به گزارش
خبرگزاری صدا و سیما به نقل از «ساینس » ، خاویر کالمت (Xavier Calmet)، کارشناس سیاهچاله و استاد فیزیک در دانشگاه انگلیس گفت : خورشید آنقدر سنگین نیست که به سیاهچاله تبدیل شود.
وی افزود : شرایط متعددی بر تبدیل شدن یک ستاره به سیاهچاله تاثیر میگذارد، از جمله این شرایط میتوان به ترکیب آن، چرخش آن و فرآیندهایی که بر تکامل آن حاکم است، اشاره کرد؛ اما شرط اصلی مقدار مناسب جرم است.
کالمت گفت: ستارگانی با جرم اولیه بیشتر از حدود ۲۰ تا ۲۵ برابر جرم خورشید، ظرفیت این را دارند که دچار فروپاشی گرانشی لازم برای تشکیل سیاهچالهها شوند.
هنگامی که سوخت هستهای یک ستاره به پایان میرسد، همجوشی هستهای هیدروژن به هلیوم هنوز در لایههای بیرونی آن اتفاق میافتد. بنابراین، با فروپاشی هسته، لایههای بیرونی ستاره منبسط میشوند و وارد فاز غول سرخ میشوند.
زمانی که خورشید در حدود ۶ میلیارد سال دیگر یعنی یک میلیارد سال پس از تمام شدن هیدروژن در هستهاش به یک غول سرخ تبدیل شود، تا مدار مریخ گسترش مییابد و سیارات درونی منظومه شمسی و احتمالا زمین را میبلعد.
لایههای بیرونی غول سرخ با گذشت زمان سرد میشوند و گسترش مییابند تا یک سحابی سیارهای در اطراف هسته در حال دود شدن خورشید تشکیل دهند.
ستارگان عظیمی که سیاهچالهها را ایجاد میکنند، چندین دوره فروپاشی و انبساط را پشت سر میگذارند و هر بار جرم بیشتری از دست میدهند.
دلیلش این است که در چنین فشارها و دماهای بالایی، ستارهها میتوانند عناصر سنگینتری را با هم ترکیب کنند. این تا زمانی ادامه مییابد که هسته ستاره از آهن، سنگینترین عنصری که یک ستاره میتواند ایجاد کند، ساخته شود و ستاره به شکل یک ابرنواختر منفجر شود و حتی جرم بیشتری از دست بدهد.
ناسا اعلام کرده است سیاهچالههای معمولی جرم ستارهای سه تا ۱۰ برابر سنگینتر از خورشید دارند، اما میتوانند به اندازه ۱۰۰ برابر خورشید هم باشند. یک سیاهچاله سنگین با تغذیه از گاز و گرد و غبار مجاور سنگینتر میشود ، با این حال، خورشید هرگز به مرحله ذوب آهن نمیرسد.
کالمت گفت : در عوض، خورشید به یک کوتوله سفید، ستارهای متراکم و به اندازه زمین تبدیل خواهد شد. بنابراین، زمین هرگز هیجان و وحشت بلعیده شدن توسط یک سیاهچاله را نخواهد چشید، مگر اینکه کل جهان پیش از آن در دام یک سیاهچاله بیفتد.