انگل‌ها عامل بقای برخی از گونه‌ها و موجودات

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از وبگاه مجله Frontiers in Microbiology، یافته‌های یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که برخی از گونه‌ها تنها در صورت وجود انگل‌ها می‌توانند در زیستگاه‌های خاصی زنده بمانند. انگل‌ها اشکال و اندازه‌های مختلفی دارند، از ویروس‌ها و آمیب‌ها گرفته تا گیاهانی مانند دارواش و حیواناتی مانند نماتد‌ها یا پشه‌ها همگی جزء انگل‌ها حساب می‌شوند. همه آن‌ها از یک میزبان برای منابع استفاده می‌کنند که معمولا به آن‌ها آسیب می‌رسانند، اما آن را نمی‌کشند.

 

مشابه روشی که شکارچیان می‌توانند به تنظیم زیست بوم کلی خود کمک کنند، انگل‌ها اغلب خدمات بوم شناسی نادیده گرفته شده را ارائه می‌دهند که تنها در غیاب آن‌ها آشکار است. در واقع، به گفته سیگال اورلانسکی (Sigal Orlanski) جانورشناس و پژوهشگر این مطالعات: وحشت عفونت‌های انگلی فردی ارزش شگفت انگیزی را که این موجودات برای جامعه گسترده‌تر خود ارائه می‌دهند، از بین می‌برد.

 

او می‌گوید: انگل‌ها و پاتوژن‌ها بخشی جدایی ناپذیر از هر زیست بومی هستند. علیرغم شهرت بدشان، انگل‌ها به لطف تأثیرشان بر تعادل بین گونه‌های موجود در آن زیست بوم، نقش کلیدی در شکل دهی به پویایی جمعیت، ساختار جامعه و تنوع زیستی دارند. در یک مطالعه جدید، اورلانسکی و یکی از فریدا بن‌آمی (Frida Ben-Ami) بر چگونگی تأثیر انگل‌ها بر جمعیت سخت پوستان کوچک که معمولاً کک‌های آبی از خانواده دافنی‌ها نامیده می‌شوند، تمرکز کردند. دافنی‌ها تا ۵ میلی متر رشد کرده و در زیستگاه‌های مختلف آب شیرین زندگی می‌کنند و از جلبک‌های تک سلولی، باکتری‌ها و پروتیست‌ها تغذیه می‌کنند. به نوبه خود، آن‌ها به عنوان منبع غذایی برای سایر گونه‌های آبزی بزرگتر مانند ماهی، قورباغه و حشرات عمل می‌کنند.

 

محققان با استفاده از دو گونه دافنیا با سطوح مختلف مقاومت انگل، چگونگی تأثیر حضور انگل‌ها بر پدیده بوم شناسی معروف به اصل حذف رقابتی را در میان کک‌های آب آزمایش کردند.

 

اورلانسکی در این باره گفت: تنوع زیستی یکی از ویژگی‌های کلیدی بوم شناسی های سالم است و گونه‌های مرتبط می‌توانند در صورتی که روابطشان با شکارچیان و منابع طبیعی به اندازه کافی متفاوت باشد، فضا را به اشتراک بگذارند.

 

با این حال، طبق قانون گاوز، دو گونه با سوله‌های یکسان در یک زیستگاه نمی‌توانند به طور نامحدود در سطوح ثابت همزیستی کنند. اگر آن‌ها بیش از حد شبیه باشند، حتی یک مزیت کوچک می‌تواند به یک گونه کمک کند تا بر یک گونه مسلط شود.

 

اکثر حیوانات به عنوان میزبان یا ناقل انگل‌ها عمل می‌کنند و کک‌های آب نیز از این قاعده مستثنی نیستند. به ندرت می‌توان گونه‌ای با مقاومت تقریباً کامل انگل پیدا کرد، با این حال این مطالعه شامل یک گونه دافنیا با توانایی تقریباً فوق طبیعی برای مقاومت در برابر انگل‌ها بود. بن‌آمی می‌گوید: در جمعیت کک‌های آبی، گونه‌ای به نام Daphnia similis را پیدا کردیم که نام مستعار آن در آزمایشگاه Super Daphnia است که به دلیل مقاومت تقریباً کامل آن در برابر انگل‌ها است.

 

او می‌افزاید: با این وجود، این «سوپر دافنیا» به گونه غالب دافنی در برکه‌ها تبدیل نمی‌شود. شایع‌ترین گونه در واقع دافنیا مگنا است که در برابر طیف وسیعی از انگل‌ها بسیار آسیب‌پذیر است.

اورلانسکی می‌گوید: نتایج این آزمایش‌ها بر نقش مهم انگل‌ها در شکل دهی به تنوع زیستی تأکید می‌کند، زیرا انگل‌ها می‌توانند رقابت بین گونه‌های دافنیا را میانجیگری کنند.