا به سرطان کبد با شروع زودرس نیز هر ساله حدود ۲.۸۸ درصد کاهش یافته است.
آمریکای شمالی، استرالیا و اروپای غربی در سال ۲۰۱۹ شاهد بالاترین میزان ابتلا به سرطان‌های زودرس بوده‌اند. اما کشور‌های با درآمد کم تا متوسط نیز تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، به طوری که بالاترین نرخ مرگ و میر در میان افراد کمتر از ۵۰ سال در اقیانوسیه، اروپای شرقی و آسیای مرکزی دیده می‌شود.
بر اساس این مطالعه، پژوهشگران تخمین می‌زنند که تا سال ۲۰۳۰، تعداد جهانی تشخیص‌های زودرس سرطان تا ۳۱ درصد بیشتر خواهد شد و مرگ و میر‌های مرتبط با آن ۲۱ درصد افزایش خواهد یافت. آن‌ها می‌گویند افرادی که در دهه پنجم زندگی خود (۴۰ تا ۵۰ سالگی) هستند، بیشتر در معرض خطر هستند.
داده‌ها نشان می‌دهد که عوامل خطر اصلی و زمینه‌ساز شایع‌ترین سرطان‌های زودرس، رژیم‌های غذایی پر از گوشت قرمز و نمک و مصرفِ کمِ میوه و شیر و البته مصرف الکل و دخانیات است. فعالیت بدنی، اضافه‌وزن و قند خون بالا نیز از عوامل موثر هستند و عوامل ژنتیکی نیز احتمالاً در این امر نقش دارند.
پژوهشگران می‌گویند، تنوع داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط سازمان‌های ثبت سرطان در کشور‌های مختلف و دشواری در تعیین کمیت کامل داده‌ها از محدودیت‌های این مطالعه است. بنابراین، نبود یا کمبود گزارش و تشخیص نادرست در کشور‌های توسعه نیافته ممکن است منجر به دست کم گرفتن میزان بروز و مرگ و میر سرطان زودرس شده باشد. ضمن این که نقش موارد ارثی نیاز به بررسی بیشتر دارد.
اشلی همیلتون و هلن کولمن، نویسندگان این گزارش از مرکز بهداشت عمومی در دانشگاه کوئینز بلفاست می‌گویند: در حالی که اغلب موارد سرطان زودرس به نظر می‌رسد پراکنده هستند، نقش سندرم‌های ارثی باید بهتر تعیین شود.
پژوهشگران می‌گویند، یافته‌های این مطالعه اهمیت تشخیص زودهنگام سرطان را برجسته می‌کند.
همیلتون و کولمن می‌گویند که این یافته‌ها درک نوع سرطان تشخیص داده شده در گروه‌های سنی جوان‌تر را به چالش می‌کشد. آموزش دادن به مردم و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی در مورد احتمال ابتلا به برخی سرطان‌ها در جوان‌تر‌ها برای تشخیص زودهنگام که به نوبه خود نتایج را بهبود می‌بخشد، مهم است.
آن‌ها می‌گویند، اقدامات پیشگیری و تشخیص زودهنگام، همراه با شناسایی راهبرد‌های درمانی بهینه برای سرطان‌های زودرس که باید شامل رویکردی جامع برای رسیدگی به نیاز‌های مراقبت‌های حمایتی منحصربه‌فرد بیماران جوان‌تر باشد، ضروری است.
این مطالعه و سرمقاله همراه آن در مجله BMJ Oncology منتشر شده است.